Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ο Δάσκαλος | (Πρόχειρη Ηχογράφηση - Demo)

Βρείτε το "Ο Δάσκαλος" στα:

Στίχοι,μουσική - Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Το ακυκλοφόρητο τραγούδι “Ο δάσκαλος” είναι μια πρόχειρη αποτύπωση(demo) και πρόκειται να ενσωματωθεί σε μια νέα δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Αγιάζι”, που είναι να κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος του 2021(ζωή να ‘χουμε).

[VAGG]

Ένας συνάδελφος μαθηματικός μου είπε κάτι που έχω κρατήσει. Τα παιδιά μαθαίνουν με τους ψίθυρους. Μπράβο ρε Θανάση. Ωραίο τραγούδι.

[sokratistzaferis]

"Άβουλοι πολίτες ίσον άχρηστος λαός"
Καλοτάξιδο

[Bouco]

Εμένα πάντως σαν δασκάλα, μου δασκαλεύει το μυαλό. Ευχαριστώ Θανάση μας.

[andreaslagopatis]

προχειρη, ξεπροχειρη εμας μας αρεσει, Θανασαρας και ποσο μας λειπεις...

[evievaki]

Ευτυχώς που υπάρχουν τα πικραμύγδαλα σ' αυτή τη ζωή ... φωνή ελπίδας και κραυγής μέσα σ' αυτή την απελπισία.. ευτυχώς π υπάρχεις και εσύ Θανάση και άλλοι σαν εσένα π έχουν κάτι να μας πουν

[garmpiMF]

Άραγε τι δάσκαλος είμαι...; αυτό κάθε μέρα να αναρωτιέμαι δεν θέλει τπτ άλλο ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος

[cannactivismgreece]

Σε ευχαριστούμε Θανασαρε!
"Ο δάσκαλος"ως έργο είναι πραγματική τέχνη, αυτή η τέχνη που μπορεί και σου τσακίζει μελωδικά τα κόκκαλα και σε συνταράσσει ολόκληρο σαν υπαρξιακός σεισμός των 8 Ρίχτερ.
Το 1992 στο Δημοτικό σχολείο της πόλης που μεγάλωσα, ο δασκαλος μου με σήκωνε στην έδρα και παραδειγματικά μπροστά σε ολη την τάξη με ξυλοκοπουσε με δυνατές κωλαρατες σφαλιάρες για να σταματήσω να τρώω/δαγκώνω τα δάχτυλα των χεριών μου!

Αυτό που ήθελα να επισημάνω είναι πως εντοπίζω τον εαυτό μου σε έναν 4ο χαρακτήρα, πέρα απ'τους πρώτους 3 χαρακτήρες που αναφέρονται στους στίχους, τον φευγατο/ξενιτεμένο, τον "επαναστατη" και τον δασκαλακο με την αγκαθωτη Βίτσα, οπου κ οι 3 τούς εξωτερικευουν τελικά τα έντονα συναισθήματα τούς.
Ο 4ος χαρακτήρας είναι αυτοί που αδυνατώντας να μισήσουν η και απλά να εξωτερικευσουν το σύμπαν που καίγεται μέσα τους, επιλέγουν να αυτοκαταστραφονται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, συνεπής με τις ανθρώπινες αξίες που τους διακατέχουν, σκοτώνουν καθημερινά τον εαυτό τους αντί για τους άλλους, τους πιο αδύναμους..
Όταν τα βιώματα ωριμάζουν κ οι Βίτσες γίνονται σωρός, τότε μαγκουρα μόνοι φτιάχνουν, δικο τους εργαλείο και την βαρουν απάνω τους και κάθε τόσο μόνοι τους την σμιλευουν.
Είχα την τύχη να έχω τέτοιους καθηγητές στο γυμνάσιο, μελαγχολικοι αυτοκαταστροφικοι, με τεράστια καρδιά, αγάπη για τα παιδιά και πάθος για την αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος, στο τέλος της ημέρας πάντα απογοητευμένοι και άπλησιαστοι..
Δεν θεωρώ πως οι βιτσες έφυγαν ποτέ απ' το εκπαιδευτικό σύστημα, απλά άλλαξαν μορφή, εκπολιτιστικαν κ αυτές.
Τέλος να πω πως οι θεσμικές βιτσες είναι οι δομές του ίδιου του πολιτικού μας συστήματος.
Ο Παππάς, ο δάσκαλος, ο γονιός, ο μπάτσος, ο καναλάρχης, ο πολιτικός, ο σύζυγος, ο λοχίας κ πολλές άλλες θεσμικές βιτσες κρατούν την κοινωνία και το άτομο σε "ασφαλή λειτουργία"..

