filmov
tv
Μουσικό Πολύτροπο: Ποια είναι εκείνη που κατεβαίνει

Показать описание
Απόσπασμα από την μουσικοθεατρική παράσταση "Το Γεφύρι της Άρτας" της ομάδας "Μουσικό Πολύτροπο".
Το γεφύρι της Άρτας είναι ένα δημοτικό τραγούδι που ανήκει στην κατηγορία των παραλογών. Σ' αυτήν ανήκουν τραγούδια αφηγηματικής μορφής με έντονο το παραμυθιακό και τραγικό στοιχείο. . Είναι ένα ποιητικό είδος με μακρότατη παράδοση. Στα θέματα των παραλογών, εμπλέκονται παλαιότατα μυθολογικά στοιχεία που είναι διαδεδομένα και στην ποίηση πολλών λαών. Το τραγούδι του γεφυριού της Άρτας αποτέλεσε την πρωταρχική πηγή πολλών παραλλαγών σε πολλές γλώσσες και χώρες της Βαλκανικής.
Το γεφύρι είναι ο σύνδεσμος του παλιού με το νέο, του γνωστού με το άγνωστο, η νίκη του ανθρώπου ενάντια στις υπερφυσικές δυνάμεις της φύσης. Για την πραγματοποίηση κάθε μεγάλου έργου και δύσκολου στόχου απαιτείται θυσία. Για το στέριωμα του γεφυριού της Άρτας η παράδοση θέλει να θυσιάζεται δια εντοιχισμού η γυναίκα του πρωτομάστορα.
Η αγαθή πρόθεση της κυρά Βδοκιάς (Ευ-δοκίας) και η αγάπη της για τον πρωτομάστορα που την οδηγεί να ψάξει για το χαμένο δακτυλίδι (το σύμβολο του αιώνιου δεσμού), έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την ύπουλη πρόθεση του πρωτομάστορα και των μαστόρων να την ξεγελάσουν και να την θανατώσουν ώστε να εκπληρώσουν την επιταγή της μοίρας.
Η αγάπη, η αγαθότητα, η πίστη, το αίμα, η απώλεια της ζωής του θύματος είναι δυνάμεις της χαμένης ψυχής που μεταμορφώνονται και προφυλάσσουν το κτίσμα από οποιονδήποτε κίνδυνο. Το θύμα γίνεται το στοιχειό του οικοδομήματος και μόνο μέσα απ' αυτήν τη θυσία στεριώνει το γεφύρι και επανέρχεται η φυσιολογική ροή των πραγμάτων.
Βάση για το ποιητικό κείμενο αποτελεί η εκδοχή του τραγουδιού στην έκδοση του Ν. Πολίτη και μια παραλλαγή από την Αγία Ελένη και τη Λευκοθέα Σερρών.
Το ηχητικό υλικό αποτελούν η θρακιώτικη παραλλαγή και άλλα τραγούδια από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, που έχουν επιλεγεί σύμφωνα με το νοηματικό τους περιεχόμενο και την μελωδία τους. Έτσι δημιουργείται ένα νέο ενιαίο μουσικοποιητικό έργο. Προσπάθεια μας να παραμείνουμε μέσα στο πνεύμα και την αυθεντικότητα της παράδοσης δημιουργώντας παράλληλα μία δικιά μας εκτέλεση ένα δικό μας ήχο, ένα δικό μας βίωμα.
Σε ένα εισαγωγικό μέρος που προηγείται του κειμένου του τραγουδιού, πραγματοποιείται το όνειρο της νεαρής γυναίκας του πρωτομάστορα.
Μουσική διδασκαλία - Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιάννης Καϊμάκης
Το γεφύρι της Άρτας είναι ένα δημοτικό τραγούδι που ανήκει στην κατηγορία των παραλογών. Σ' αυτήν ανήκουν τραγούδια αφηγηματικής μορφής με έντονο το παραμυθιακό και τραγικό στοιχείο. . Είναι ένα ποιητικό είδος με μακρότατη παράδοση. Στα θέματα των παραλογών, εμπλέκονται παλαιότατα μυθολογικά στοιχεία που είναι διαδεδομένα και στην ποίηση πολλών λαών. Το τραγούδι του γεφυριού της Άρτας αποτέλεσε την πρωταρχική πηγή πολλών παραλλαγών σε πολλές γλώσσες και χώρες της Βαλκανικής.
Το γεφύρι είναι ο σύνδεσμος του παλιού με το νέο, του γνωστού με το άγνωστο, η νίκη του ανθρώπου ενάντια στις υπερφυσικές δυνάμεις της φύσης. Για την πραγματοποίηση κάθε μεγάλου έργου και δύσκολου στόχου απαιτείται θυσία. Για το στέριωμα του γεφυριού της Άρτας η παράδοση θέλει να θυσιάζεται δια εντοιχισμού η γυναίκα του πρωτομάστορα.
Η αγαθή πρόθεση της κυρά Βδοκιάς (Ευ-δοκίας) και η αγάπη της για τον πρωτομάστορα που την οδηγεί να ψάξει για το χαμένο δακτυλίδι (το σύμβολο του αιώνιου δεσμού), έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την ύπουλη πρόθεση του πρωτομάστορα και των μαστόρων να την ξεγελάσουν και να την θανατώσουν ώστε να εκπληρώσουν την επιταγή της μοίρας.
Η αγάπη, η αγαθότητα, η πίστη, το αίμα, η απώλεια της ζωής του θύματος είναι δυνάμεις της χαμένης ψυχής που μεταμορφώνονται και προφυλάσσουν το κτίσμα από οποιονδήποτε κίνδυνο. Το θύμα γίνεται το στοιχειό του οικοδομήματος και μόνο μέσα απ' αυτήν τη θυσία στεριώνει το γεφύρι και επανέρχεται η φυσιολογική ροή των πραγμάτων.
Βάση για το ποιητικό κείμενο αποτελεί η εκδοχή του τραγουδιού στην έκδοση του Ν. Πολίτη και μια παραλλαγή από την Αγία Ελένη και τη Λευκοθέα Σερρών.
Το ηχητικό υλικό αποτελούν η θρακιώτικη παραλλαγή και άλλα τραγούδια από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, που έχουν επιλεγεί σύμφωνα με το νοηματικό τους περιεχόμενο και την μελωδία τους. Έτσι δημιουργείται ένα νέο ενιαίο μουσικοποιητικό έργο. Προσπάθεια μας να παραμείνουμε μέσα στο πνεύμα και την αυθεντικότητα της παράδοσης δημιουργώντας παράλληλα μία δικιά μας εκτέλεση ένα δικό μας ήχο, ένα δικό μας βίωμα.
Σε ένα εισαγωγικό μέρος που προηγείται του κειμένου του τραγουδιού, πραγματοποιείται το όνειρο της νεαρής γυναίκας του πρωτομάστορα.
Μουσική διδασκαλία - Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιάννης Καϊμάκης