Φιλάρετες

Δεν ποθώ την ομορφιά, πετά και φεύγει,
ούτε βρίσκω αποκούμπι στο χρυσό.
Το χαμόγελο των άλλων με πλανεύει
κι η ηδονή μ' αφήνει απέραντο κενό.

Τι είναι άφθορο κι αιώνιο αναρωτιέμαι,
τι γλυκαίνει και ζεσταίνει την ψυχή,
τι είχαν οι Αγιοι με πόνο συλλογιέμαι,
είχαν στόλισμα ακριβό την αρετή.

Η καρδιά μου με ένα πόνο σμιλεμένη
στου παράδεισου την πόρτα να βρεθώ.
Αρετή, πες μου πού βρίσκεσαι κρυμμένη,
βρες μου δρόμο για το θείο θησαυρό.

Η αρετή φυτρώνει εκεί που δεν τη βλέπουν
οι τρανοί της γής του κόσμου οι δυνατοί.
Η αρετή κάνει τ' αγκάθια ν' ανθίσουν
και αμίλητοι να μένουν οι σοφοί.

Οποιος σκύψει ταπεινά κάτω στο χώμα,
προσπαθήσει κι αυτός "χώμα" να γενεί
οι άγγελοι τραγουδούν στο ουράνιο δώμα,
της μετάνοιας μεστώνουν οι καρποί.

Η καρδιά μου με ένα πόνο σμιλεμένη
στου παράδεισου την πόρτα να βρεθώ.
Αρετή, πες μου πού βρίσκεσαι κρυμμένη,
βρες μου δρόμο για το θείο θησαυρό.

Στίχοι: Βγόντζα Φλώρα
Μουσική: Μπιλάλης Γιώργος
Τραγούδι: Κωστούρου Άντα
Ενορχήστρωση: Δημήτρης Μιχόπουλος (ΑΚΡΟΝ - εργαστήριο ήχου)
CD Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες (ΧΜΟ) 1998
«Τα Τραγούδια μας Δ', Αναμμένα Λυχνάρια»
#ορθοδοξαχριστιανικατραγουδια