Η εκτέλεση του παππού μου είναι η πρώτη μου ανάμνηση | istorima

Τον Σεπτέμβριο του 1943, ο μόλις τεσσάρων χρονών Βασίλης Παπαδόπουλος παρακολουθεί τη σφαγή της Βιάννου από τους Γερμανούς Ναζί, όπου κάηκαν πάνω από 20 χωριά κι εκτελέστηκαν 461 άτομα κάθε ηλικίας.

Αφηγητής: Βασίλης Παπαδόπουλος
Ερευνήτρια: Μάριλυ Παπαδοπούλου
Δημιουργία Podcast: Σταύρος Βλάχος
Σχεδιασμός Ήχου: Γιώργος Ραμαντάνης
Επεξεργασία Ήχου: Δημήτρης Παπαδάκης
Σκηνοθεσία Βίντεο: Γιώργος Γκουνέζος

#worldwar2 #istorima #ΣυνδέσουΜεΤηνΙστορίαΣου

Ακολούθησέ μας σε social media και streaming platforms:

[thedancingho]

Συγκλονιστική ιστορία. Ευχαριστούμε πολύ

[ΜύρωνΒαρβεράκης]

Απαίσια ανάμνηση που σας σημάδεψε σαν παιδί, αιωνία η μνήμη του παππού σας και των άλλων εκτελεσθεντων στην περιοχή δίνετε μια εικόνα για το τι έγινε στα χωριά της Βιάννου, δίκαιη η απέχθεια σας για Γερμανούς και κάθε τι γερμανικό. Σας θυμάμαι σαν επιθεωρητή τεχνικής εκπαίδευσης να είστε πάντα καλά.

[malvasia]

στα 80s είχα φτιάξει ένα φυσοκάλαμο με χάρτινα βελάκια και του είχα βάλει ένα στόχαστρο στην άκρη με δύο σταυρωτές καρφίτσες.
Μια φορά είχα πάει στο χωριό και καθώς έπαιζα έστρεψα το στόχαστρο στο Παππού μου. Εδώ να σημειώσω οτι ο Παππούς μου ήταν ο μόνος άνθρωπος που με έπαιζε στην παιδική μου ηλικία. Τέτοιος άνθρωπος με τέτοια υπομονή για παιχνίδι σε παιδί δεν υπάρχει σήμερα.
Όπως έστρεψα το στόχαστρο στην πλευρά του η όψη του άλλαξε αμέσως, θύμωσε μου άρπαξε το φυσοκάλαμο και μου είπε με λυγμούς.
- Εμένα δεν τολμήσανε να με σημαδέψουν οι Γερμανοί και με σημαδεύει ο εγγονός μου?
Το πιο άσχημο πράγμα στον κόσμο είναι ο πόλεμος.