filmov
tv
Στοκχόλμη - Έλενα Μοσχοπούλου & Πολυξένη Καράκογλου | Live

Показать описание
Μουσική: Πολυξένη Καράκογλου
Στίχοι: Bίκυ Πολύζου
Ευχαριστώ παντοτινά τη Βίκυ γι’αυτόν τον πρώτο στίχο που έγραψε για εμένα πριν δύο χρόνια και την Πολυξένη που τον έντυσε με την πιο όμορφη μουσική!
Ένα τραγούδι για όλα τα χαρισμένα, τα εύκολα… ίσως εκεί να κρύβονται οι μεγαλύτερες «ποντικοπαγίδες» που οδηγούν στις πιο βαθιές μας φυλακές!
Εύχομαι να το αγαπήσετε όσο κι εγώ.
(Live από το Caja de musica στις 8-12-2024)
Επί σκηνής οι μουσικοί:
Πολυξένη Καράκογλου - Πιάνο
Γιάννης Παπαδήμος - Βιολί
Βαγγέλης Ξυθάλης - Κρουστά
Μάριος Κυριακού - Κιθάρα
Στον ήχο και στα φώτα: Γιάννης Φώτης
Video: Νίκος Θεοχαρίδης
Στίχοι:
Ένα κρυφό ευχαριστώ
το μυστικό που τη φωνή μου σκεπάζει
Η μέρα σκύβει στο κορμί μου το χρυσό
και σκοτεινιάζει
Στα χαρισμένα έχω χαθεί
στις πιο αθώες τους τις ποντικοπαγίδες
θα’μασταν έλεγαν αν είχαμε φτερά
σαν νυχτερίδες
Έτσι μπερδεύεται στο αίμα μου η τόλμη
και νιώθω όμηρος στη γκρίζα τους Στοκχόλμη.
Στο επισκεπτήριο μια φορά
εγγυητής πλήρωσε μ’ένα βαλιτσάκι
τότε κατάλαβα πως τ’όνειρο αρκεί
και το μεράκι
Εγκλωβισμένοι σε αγκαλιές
στα δυνατά τους μπράτσα όλοι συνηθίζουν
σπαρμένοι κήποι δίχως σκιάχτρα οι ζωές
που δεν ανθίζουν
Έτσι μπερδεύεται στο αίμα μου η τόλμη
και νιώθω όμηρος στη γκρίζα τους Στοκχόλμη.
Σύντομα θα κυκλοφορήσει επίσημα και σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες.
Στίχοι: Bίκυ Πολύζου
Ευχαριστώ παντοτινά τη Βίκυ γι’αυτόν τον πρώτο στίχο που έγραψε για εμένα πριν δύο χρόνια και την Πολυξένη που τον έντυσε με την πιο όμορφη μουσική!
Ένα τραγούδι για όλα τα χαρισμένα, τα εύκολα… ίσως εκεί να κρύβονται οι μεγαλύτερες «ποντικοπαγίδες» που οδηγούν στις πιο βαθιές μας φυλακές!
Εύχομαι να το αγαπήσετε όσο κι εγώ.
(Live από το Caja de musica στις 8-12-2024)
Επί σκηνής οι μουσικοί:
Πολυξένη Καράκογλου - Πιάνο
Γιάννης Παπαδήμος - Βιολί
Βαγγέλης Ξυθάλης - Κρουστά
Μάριος Κυριακού - Κιθάρα
Στον ήχο και στα φώτα: Γιάννης Φώτης
Video: Νίκος Θεοχαρίδης
Στίχοι:
Ένα κρυφό ευχαριστώ
το μυστικό που τη φωνή μου σκεπάζει
Η μέρα σκύβει στο κορμί μου το χρυσό
και σκοτεινιάζει
Στα χαρισμένα έχω χαθεί
στις πιο αθώες τους τις ποντικοπαγίδες
θα’μασταν έλεγαν αν είχαμε φτερά
σαν νυχτερίδες
Έτσι μπερδεύεται στο αίμα μου η τόλμη
και νιώθω όμηρος στη γκρίζα τους Στοκχόλμη.
Στο επισκεπτήριο μια φορά
εγγυητής πλήρωσε μ’ένα βαλιτσάκι
τότε κατάλαβα πως τ’όνειρο αρκεί
και το μεράκι
Εγκλωβισμένοι σε αγκαλιές
στα δυνατά τους μπράτσα όλοι συνηθίζουν
σπαρμένοι κήποι δίχως σκιάχτρα οι ζωές
που δεν ανθίζουν
Έτσι μπερδεύεται στο αίμα μου η τόλμη
και νιώθω όμηρος στη γκρίζα τους Στοκχόλμη.
Σύντομα θα κυκλοφορήσει επίσημα και σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες.