filmov
tv
Θανάσης Παπακωνσταντίνου-Ο ελάχιστος εαυτός,''Θέατρο Βράχων 13/9/13''

Показать описание
Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013
''Θέατρο Βράχων'',Βύρωνας-Αθήνα
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου κλείνει την καλοκαιρινή του περιοδεία για το 2013 με τον καλύτερο τρόπο έχοντας και πάλι μαζί του επί σκηνής μετά απο χρόνια την Μελίνα Κανά!Στο πλάι του πιστά και η Ματούλα Ζαμάνη!
Μαζί του και οι μουσικοί:
Φώτης Σιώτας: Βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Κιθάρα, λαούτο
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Χρυσόστομος Μπουκάλης: Μπάσο
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Γιάννης Αντωνιάδης: Κλαρίνο
Κωστής Ζουλιάτης: Πλήκτρα
Αλέξανδρος Κτιστάκης: Τραγούδι
Ο ελάχιστος εαυτός
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Έχοντας τα χέρια μες στις τσέπες του βλέπει κάπου μακριά
τη θάλασσα να φλέγεται· γελά.
Τον εμπρηστή τον αναγνώρισε τι κι αν έφευγε σκυφτός
τα λαθάκια του τα έκανε κι αυτός.
Σε λίγο όμως μια σκέψη ακατάβλητη του γαζώνει τα μυαλά,
ιδρώνουνε τα χέρια του ξανά.
Τον εμπρηστή τον αναγνώρισε τι κι αν έφυγε σκυφτός
γιατί ήταν ο ελάχιστος εαυτός.
Ο ελάχιστος λέμε, ο νοσταλγός της αρχής,
που το άσπρο στο μάτι του έχει γεμίσει με βρύα,
ο ξενιστής των ονείρων, που αλλοιώνει τα σχήματα
κι αναγκάζει το χώρο να παθαίνει ναυτία.
Ίδιος με θόρυβο ψυγείου σ' άδειο σπίτι,
που δένει αρμονικά με τον άλλον του σύμπαντος
και υφαίνουν τον τρόμο και μετά την πίστη.
''Θέατρο Βράχων'',Βύρωνας-Αθήνα
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου κλείνει την καλοκαιρινή του περιοδεία για το 2013 με τον καλύτερο τρόπο έχοντας και πάλι μαζί του επί σκηνής μετά απο χρόνια την Μελίνα Κανά!Στο πλάι του πιστά και η Ματούλα Ζαμάνη!
Μαζί του και οι μουσικοί:
Φώτης Σιώτας: Βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Κιθάρα, λαούτο
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Χρυσόστομος Μπουκάλης: Μπάσο
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Γιάννης Αντωνιάδης: Κλαρίνο
Κωστής Ζουλιάτης: Πλήκτρα
Αλέξανδρος Κτιστάκης: Τραγούδι
Ο ελάχιστος εαυτός
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Έχοντας τα χέρια μες στις τσέπες του βλέπει κάπου μακριά
τη θάλασσα να φλέγεται· γελά.
Τον εμπρηστή τον αναγνώρισε τι κι αν έφευγε σκυφτός
τα λαθάκια του τα έκανε κι αυτός.
Σε λίγο όμως μια σκέψη ακατάβλητη του γαζώνει τα μυαλά,
ιδρώνουνε τα χέρια του ξανά.
Τον εμπρηστή τον αναγνώρισε τι κι αν έφυγε σκυφτός
γιατί ήταν ο ελάχιστος εαυτός.
Ο ελάχιστος λέμε, ο νοσταλγός της αρχής,
που το άσπρο στο μάτι του έχει γεμίσει με βρύα,
ο ξενιστής των ονείρων, που αλλοιώνει τα σχήματα
κι αναγκάζει το χώρο να παθαίνει ναυτία.
Ίδιος με θόρυβο ψυγείου σ' άδειο σπίτι,
που δένει αρμονικά με τον άλλον του σύμπαντος
και υφαίνουν τον τρόμο και μετά την πίστη.