Ι.Μ.Δημητριάδος - Ιερατικές Συνάξεις 2015-2016 – Σεβ. κ. Ιγνάτιος

Αφιερωμένες στην ενημέρωση των Κληρικών μας για το σκηνικό των σύγχρονων αιρέσεων και παραθρησκευτικών κινήσεων και στους τρόπους ποιμαντικής αντιμετώπισής τους είναι οι Γενικές Ιερατικές Συνάξεις της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, για το Ιεραποστολικό έτος 2015-2016.

Η 1η Σύναξη πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 20/10, στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, με τον Αγιασμό της ενάρξεως που τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος στον Χαιρετισμό του εξήγησε ότι «η ραγδαία εξάπλωση των ποικιλώνυμων αιρέσεων και των παραθρησκευτικών ομάδων, καθώς και τα πολλαπλά ποιμαντικά προβλήματα που αυτές δημιουργούν, μας αναγκάζουν όχι μόνο να εγκύψουμε και στην δική μας ποιμαντική δραστηριότητα, αλλά και να την εξετάσουμε ταυτόχρονα σ' όλες της τις μορφές... η εξάπλωση των αιρέσεων και της παραθρησκείας και η καμουφλαρισμένη προπαγάνδα της θα πρέπει να μας ανησυχήσει ποιμαντικά. Χωρίς, βέβαια, εκδηλώσεις και ενέργειες υστερικές και μισαλλόδοξες, αλλά ενεργοποιώντας την ποιμαντική μας αγωνία, να νοιαστούμε για το ποίμνιο της Εκκλησίας μας. Η αγωνία αυτή θα πρέπει να γεννά μέσα στις καρδιές μας την Παύλεια αγωνία με το «τις ασθενεί και ουκ ασθενώ» (Β Κορ. 11,29).

Σε άλλο σημείο, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και της ανέχειας των συμπολιτών μας, προκειμένου να στρατολογήσουν οπαδούς και αναρωτήθηκε, «όταν οι οποιοιδήποτε αιρετικοί γυρνούν από πόρτα σε πόρτα, για να μιλήσουν δήθεν για την αγάπη του Θεού, εμείς ως ποιμένες και διδάσκαλοι, ως πατέρες πνευματικοί, πού είμαστε; Ασχοληθήκαμε με ποιμαντικό ενδιαφέρον και αγάπη, επισκεφθήκαμε όταν έπρεπε αυτά τα σπίτια; Έχουμε σκεφθεί τί λόγο θα δώσουμε για τις αστήρικτες αυτές ψυχές; Το φιλανθρωπικό έργο μας φυσικά και είναι κάτι πολύ σημαντικό προς αυτή την κατεύθυνση. Και η τοπική μας Εκκλησία εγκαίρως έκανε σημαντικά βήματα, με τα Σπίτια Γαλήνης και το «Δος ημίν σήμερον», ώστε ένα πιάτο φαγητό να μην λείπει σήμερα από κανέναν. Αλλά δεν πρέπει να εξαντλήσουμε την ποιμαντική μέριμνα μας μόνο στο υλικό αυτό κομμάτι αδιαφορώντας για τις πνευματικές ανάγκες των συνανθρώπων μας, και λησμονώντας το «ότι ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος» (Ματθ. 4,4).