Τσαλαχούρης Φίλιππος: Ιουλιανή Σουίτα για ορχήστρα, opus 85 (2013) Arcadia Mundi, Φ.Τ. (live video)

Φίλιππου Τσαλαχούρη
(*1969)

"Ιουλιανή Σουίτα"
opus 85
“Πέντε ακουαρέλες στις αποχρώσεις της Ελληνικής γλώσσας”
(2013)

Ζωντανή λήψη της Α΄ Εκτέλεσης στο Λονδίνο
Ιερός Ναός "Αγίας Σοφίας", 18 Οκτωβρίου 2013
Arcadia Mundi Orchestra
Μουσική Διεύθυνση: Φίλιππος Τσαλαχούρης

Η Ιουλιανή Σουίτα, για Ορχήστρα opus 85, ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2013.
Η ανάθεση για την σύνθεσή της έγινε από το Ελληνικό Κέντρο του Λονδίνου για να τιμηθεί η μνήμη της διακεκριμένης βυζαντινολόγου Ιουλιανής Χρυσοστομίδη (1928-2008).
Η “πέντε ακουαρέλες” ως τα βασικά μέρη της Σουίτας μεταφέρουν ηχητικά στον ακροατή “υδατογραφημένες” τις αποχρώσεις που μέσα στους αιώνες έχουν διατηρήσει μία σειρά από ελληνικές λέξεις που βρίσκονται σε διεθνή χρήση. Αυτές οι λέξεις δεν χρειάζονται μετάφραση... ελληνικές λέξεις που συμβολίζουν στο χρόνο αυτό που η παγκόσμια σκέψη οφείλει στα ελληνικά Γράμματα, αυτό που η Ιουλιανή Χρυσοστομίδου υπηρέτησε σε όλη της τη ζωή.

Τα μέρη:

Ι. Prologue: Chaos – Idea & Logos
Μέσα από το πάντα φορτισμένο, άχρωμο, πυκνό και δυσδιάκριτο χάος, γεννιέται η ιδέα. Κάθε ιδέα προσπαθεί να πάρει σχήμα, αντλώντας αρχικά δύναμη, από τη ροή του χρόνου. Η ιδέα, αμφιβάλλει, σωπαίνει, στέκεται. Την ιδέα ακολουθεί ο στοχασμός. Ο στοχασμός γίνεται λόγος. Λόγος που δεν δίνει απαντήσεις, λόγος που γεννά ερωτήματα, λόγος που υπόσχεται.

II. Ode: Nostalgia
Ωδή στη Νοσταλγία για το καθετί. Πάντα λίγο πικρή, πάντα χωρίς πολύ φως. Ο δρόμος της νοσταλγίας, ευθύ, με μοναδικό προορισμό την αυτογνωσία. Η νοσταλγία δικαιώνει την ύπαρξη κάθε πνευματικής πατρίδας.

III. Apocalypse – Genesis
Ο τόπος και ο τρόπος κάθε Γένεσης είναι πάντοτε αποκαλυπτικός. Η Αποκάλυψη μόνον ως προοίμιο γένεσης έχει νόημα. Η Γένεση απομακρύνει τα συντρίμμια, διαλύει τους καπνούς, διευκολύνει το φως. Η διαδικασία έχει όνομα: γνώση.

IV. Epigram: Melancholia
Για το Επίγραμμα, διαβάζουμε στα λεξικά, πως είναι ποιητικό είδος, που χαρακτηρίζεται από συντομία, αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στην αρχαία εποχή· συχνά με σκοπό τη χάραξή του σε ένα μνημείο.

V. Psyche, eclipse, epilogue
Η ψυχή υπάρχει, η ψυχή είναι. Οι δάσκαλοί μας μέσα από τη γνώση και την εμπειρία «υπάρχουν», οι δάσκαλοί μας απλά «είναι». Οι ανάμνησή τους εύθραυστη και τρυφερή, σαν την ανάμνηση μιας μελωδίας. Η μοίρα βαδίζει γοργά και συχνά η σκιά της είναι τραχιά, αν και αναμενόμενη, σχεδόν πάντα ακαριαία, σαν την έκλειψη του φωτός του ήλιου που δεν αργεί, όμως, να ξαναφανεί διότι είναι πάντα «εκεί» για εμάς, το φως της γνώσης που διαρρηγνύει το σκοτάδι.