Przeznaczenie dusz - dr Michael Newton | Audiobook PL | Fragment

📖 Przeznaczenie dusz. W poszukiwaniu życia po życiu - dr Michael Newton
Czyta: Wojciech Masiak

„«Wędrówka dusz» oraz «Przeznaczenie dusz» to najbardziej fascynujące książki, jakie przeczytałam w życiu!” – Shirley MacLaine, aktorka, pisarka, zdobywczyni Oscara

Pionier odkrywania tajemnic życia, dr Michael Newton, ponownie zabiera czytelnika w fascynującą podróż do centrum duchowego świata. W tej książce zawartych zostało siedemdziesiąt nowych relacji z wędrówek między wcieleniami, które pomagają dostrzec znaczenie tzw. flashbacków i znaków z drugiej strony.

– naszego celu życia na Ziemi;
– bratnich dusz i przewodników duchowych;
– otoczenia duchowego i miejsc, do których wędrują dusze po śmierci;
– podróży duszy między życiami;
– sposobów, za pomocą których kontaktują się z nami duchy, chcąc nas pocieszyć;
– połączenia między duszą a mózgiem;
– wyboru takiego, a nie innego ciała przez duszę.

🔷Znajdziesz nas tutaj:

#PrzeznaczenieDusz #DrMichaelNewton

[woblink_com]

"Przeznaczenie dusz" jest dostępne w trzech formatach na Woblink.com! 💜

[jamalimr]

Czytalam te ksiazke 23 lata temu, wydana w jezyku angielskim, po smierci mojej ukochanej Mamy..Bylam bardzo smutna, strasznie cierpialam, nie moglam zaakceptowac nowej sytuacji, tego, ze juz nigdy jej nie dotkne i nie uslysze jej glosu.Chcialam wiedziec, co sie stalo z jej dusza.Doswiadczylam jej obecnosci..Po kolejnym dniu placzu, poczulam cieplo i laskotanie za uchem.Bylo to miejce, ktore bylo szczegolne dla mnie.Jak bylam malym dzieckiem, mama kolysajac mnie na kolanach do snu, delikatnie gladzila moje ucho, to mnie uspakajalo i zasypialam.Przestalam plakac, nigdy wiecej nie plakalam. To dziwne ale nawet poczulam ulge, ze jest w dobrym miejscu, ze juz nie cierpi...Mama zmarla na raka.❤🌹Milo sluchac audiobook w jezyku polskim.Dziekuje 🌹

[sylwiazmuda]

Doskonale pamiętam moment kiedy ktoś towarzyszący mi, odsyłał mnie w nowe życie, które to JA sobie wybrałam z kilku innych opcji, po czym wpadłam w piękną pomaranczowo- niebieską mgłę, otworzyłam z trudem oczy i ostatnią moją świadomą myślą było "znowu to samo...". Później pamiętam ogromne zawroty głowy i to, że nie umiałam wykształcić w mózgu żadnej myśli ubranej w słowa co mnie bardzo flustrowało, nie rozumiałam słów ludzi wokół mnie, moje ciało było słabe nie kontrolowałam go dlatego płakałam często czując się bezradna, wiotka, zgubiona, postrzegałam świat jedynie zmysłami i emocjami i tak tylko mogłam się komunikować co było bardzo męczące i przerażające... pierwszą myśl ubraną w słowa, które usłyszałam w głowie, wykształciłam kiedy nauczyłam się już słów i powtórzyłam ją na głos - pamiętam ten moment do dzisiaj - miałam około czterech lat i na spacerze wykrzyczałam - "umiem już myśleć !" Babcia dziwnie na mnie spojrzała. To był moment przełomowy w którym zaczęłam akceptować swoją nową rodzinę i życie... Tęskniłam za kimś mi bliskim i życiem, które zostawiłam i którego nie pamiętałam... Do tamtego momentu bałam się spoglądać w lustro z obawy że się sobie nie spodobam - najpierw zaczęłam przyglądać się swoim dłoniom, później kiedy już zobaczyłam swoje odbicie, bardzo często spoglądałam w lusto mówiąc do siebie - to teraz ja... Tak wyglądam nowa ja... Już jako czteroletnie dziecko miałam plan na swoje przyszłe życie, który wiedziałam, że muszę zrealizować, przede wszystkim nie zmarnować i bardzo bałam się jego końca. Czułam, że zanim dorosnę upłyną wieki a moje ciało traktowałam jak więzienie... Najlepiej czułam się w ciszy i samotności ciągle tęskniąc za czymś co utraciłam. Im stawałam się starsza tym więcej TYCH wspomnień, poczucia zagubienia, desperacji, pustki i wiedzy z nikąd zanikało ale te konkretne usilnie postanowiłam zatrzymać za wszelką cenę, ponieważ wiedziałam, że to z jakiegoś powodu bardzo ważne.... Nadal nie potrafię zaakceptowac swojego imienia - bo nie jest po prostu moje a u nie umiem się do końca zidentyfikować z osobą, którą postrzegają we mnie inni. Mój mózg z czasem zalewała mgła niepamięci dając mi w zamian głębokie poczucie odczuwania świata - dosłownie wyczuwałam jego wibracje, każdy szum wiatru, lot motyla, spadający liść itd.- mam tak do dzisiaj i uważam, że wszystko wokół nas jak i my - jest energią, niestety w równym stopniu odczuwałam tę złą spotykając ludzi w życiu i automatycznie czując do nich niechęć lub sympatię - pomaga mi to w życiu do tej pory. Byłam świadoma istnienia energii i porozumienia niewerbalnego na jej poziomie zanim nastała moda na medytację, naturalizm czy jak się to nazywa, lub zanim miałam o niej jakiekolwiek pojęcie. W wieku ośmiu/dziewięciu lat pisałam listy do dorosłej wersji siebie dając sobie rady na przyszłość i pocieszając się... to nie jest normalne, wtedy było dla mnie oczywiste bo bałam się, że po prostu wszystko zapomnę. Wspomnienia udało mi się zatrzymać i jestem pewna, analizując wszystkie fakty z mojego życia, że są prawdziwe jak to, że nadal oddycham. 🙂

