07. Από τα βάθη της - Φάτα Μοργκάνα - JSon

Παραγωγή/Μείξη/Προγραμματισμός/Στίχοι: JSon

Στίχοι:

Από τα βάθη της μαύρης θάλασσας κράτησα μόναχα το αλάτι της πληγές να επουλώνει
εκεί που βυθιστήκαμε μόνοι και βρήκαμε άφεση μείναμε μισοί από τη διάβρωση που προκαλεί
άλλοι μείναν για πάντα εκέι στην αγκαλιά της κι άλλοι μέρα νύχτα κολυμπούν κόντρα στα κύματά της
μέχρι να παρασυρθούν, θυμήσου πως όσοι σε βοηθούν το κάνουν παίρνοντας το ρίσκο να πνιγούν μαζί με σένα
έργα καλλιτεχνών που 'ναι εμπνευσμένα απ' το βυθό της αν είσαι παιδί δικό της σου μιλάνε
αν είσαι ο Δον Κιχώτης της πόλης που τριγυρνάμε στάνταρ κάπου σε έχω δει
γράφουμε κάθε βράδυ και μια ωδή για τα χρόνια που πετάξαμε σ'αυτή βλέπεις ό,τι κρατάει πολύ αφήνει κουσούρια
έσκισα τη σιωπή μέσα στη φούρια μου και φώναξα αρκετά
τόσα κεφάλια βουτηγμένα στα σκατά
τόσες ματιές από την κλειδαρότρυπα κλεφτά
κι ένα σαρδόνιο γέλιο 24/7 πίσω απ την πλάτη
μικρού μήκους ταινία για ένα μεθυσμένο διαβάτη
που άφησε τη φωνή του σε ένα μουσικό κομμάτι και δε σας μιλά
μη μου ζητάς ψιλά αφου ξέρεις πως έχω μείνει στεγνός για τα καλά
και δε φοβάμαι πια εκείνη την τρέλα που πουλά κάθε τυχαίος
δεν είμαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που θα βουλιάξει μες στο χώμα
κάποτε θα βρεθούμε σε κάποιο όνειρο με φόντο γκρίζο χρώμα
υπό το φως του φεγγαριού που φέγγει ακόμα
μ'ένα ραμμένο στόμα προς αποφυγήν ψεμάτων
πες μου τι θα 'λεγες για ακόμα μια βουτιά μέσα στα βάθη τούτων των σκουρων υδάτων
προς αναζήτηση υποστάσεων αθανάτων
και ξέπλυμα όλων των αμαρτημάτων που σα θνητοί κουβαλάμε
Οι πέτρινες καρδιές μας δε ραγίζουν αλλά σπάνε κάτω από το σφυρί του ισοβίτη
που ένιωθε φυλακή αυτό που οι άλλοι νιώθουν σπίτι
μάτια γουρλωμένα και μια ματωμένη μύτη έτσι με βρήκα
κοιτώντας στον καθρέφτη τα χαράματα πίσω στο σπίτι πίτα
ξέπλυμα με νερό και καληνύχτα
και τώρα μεσημέρι μες στην Αλεξάνδρας που είναι πάλι πήχτρα...
Θυμάμαι..