Harry Cain - ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ (OFFICIAL VIDEO CLIP)

Показать описание

Στίχοι & Ερμηνεία: Harry Cain
Μουσική παραγωγή: Host Beats
Ηχοληψία/Μίξη/Master: Υπόγα studio
Directed & Edit : White*Noize productions

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στίχοι:

Δεν έχει να κάνει με το ταλέντο,
μα έχει να κάνει με την ψυχή (ναι),
δεν έχει να κάνει με γνωριμίες το πείσμα το καλλιτέχνη που παλεύει ν΄ ανεβεί,
είναι, εκείνο που τον κινητοποιεί,
όσο ο κόσμος τον χλευάζει ή απλά τον αγνοεί,
είναι, φυλακισμένος μέσα στ΄ αστικό κελί,
κι όσο τον ρίχνουν αυτός έχει πείσμα να δημιουργεί.

Κοιτούσε πάντα ψηλά, ποτέ δε συμβιβάστηκε με λίγα,
είχε τη φωτιά στα μάτια, και μες στην καρδιά τη σπίθα,
είναι αλήθεια,
τον βλέπω να περνά μπροστά απ΄ τα μάτια μου,
να μουρμουρίζει στίχους που είχα γράψει σε κομμάτια μου.
Τα πάντα για αυτόν να δημιουργεί,
ο κόσμος του έμοιαζε μικρός, δεν έψαχνε να βολευτεί.
Δεν ήτανε όπως αυτοί.
Αγάπη ανιδιοτελή σε μουσική, σε σπρέι ή ζωγραφική,
Και έτσι,
-Μέρες περνούσαν,
-Ενώ τα μέσα του ξεσπούσαν,
-Ανεμοθύελλες χτυπούσαν,
-Μα είχε τη δική του μούσα.
Κι ας του είχαν πει πως δε θα κάνει τίποτα, τους είχε πει με τίποτα, δε θα μείνει στο τίποτα.
Πες μου τι θέλουν; Γιατί δε καταλαβαίνουν;
Γιατί κινούνται γύρω απ΄το πόσα στις τσέπες μπαίνουν;
Απομονώθηκε από επιλογή του,
μα είχε χτίσει τόπο να διαφυλάξει τη ψυχή του.

Δεν έχει να κάνει με το ταλέντο,
μα έχει να κάνει με την ψυχή (ναι),
δεν έχει να κάνει με γνωριμίες το πείσμα το καλλιτέχνη που παλεύει ν΄ ανεβεί,
είναι, εκείνο που τον κινητοποιεί,
όσο ο κόσμος τον χλευάζει ή απλά τον αγνοεί,
είναι, φυλακισμένος μέσα στ΄ αστικό κελί,
κι όσο τον ρίχνουν αυτός έχει πείσμα να δημιουργεί.

Τα χρόνια περνούσαν, οι δημιουργίες του μιλούσαν,
λυπημένη κάπως τον κοιτάζει η δική του μούσα.
Δεν αρκούσαν,
και ας τα ΄γραφε μα πες μου ποιοι άκουσαν,
μονάχος σε ένα δωμάτιο,
κι η στήριξη, απούσα.
Σ΄ ασπρόμαυρες μέρες που ταλαντευτικέ,
δε βρήκε αυτό που ήθελε,
μα βρήκε αυτό που έψαχνε,
υπομονή και επιμονή για όσα ονειρεύτηκε,
και ασταμάτητα έγραφε, βάρος που αποδεσμεύτηκε.
Και βρήκε κίνητρο.
Βρήκε επιτέλους νήμα για να βγει στην έξοδο από τον λαβύρινθο.
Να πιστέψει σε εκείνον και σε ότι μοιάζει αδύνατο,
το δυνατό, αδυνατεί, να τον σπάσει, αδύνατο.
Κι είχε φύγει,
χιλιόμετρα μακριά, και είχε πάρει απ΄τα παλιά μονάχα λίγους στο ταξίδι.
Μα λίγοι ήταν αρκετοί για να σταθούν σαν φίλοι,
στον κόσμο του που έχτισε απ΄τον κόσμο να ξεφύγει.

Δεν έχει να κάνει με το ταλέντο,
μα έχει να κάνει με την ψυχή (ναι),
δεν έχει να κάνει με γνωριμίες το πείσμα το καλλιτέχνη που παλεύει ν΄ ανεβεί,
είναι, εκείνο που τον κινητοποιεί,
όσο ο κόσμος τον χλευάζει ή απλά τον αγνοεί,
είναι, φυλακισμένος μέσα στ΄ αστικό κελί,
κι όσο τον ρίχνουν αυτός έχει πείσμα να δημιουργεί.