Μύτικας 2917 μ. 4/ΣΕΠ./2017 From Louki to Mytikas #mountOlympus #kostaskand#mountainlife

Πόσες φορές σου δίνεται η ευκαιρία να κάνεις κάτι που σου αρέσει; υπάρχει ο χρόνος, η ευχέρεια; πόσοι λόγοι είναι αυτοί που θα δράσουν αρνητικά ώστε να μην επιτευχθεί ο στόχος σου, το όνειρό σου; φοβίες, αναστολές, όρια, πρέπει να ξεπεραστούν και να κάνεις ένα βήμα παραπάνω. Μακρυά από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα του πολιτισμού, ούτως η άλλως ο πολιτισμός θα είναι πάντα εκεί και θα μας περιμένει.
Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017 έχουμε κανονίσει με το φίλο μου Αποστόλη να πάμε στο οροπέδιο των Μουσών στον Όλυμπο, να δυανυκτερεύσουμε και αν ο καιρός είναι καλός να πραγματοποιήσουμε ανάβαση στο Μύτικα την επόμενη μέρα.
Την ίδια μέρα συμπίπτει και ο ορειβατικός μαραθώνιος που ξεκινά από την περιοχή Σταυρός στο καταφύγιο Μπουντόλας. Η ανάβαση θα ξεκινήσει από την Γκορτσιά περνώντας από το καταφύγιο της Πετρόστρουγκας. Ο αγώνας δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, αλλά σε λίγο, με την έναρξη και της δική μας ανάβασης στις 07:30 πμ. Εμείς όμως είμαστε περίπου 4 χλμ. πιο μπροστά, αλλά με πλήρη φόρτο. Ευχάριστη έκπληξη η συνάντηση με την φίλη και συγχωριανή μου Μαίρη, συνοδοιπόροι έως και λίγο πριν από τη περιοχή Μπάρμπα. Ο φόρτος ήταν αρκετά βαρύς έτσι κόψαμε από το ρυθμό της Μαίρης που ακολουθούσαμε, αφήνοντάς την να φύγει μπροστά παίρνοντας εμείς μια και δυο ανάσες!!!
Ήδη μας έχουν φτάσει οι πρώτοι αθλητές, κάνοντας στην άκρη για να περάσουν. Πρώτος ο Δημήτρης Σελέτης από τη Σιάτιστα, όπου τον τελευταίο χρόνο έχει ανεβάσει ρυθμούς και τελικά θα έρθει πρώτος στην κατάταξη του αγώνα.
Άρχισαν να καταφθάνουν περισσότεροι αθλητές σχηματίζοντας ανθρώπινα τρενάκια, χωρίς να χάσω ευκαιρία πάτησα μερικά κλικ!
Στην Πετρόστρουγκα ξεχάσαμε μάλλον να φύγουμε, μα ο χρόνος αυτός πέρασε ευχάριστα βλέποντας στους εθελοντές να ξεχωρίζουν οι φίλες Αργυρώ και Μαιρη. Η σκούπα ήταν στα κοντά οπότε θα έκλεινε και ο σταθμός. Πολύς κόσμος στο βουνό, αλλά δε νομίζω να ισχύει η γνωστή παροιμία!!
Πέρασε γρήγορα η ώρα και θα έπρεπε να ξεκινήσουμε. Ωραία θα ήταν η ανάβαση από το Ντερέκι αλλά τελικά επιλέξαμε το πολυσύχναστο μονοπάτι. Ο καιρός ενώ το πρωί ήταν ηλιόλουστος, άρχισε να κλείνει από σύννεφα, μαθαίνοντας από ορειβάτες που κατέβαιναν ότι επάνω έχει δυνατό άνεμο.
Στη Σκούρτα καθίσαμε λίγο πιο χαμηλά για ένα κολατσιό, απολαμβάνοντας τη θέα των κορυφών, γιατί προς τα κάτω δεν φαινόντουσαν και πολλά. Στο Λαιμό καταλάβαμε καλά τις δυνατές ριπές του ανέμου, οπότε τώρα το αντιανεμικό θα έπρεπε να κάνει τη δουλειά του.
Το πέρασμα του Γιώσου μας έβγαλε κατευθείαν πάνω στο οροπέδιο. Οι φωτογραφίες δεν θα μπορούσαν να αποτυπώσουν την πραγματικότητα, ούτε να ξυπνήσουν όλες τις αισθήσεις.
Βολευτήκαμε στο καταφύγιο και αφού φάγαμε και ξεκουραστήκαμε λίγο, ξεκινήσαμε ανάβαση χωρίς το βαρύ σακίδιο, στην κορυφή του Προφήτη Ηλία. Η θερμοκρασία άρχισε να κατεβαίνει και ο αέρας την έκανε πιο αισθητή. Κορυφή Προφήτης Ηλίας, ονομασία που τη βρίσκουμε σε κάθε βουνό και ύψωμα, η δική μου σκέψη φέρνει την κορυφή και το ξωκλήσι του χωριού μου.
Δεν θα μπορούσα να αφήσω απάτητη την κορυφή της μεγάλης Τούμπας, την κορυφή αυτή εκείνο το απόγευμα δεν την προτίμησε κανείς άλλος, εκτός από εμένα, κάνοντας την ανάβαση μοναχική. Η δύση του ηλίου υπέροχη με μια σειρά από σύννεφα και μια σειρά από βουνά, παρέδιδε το φως στο σκοτάδι και στην αντανάκλαση του φεγγαριού.