[annanowak]

A ja szukam odpowiedzi. Mój syn jako mały chłopiec długo nie mówił, ale pokazywał litery a jedynie co z siebie wykrztuszał to był ciąg litery przy czym był strasznie sfrustrowany. Po roku zaczął mówić jak dorosły pełnymi słowami i zdaniami nie jak dziecko w jego wieku które przekręca słowa lub je skraca. W wieku 2, 5 lat czytał bezbłędnie co było dla nas szokiem. Wtedy to opowiedział nam że nazywa się Romek Kamyk i mieszka w Gdańsku i ma 7mioro dzieci. Teraz już tego nie pamięta ale jest bardzo zdolnym, mądrym chłopcem. Nie lubi też towarzystwa jest introwertykiem .

[bozenabakiera]

Pytanie, które mnie nurtuje, to czy spotykamy tam dusze naszych ukochanych pupili, które żyją jednak krócej i jak odgadnąć co się dzieje z ich duszami, bo z pewnością mają i czy info o tym, że po śmierci są zabierane na zupełnie inną planetę można uznać za prawdziwą. Drugie pytanie, czy jest możliwe życie człowieka bez duszy. Szkoda że Pan Newton nie może

[PuszekOkruszek]

Czytałem ksiażkę Misja. Michaela Desmarquet. Czy dusze podróżują po innych planetach??

[dawidczerniak]

Założę się że jestem jakąś bardzo młodą duszą… czuje jakbym się cały czas miotał a nie po prostu szedł przez życie

[kisieleisik]

Nie rozumiem jednego.Niby dusza, ktora kocha kogoś będzie się Nim opiekować cały czas a kiedy wstąpi w inne ciało to jak będzie się nią opiekować?

[krzysztofakierman]

Dusza, a coz to takiego, z czego powstala, skad sie bierze, czy to jakowys byt, ktory lewitujac gdzies w przestworzach czai sie na kolejna ofiare by nia potem zarzadzac??? czym zatem jest??? To brak znajomosci tematu pozwala laikowi lawirowac po nieznanym w dowolnie obranym kierunku i nadajac mu swoj wlasny obraz. To stad jakowas enigmatyczna dusza mylona jest z Nasza swiadomoscia, a scislej - Nasza Energia Osobowosci, ktora w istocie po smierci oddziela sie od naszego ciala i laczy sie ale i przeplata ze swiadomoscia kosmosu, z chmura informacyjna. Zatem dobry czlowieku, jesli pojmiesz w jaki sposob np. przekazywane jest na olbrzymia odleglosc, zdjecie zrobione telefonem a na drugim koncu Europy ktos je odbiera, to zrozumiesz czym jest chmura informacyjna, swiadomosc wszechswiata...

[TheAleksandraLidia]

Proponuję obejrzeć choćby na YT regresje Mileny Karpińskiej.

[lolabez]

żadnych anunaki żadnych wielkoludów faraonów... i małp żadnej retrospekcji po śmierci do czasów początkowych?

[TwójStaryMŚ]

Ciekawe po co ta umowa jak i tak nic sie nie pamięta co sie powinno a co nie ..

[MrGonzoles]

To typki z nie rządu to już tutaj nie wròcą bo w izolatce będą xD

[ewak]

Brawo za wybujałą fantazje. Bajki dla dorosłych.

[kapitansosnowiec]

Jakieś spirytualistyczne pierdolenie...