Wielki Post 2019: Odcinek 7

O pewnej mamusi, o mistrzach słownych deklaracji, o królestwie, gdzie wszystko jest przestawione do góry nogami. I zadanie domowe: mama i mapa.

Siódmy odcinek rekolekcji "Ecce Homo" na Wielki Post 2019.

Rozważania prowadzi o. Michał Nowak OFMConv.

Odcinki oglądać można w każdy poniedziałek, środę i piątek Wielkiego Postu.

Zapraszamy!

Franciszkańskie rozważanie niedzielnej Liturgii Słowa w TVP2 w soboty około 16:50.

[patrycjakoska]

Szczęść Boże o.Michale! Pozdrawiam z New Ross (Irlandia), 11 lat temu odprawiał tu ojciec polskie msze święte raz w miesiacu...

[elag.]

Wczoraj moja mama miała kolejne urodziny, a tata 16 rocznicę śmierci, więc zamówiłam Mszę Świętą, o Żywą wiarę dla mojej mamy i aby dobry Bóg dopuścił Tatę do oglądania Swojej Światłości, Chwała Panu !!!

[teklamisscoffe]

Jezu...uzdolnij nas do usłyszenia i przyjęcia Twego Słowa 💗
Bóg zapłać o.Michale

[SpaceCowboyMiro]

Wiem, że to ni z gruszki ni z pietruszki, ale zapytam. Gdzie ojciec nagrywał ten materiał? Pięknie to wszystko wygląda.

[soniqdms]

Jezus zapowiedź w niesłuchaniu ….. (Mt 20, 17-28)
Jezus z wziętymi osobno dwunastoma udaje się do Jerozolimy. Czyni zapowiedz swego osądzenia, umęczenia i powstania z martwych.
Tymczasem uczniowie jakby nie dopuszczali do siebie słów Nauczyciela.

W zamian tego, matka Jakuba i Jana usiłuje „załatwić” synom przyszłość po bokach Mesjasza, traktując Jezusa jak wyzwoliciela a nie Zbawcę. Gdyby słuchała słów zapowiedzi, gdyby słuchali Słowa i obserwowali działalność, szukając zrozumienia, nie prosiliby o miejsca. Strach przejąłby ich serca, a chęci nie prowadziłyby raczej na krzyż.
Czy Chrystus wtedy już wie, że u boku Jego zasiądzie łotr?
Czy już wie, że zostanie sam?

Jak trudno być Nauczycielem, kiedy nie słuchają uczniowie przekazu. Gdy nie chcą rozumieć widzianego, przeżywanego i doświadczanego. Raz jeszcze poucza o służbie, lecz nie poniżeniu usługiwania, lecz służeniu wsparciem, opieką, troską swoją wiedzą, umiejętnością.
Raz jeszcze poucza i …. raz jeszcze, i od tysięcy lat … raz jeszcze…
Czy wtedy wiedział już co będzie dalej? Jak będą wyglądali Jego uczniowie i ślady Drogi po wiekach?

Przyszedł odmienić człowieka, zmieniając systemy wartości według praw Ojca, wskazując drogi rozwoju świadomości.

A co my na to? Po 2000 lat, co my na to?

Czy brakuje nam uważności, by słyszeć Słowo dla Jego rozumienia? A przynajmniej szukania rozumienia. Czy przyjmujemy naukę Nauczyciela?

W chęci zarządzania rodzinami, firmami, organizacjami, stanowienia zasad dla innych, czy bierzemy odpowiedzialność za ludzi? Opiekujemy się, troszczymy, słuchamy, poznajemy? Bo przecież to właśnie powinno być wyznacznikiem dobrego zarządcy. Opieka, inspiracja do działania, do rozwoju. Podawanie znaków i wskazówek. Wspieranie, motywowanie.
Dobry zarządca dba o swój rozwój, wiedzę, stan ducha, by służyć doświadczeniem i potencjałem intelektu, dla rozwoju innych.

Budujący firmy, odpowiedzialni twórcy, przykładają wagę do najsłabszego „ogniwa” w organizacji. Taka bowiem siła będzie całej organizacji, jaka siła i rozwój tego ogniwa. (Nawet wataha wilków na końcu stada prowadzi silne osobniki słabe chroniąc w środku.)

Minęło 2000lat a człowiek opiera swój zarząd o manipulacje, o stopowanie rozwoju i świadomości bliźnich, namnażaniem iluzji materialnych potrzeb. Wzbudzaniem materialnych pragnień lękiem, podsycanym non stop 24 godzinnymi bodźcami. Pomieszaniem pojęć, wartości i wzorców. Zakłócaniem naturalnego rytmu życia człowieka (aktywności i odpoczynku). Piętrzeniem stresu, wzbudzaniem przemęczenia, osłabienia koncentracji i uważności. Budowaniem nawyków powierzchowności, oceniania, osądzania, przyrównywania wszystkiego do wymyślonych utopijnych wzorców.
Słabszy, mniej świadomy, stanowi doskonały podmiot do wykorzystywania, wyręczania i dodatkowego ogłupiania. A do tego wszech obecny hałas, chaos i pęd, by nie dopuścić do bycia człowieka sam na sam ze sobą w ciszy – wtedy słyszy się tak wiele w sobie.

Czy po 2000 lat jesteśmy w stanie obudzić się z letargu iluzoryczności by usłyszeć Słowo? By zatroszczyć się o Nauczyciela, a nie o miejsca i stanowiska, rangi i pierwszeństwa. By w ciszy z nauczycielem na „pustyni dnia zanurzyć się kontemplacją”.

Czy chcemy się budzić do rozwoju, świadomego życia, przyjmowania prawd po weryfikowaniu/przesiewaniu milionów informacji, lub wyborze higieny życia w zwiększonym wyciszeniu.

Dużo pytań, a powinnam wypisać dużo więcej, dla indywidualnych odpowiedzi.
Odpowiedź buduje obraz kim i gdzie jestem. Co zostało przeze mnie wybrane. Dokąd jak dotąd doprowadziła droga. Jak daleko od Celu. Czy ten cel to Cel i czy strategia była właściwą.

Każdy z nas do Celu idzie sam, choć nie musi iść w samotności. Można drogę spożytkować na służenie, choćby słowem, gestem, drobiazgiem, który dla bliźniego może być niemal światem ( a może zaczątkiem do czegoś).


Wędrowiec dnia
DMS SoniQ