ARCHONTIKO TOMPAZI #Greece#film

Показать описание

ΑΠαραγωγη .VIDEO. Drone as DJI Mavic #greece #aerial #drone #dji #Mavic #Greece#film

ρχοντικό Τομπάζη, ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής που πρέπει να σωθεί
Με την αυγή της δεκαετίας του 1980 το «κονάκι» όχι μόνο θα χάσει την αίγλη του, αλλά κυριολεκτικά θα απογυμνωθεί.
Αρχοντικό Τομπάζη, ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής που πρέπει να σωθεί
Ο Υδροχόος, ο Λέων, οι Δίδυμοι, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του ζωδιακού κύκλου, ζωγραφισμένα πριν 180 χρόνια με περίσσια δεξιοτεχνία, περιμένουν καρτερικά για σχεδόν πέντε δεκαετίες το χέρι του καλλιτέχνη εκείνου, που θα φροντίσει να παραμείνουν στη θέση τους. Εκεί, στην οροφή της μεγάλης σάλας υποδοχής του εξαιρετικής αρχιτεκτονικής αρχοντικού Τομπάζη.
Περιμένουν την ώρα που το «κονάκι», όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, στο μικρό χωριό Κεχριές της Βόρειας Εύβοιας, θα αποκτήσει και πάλι «ζωή» και οι επισκέπτες πριν απ' όλα, όπως και στο παρελθόν, θα στρέφουν το βλέμμα τους στην οροφή για να θαυμάσουν ένα αριστουργηματικό δείγμα της παμπάλαιας τεχνικής trοmple l' oiel και δεν θα είναι «οφθαλμαπάτη»...
Αρχοντικό Τομπάζη, ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής που πρέπει να σωθεί
Είναι ένα στοίχημα που καλείται να κερδίσει ο δήμος Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας, στον οποίο έχει περιέλθει το αρχοντικό, προκειμένου να διασώσει «στο παρά πέντε» ή έστω στο «και πέντε», μια ψηφίδα ιστορίας. Γιατί αν οι τοίχοι του λεηλατημένου και από το πέρασμα του χρόνου καταπονημένου αρχοντικού μπορούσαν να μιλήσουν, θα είχαν πολλά να διηγηθούν για τούτο το σημείο σε ένα άσημο χωριό, όπου συναντήθηκαν σημαντικές οικογένειες του τόπου, την οικονομία της περιοχής και τις συνθήκες ζωής των κατοίκων της και ακόμη-ακόμη, να εμπνεύσουν έναν άλλο Γιάννη Μαρή να γράψει το δικό του «Μυστικό του Άσπρου Βράχου».
Από τον Καρά-Αλή στον Τομπάζη
Η περιοχή των Κεχριών φέρεται να κατοικείται από την πρωτογεωμετρική εποχή, με το χωριό να καταγράφεται για πρώτη φορά στα τουρκικά κιτάπια το 1474 με 25 φορολογούμενες οικογένειες (σήμερα ο πληθυσμός δεν ξεπερνά τους 500 κατοίκους). Θρύλοι και παραδόσεις έχουν συνδέσει την ύπαρξη μιας βρυσούλας στην τοποθεσία Λιγοτά, με το μεσαιωνικό χωριό Λιγοτά και το πέρασμα από εκεί , του θρυλικού ήρωα του Βιτσέντζου Κορνάρου, «Ερωτόκριτου».
