Θ. Πάνου Θάλασσα Χωρίς Ακτή -Vast ocean

Θάλασσα Χωρίς Ακτή

Ποια να΄ναι αυτή η θάλασσα
που αρνείται να’ χει τέλος; 
Που όσο πιο πολύ την ταξιδεύω, 
τόσο η ακτή απομακρύνεται στο βάθος, 
προς μια προοπτική απεριόριστη,
που όλο μου αρνείται το νησί,
της γης αυτή την περιορισμένη διάσταση 
που θέλω απεγνωσμένα να ναυαγήσω;

Ή μήπως και δεν είναι θάλασσα αυτή,
αλλά ενός ονείρου το άυλο υγρό στοιχείο
ένα δάκρυ σε μέγεθος ωκεανού, 
μοναχικός μέσα του κολυμβητής
άνθρωπος μικροσκοπικός, 
ταξιδευτής ενός αξεδιάλυτου ονείρου, 
που εσύ βλέπεις και που εγώ 
θα πνιγώ μόλις ξυπνήσεις;

Ένα κομμάτι ψυχής και εγώ, 
που ο πατέρας μου λεγόταν 
-πράγματι Ποσειδώνας -
και από μικρό με έριξε 
σε θάλασσα χωρίς ακτή,
ομηρικός αριστοναύτης να ταξιδεύω 
σε μαγικό λήθαργο παγιδευμένος 
σε θάλασσα χωρίς ακτή, 
εγκλωβισμένος σε όνειρο, 
ωκεανό δίχως νησί 
που θέλω απεγνωσμένα να ναυαγήσω
,,,
Vast ocean

Which on earth is that sea
Refusing endless and vast to be
Which the more I sail
The most it becomes distant yonder
To an everlasting horizon
Unreachable the island
Off the limited dimensions of the earth
Where I desperately long to
Like cast away to reach?

Or might not the sea could be
But of a dream a vast wet element
A tear like an ocean
Lonely swimmer in it
A tiny man
Explorer of an absurd dream
You have
Where I will drown in
When you wake up

A part of a soul
It is me
Whose father was called Poseidon
Who pushed me as a boy
violently
into the vast ocean
omerian master sailor to become
Trapped in a magical languor
In the vast ocean
Captured into the dream
Of the Vast Ocean
without an island in the middle
Which I desperately
long to cast away

,,,
Credits:
Poet & videoartist:

Thanasis Panou

Creative & Art Director:
Thanasis Panou
Narration: Dimitris Michas Translated: Elisavet Iakovidou