Αθανασία Μ. Χατζηδάκι Ν. Γκάτσου / Χορωδιακό Εργαστήρι Ίαμβος

Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017 και ώρα 19.00
Αίθουσα Εκδηλώσεων Δήμου Νίκαιας (Π. Τσαλδάρη 10 Νίκαια)
Υπό την αιγίδα του Φυσιολάτρη Νίκαιας και του Δήμου Νίκαιας Ρέντη
Μια ποιητική βραδιά που μας συγκίνησε... Ο Πολιτισμός και η Ποίηση τιμήθηκαν στην Κοκκινιά.

Παρουσίαση : Μαίρη Μαρούλη
Κάμερα: Κυριάκος Νικολαΐδης - Γιώργος Μπάκαλας

Στο πρώτο μέρος , τιμήθηκε ο ηθοποιός και ακηνοθέτης Γιώργος Τσιδίμης. Επίσης, η θεατρική ομάδα "2Μ" (Μαρία Ιωάννου & Μαρία Θεοφιλάτου) απήγγειλε ποιήματα από την "Ποιητική Τριλογία"του Παναγιώτη Ορνιθόπουλου (Εκδόσεις Κάκτος /
Καλλιτεχνική Επιμέλεια:Χαρούλα Αλβανίδου)
Στο δεύτερο μέρος πλημμυρίζει ο χώρος από μελωδίες και στίχους των μεγάλων μας Ποιητών και Συνθετών: Καβάφης, Καββαδίας, Σεφἐρης, Γκάτσος σε μουσική Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Μικρούτσικου, Παπαδημητρίου, Μάλαμα...

Ο Ποιητικός Λόγος, ο τόσο πολύτιμος στις μέρες μας, ζωντάνεψε ξανά ...με υπέροχη μελοποιημένη Ποίηση που ερμήνευσε το Χορωδιακό Εργαστήρι "Ίαμβος" υπό τη διεύθυνση της Άννας Ξανθάκη.

(Η Χορωδία αποτελείται από τους:
Αβραμίδης Κωνσταντίνος, Αβραμίδου Αλεξάνδρα, Αβραμίδου Παναγιώτα, Αθηναίου Δήμητρα, Ανδρεαδάκη Κατερίνα, Αργύρη Μαρία, Βλαχάκης Σπύρος, Γαβαλάς-Παυλίδης Ιορδάνης, Γαβαλά-Παυλίδη Στεφανία, Γαβαλάς Αντώνης, Λεβαντή Χαρά, Λούσης Δημήτρης, Μυρισκλάβος Γιάννης, Παπαθανασίου Βασίλης. Παυλίδη Παρασκευή, Πιλάτου Θεμελίνα, Τερκλής Χάρης, Τράμπαρη Έλενα, Χαντζέρη Μάνια)

Πιάνο: Γιώργος Αβραμίδης

ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Στίχοι Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζηδάκις

Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά
Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές

Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δε σε κέρδισε κανείς

Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές
κι απ’ του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές

Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δε σε κέρδισε κανείς.