Στην εποχή της Τουρκοκρατίας υπήρξε τσιφλίκι του Καρά - Αλή, αλλά μετά την απελευθέρωση ο Ιωάννης Καποδίστριας θα παραχωρήσει τεράστια έκταση της περιοχής στους αδελφούς Εμμανουήλ και Ιάκωβο Τομπάζη για τη σημαντική συνεισφορά τους στην επανάσταση του '21, καθώς για τους σκοπούς της προσέφεραν τον στόλο τους. Πολύ αργότερα, το 1925, με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης ένα σημαντικό τμήμα του τσιφλικιού θα απαλλοτριωθεί και θα δοθεί στους ακτήμονες.άπως έτσι, λοιπόν, η παλαιά ναυτική οικογένεια της Ύδρας, που έλκει την καταγωγή της από τα Βούρλα της Σμύρνης και εγκαταστάθηκε στο νησί το 1668, θα βρεθεί και στις Κεχριές Ευβοίας. Εκεί περί το 1838 θα βάλουν το θεμέλιο λίθο ενός αρχοντικού που αποτελεί ωραιότατο δείγμα νεοκλασικισμού και θα ολοκληρωθεί περίπου το 1864. Πού στις Κεχριές, εκείνη την εποχή; Λέγεται πως η αρχιτεκτονική που ακολουθήθηκε είχε κοινά χαρακτηριστικά με αυτήν του αρχοντικού που διατηρούσε η οικογένεια στην Αθήνα σε μια περίοδο που ο νεοκλασικισμός κυριαρχούσε στην πόλη. Μάλιστα ο Ερρίκος Τομπάζης, γιος του Εμμανουήλ, το 1890 αποφασίζει την κατασκευή του γνωστού και σήμερα ξενοδοχείου «Θέρμαι Σύλλα» στην Αιδηψό και, όπως αναφέρεται, η πέτρα κατασκευής του ήταν ίδια με αυτήν του αρχοντικού στις Κεχριές.
Το αρχοντικό του Τομπάζη, χτισμένο στη νότια πλευρά του χωριού ήταν και παραμένει κατά κάποιο τρόπο για πολλούς και διαφόρους λόγους σημείο αναφοράς. Προσεγγίζοντάς το κανείς έβλεπε δεξιά και αριστερά τις μεγάλες αποθήκες όπου φυλάσσονταν οι σοδειές, τους στάβλους, ένα μικρότερο οίκημα που μάλλον φιλοξενούσε τους φύλακες και τους επιστάτες και δύο μεγάλες στέρνες για την συλλογή του βρόχινου νερού και πολύ αργότερα της ρητίνης που οι ρετσινάδες συνέλεγαν από την πευκόφυτη περιοχή. Στο βάθος το αρχοντικό, (ακόμη και σήμερα περιστοιχισμένο από πεύκα και μυρτιές), όπου χτυπούσε η καρδιά της οικονομίας της περιοχής. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι εξαρτώνταν από το «κονάκι» και δούλευαν για το «κονάκι» για πολλά χρόνια.Όσοι είχαν την ευκαιρία να περιηγηθούν στους εσωτερικούς χώρους, είχαν να λένε για τη μοναδική διακόσμησή του. Αν εξαιρέσει κανείς τα μαγειρεία, το μπάνιο (ναι υπήρχε εσωτερικό μπάνιο!) και τον διάδρομο που διατρέχει από άκρη σε άκρη το οίκημα των 345 τ.μ., όλα τα δωμάτια είχαν περίτεχνα τζάκια και οροφογραφίες, διαφορετικές μεταξύ τους, μα απαράμιλλης ομορφιάς. Το πιο επιβλητικό δωμάτιο ήταν η σάλα υποδοχής, όπου εισέρχονταν κανείς από την κεντρική, ανατολική, είσοδο του αρχοντικού. Ανεβαίνοντας την με μάρμαρο επενδυμένη σκάλα, ο χώρος εντυπωσίαζε. Το μεγάλο τζάκι στα αριστερά με το πιάνο δίπλα στο παράθυρο , τα ανάκλιντρα, οι πολυθρόνες, οι καναπέδες με τα φίνα υφάσματα, τα τραπέζια με τις σκαλιστές καρέκλες, οι φίνες πορσελάνες και τα κρύσταλλα, οι βενετσιάνικοι καθρέπτες, τα έργα τέχνης που κοσμούσαν τους τοίχους...