[alexthess]

Αν το ακους μια φορά την μέρα, πριν φυγεις για το σχολειο, γινεσαι καλυτερος δασκαλος!

[ΘΕΟΔΩΡΟΣΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ]

"φουκαρά μου δάσκαλε δεν πήρες μυρουδιά..."Τα ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ Θανάση σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!!!!

[kantorosvalantis]

Παναγία μου, , , ηντα ωραίο πράμα έγραψε πάλι ο Θανάσης

[katerinaaygeri]

Λόγια σαν μαχαίρια.. που περιμένουμε να τα φωνάξουμε ολοι μαζί με μια φωνή στην επόμενη συναυλία!
Μας έλειψες Θανάση!

[ΑθανάσιοςΞανθόπουλος-γβ]

Υπέροχο τραγούδι Θανάση! Το αφιερώνω στον δάσκαλο μου (τρομάρα του) στο δημοτικό, που όταν με χτύπαγε στα χέρια στις χούφτες με την βέργα μου ζητούσε να γυρίσω τις παλάμες και από την πάνω πλευρά για να βαρέσει και στα κόκαλα... Αυτός ο δάσκαλος κάποτε μας σήκωνε έναν έναν μες την τάξη και ρώταγε τι δουλειά κάνει ο πατέρας μας... όταν ήρθε η σειρά μου και του είπα περήφανα "Οικοδόμος" μόνο που δεν με έβρισε... από τότε και μετά με την πρώτη ευκαιρία η "ρομφαία" έπαιρνε τον λόγο... και όλα αυτά στην Αθήνα στα τέλη του 70 αρχές 80 όχι στην επαρχία, που εκεί ήταν ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα... Αλήθεια άραγε αυτού του είδους οι κακοποιήσεις στο σχολείο στα παιδικά μας χρόνια πότε παραγράφονται; δάσκαλε αν ζεις, άντε και .... Να σαι καλά Θανάση Ευχαριστούμε!

[eyris]

Όλη η πορεία της μάθησης στην Ελλάδα, μέσα σε ένα τραγούδι .Μοντέρνο, διαχρονικό με στίχους να τρυπάνε σαν καρφίτσες .Από χθες το έχω ακούσει πάνω από 40 φορές .Εντόπισα τον εαυτό μου στους 2 πρώτους μαθητές .Θανάση .υποκλίνομαι .

[GRESULLIVAN]

Άραγε αν δεν ζούσα σε αυτό το τριμπουρδελο, θα μπορούσα να καταλάβω αυτό το τραγούδι. Ένα από τα καλύτερα του για μένα. Έπρεπε να το πει στο Καλλιμάρμαρο θεωρώ.

[ΔημήτρηςΖησης-νψ]

Θανάση Παπακωνσταντίνου είσαι μεγάλος τραγουδοποιός αριστούργημα για άλλη μια φορά Σε ευχαριστούμε!!!❤

[ΓιωταΠ.Παυλη]

Είσαι Μεγάλος με όλο το Ύψος και το Βάθος του Νοήματος!
Ψυχή Σκαλισμένη....Ξεριζωμενη... Μεταφυτεμενη... Ωραία Ματωμένη κι Όχι Μάταια!
Γράψε Θανάση! Δώσε και σε Εμάς που Διψάμε να Ντυσουμε με Λόγο Τα Μέσα Μας...!

[georgepetsalakis]

Σε ευχαριστούμε Θανάση που έγραψες τέτοιο απίστευτο τραγούδι, που υπάρχεις στη εποχή μας και μεγαλώσαμε με τα τραγούδια σου!Ευαγγέλιο για όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς!

[mariasworld]

"άβουλοι πολίτες ισον άχρηστος λαός". τα είπες όλα Θανάση

[TheTowerb]

Πώς τους πετσόκοψες πάλι έτσι ρε Θανάσαρε???
Αφιερωμένο σε κάθε λογής "δασκαλάκο" εντός κι εκτός εκπαιδευτικού συστήματος...

[akrivimer]

οτι καλυτερο εχω ακουσει ο στίχος Αγαπάμε