ΦΛΑΝΤΡΩ

preview_player
Показать описание
Φλαντρώ του Παντελή Χορν
σε σκηνοθεσία — δραματουργική επεξεργασία του Νεοκλή Νεοκλέους
Πρεμιέρα: Σάββατο, 23 Ιανουαρίου, 2016.
Σκηνικά – κοστούμια: Χάρης Καυκαρίδης
Μουσική σύνθεση: Μαρία Αντρέου
Κίνηση: Νεοκλής Νεοκλέους
Βοηθός σκηνογράφου: Άντρια Ευαγόρου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Βικέντιος Χριστιανίδης
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης)
Φλαντρώ: Μαριάνα Καυκαρίδου
Γαρουφαλιά: Βασιλική Ανδρέου
Μυρτώ: Χρυστάλλα Καλλένου
Λευτέρης: Μιχάλης Κορναράκης
Χρύσω: Μαρίνα Δημητρίου
Νότης: Κωνσταντίνος Γαβριήλ
Τραγωδία του πόθου σε τέσσερις πράξεις.
ΦΛΑΝΤΡΩ
Ο μεγάλος, χωρίς όρια, έρωτας της αρχόντισσας Φλαντρώς για τον Νότη, είναι η αιτία που θα φέρει την καταστροφή και τον θάνατο. Διεκδικώντας τον με μανία για δικό της, ραδιουργεί ενάντια στην ίδια της την κόρη, Μυρτώ, που είναι ερωτευμένη και αυτή με τον ίδιο άντρα. Ο δαίμονας του πόθου έχει κυριεύσει την αρχόντισσα, μολύνοντας έτσι το λογικό και το σωστό.
Ο τρόπος που δρα η Φλαντρώ, από την αρχή μέχρι το τέλος, φανερώνει ένα τραγικό, ολοκληρωμένο χαρακτήρα, που βρίσκεται σε μια ανεξέλεκτη κατάσταση πόνου, απελπισίας και απόγνωσης αφού η θεά του έρωτα Κύπρις ορίζει πλέον το νου και τις πράξεις της. Αυτή η Αφροδίτη θα της δώσει όμως, την δύναμη να αντιμετωπίσει όλη την κοινωνία και τους ηθικούς κώδικες επιθυμώντας, έστω και αν κατά βάθος ξέρει πως θα φέρει την καταστροφή, μια ουσιαστική ερωτική πλήρωση.
Αυτό που κάνει το έργο να μιλά στο θεατή του σήμερα, είναι η άμεση σχέση του με την καταπίεση του ανθρώπου και τον εγκλωβισμό του σε κοινωνικούς και ηθικούς κώδικες που τον κάνουν να ασφυκτιά και να τρελαίνεται. «Πρέπει αυτό και πρέπει το άλλο», χρόνια καταπίεσης , παραμορφώνουν έτσι τις φυσικές του επιθυμίες, με αποτέλεσμα να βλάψουν τον εαυτό τους και αυτούς που είναι γύρω τους.
Η βία και η καταπίεση στον άνθρωπο, είτε αυτή έρχεται από άλλους ανθρώπους ή από νόμους και θεσμούς, θα φέρει οπωσδήποτε μια κραυγή απόγνωσης και επανάστασης για μια ριζική αλλαγή. Η Φλαντρώ σπάει τους ηθικούς και κοινωνικούς κώδικες και διεκδικεί με θάρρος και τόλμη , όπως πρέπει στους τραγικούς ήρωες, αυτό που βαθιά επιθυμεί … μια στιγμή πραγματικής ελευθερίας και ολοκλήρωσης και μετά ας έρθει η καταστροφή, «Μια στιγμή είναι η ζωή».
Рекомендации по теме