filmov
tv
Γιάννης Χαρούλης ~ Ο Απαρνητής

Показать описание
Γιάννης Χαρούλης ~ Ο Απαρνητής, Παρουσίαση Δίσκου "Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου" Λουκάς Θάνος & Γιάννης Χαρούλης, Minos EMI, Αίθουσα εκδηλώσεων AULA, Φιλοσοφική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου
Στίχοι: Κωστής Παλαμάς
Μουσική: Λουκάς Θάνος
Ω ναοί, ναοί προφήτες, είδωλα
Ω ναοί, ναοί, προφήτες, ναοί
Τέλους κανενός, καμιάς αρχής
τη δική μου γνώμη φράχτης
δεν ορίζει· είμαι του τίποτε
πανελεύτερος ο κράχτης
Είμ’ εγώ που σβήνω το γιατί
κι είμ’ ο απαρνητής του κάτι
Αεροπέρνα ακαβαλίκευτο
της ερμιάς αδάμαστο άτι
Ω ναοί, ναοί, προφήτες, είδωλα
ω ναοί, ναοί, προφήτες, ναοί
Ούτε μιας στιγμής δε γνώρισα
για σε πόθο, φόβο, οργή·
ποιος χτυπάει το δε στοχάζεται
και ποιος τρέμει το δε ζει;
Μήτε πρόσπεσα στον ίσκιο σου
και για να σου δεηθώ
’γώ δε δέθηκα τρεμάμενος
με κανέναν ουρανό
Και στη γλώσσα που τη μίλησα
και (πού; πότε; πώς;) την πήρα
και τη φύλαξα σα λείψανο
ξεσκισμένο από πορφύρα
Και στη γλώσσα που ξανάυφανα
μ’ όλα που έχω θησαυρίσει
τα χρυσόλογα χιλιόλογα
απ’ Ανατολή και Δύση
Μια πλανεύτρα λέξη αγρίκητη
μια είναι μόνο· η προσευχή
Ω ναοί, προφήτες, είδωλα
είδωλα, προφήτες, ναοί
Από σας μακριά όπου πάτησα
με το πάτημά μου εφάνη
το γραμμένο μαγιοβότανο
το μελλούμενο βοτάνι
«Λόγος Δ ́. Ο θάνατος των Θεών», Ο δωδεκάλογος του Γύφτου (1907), Κωστή Παλαμά, Άπαντα, Τόμος τρίτος, Αθήνα, Μπίρης χ.χ.4, σ. 338-339
Στίχοι: Κωστής Παλαμάς
Μουσική: Λουκάς Θάνος
Ω ναοί, ναοί προφήτες, είδωλα
Ω ναοί, ναοί, προφήτες, ναοί
Τέλους κανενός, καμιάς αρχής
τη δική μου γνώμη φράχτης
δεν ορίζει· είμαι του τίποτε
πανελεύτερος ο κράχτης
Είμ’ εγώ που σβήνω το γιατί
κι είμ’ ο απαρνητής του κάτι
Αεροπέρνα ακαβαλίκευτο
της ερμιάς αδάμαστο άτι
Ω ναοί, ναοί, προφήτες, είδωλα
ω ναοί, ναοί, προφήτες, ναοί
Ούτε μιας στιγμής δε γνώρισα
για σε πόθο, φόβο, οργή·
ποιος χτυπάει το δε στοχάζεται
και ποιος τρέμει το δε ζει;
Μήτε πρόσπεσα στον ίσκιο σου
και για να σου δεηθώ
’γώ δε δέθηκα τρεμάμενος
με κανέναν ουρανό
Και στη γλώσσα που τη μίλησα
και (πού; πότε; πώς;) την πήρα
και τη φύλαξα σα λείψανο
ξεσκισμένο από πορφύρα
Και στη γλώσσα που ξανάυφανα
μ’ όλα που έχω θησαυρίσει
τα χρυσόλογα χιλιόλογα
απ’ Ανατολή και Δύση
Μια πλανεύτρα λέξη αγρίκητη
μια είναι μόνο· η προσευχή
Ω ναοί, προφήτες, είδωλα
είδωλα, προφήτες, ναοί
Από σας μακριά όπου πάτησα
με το πάτημά μου εφάνη
το γραμμένο μαγιοβότανο
το μελλούμενο βοτάνι
«Λόγος Δ ́. Ο θάνατος των Θεών», Ο δωδεκάλογος του Γύφτου (1907), Κωστή Παλαμά, Άπαντα, Τόμος τρίτος, Αθήνα, Μπίρης χ.χ.4, σ. 338-339