ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2019

ἡ Παναγία μας ἦταν κατ᾽ἐ­ξο­χήν ἄνθρωπος τῆς πίστεως. Ὅλη της ἡ ζωή ἦταν ἀπόδειξη τῆς με­γά­λης πίστεώς της στόν Θεό, γι᾽αὐτό καί ἀξιώθηκε τόση χάρη.

Γι᾽αὐτό καί ἀξιώθηκε ὄχι μόνο νά ζή­σει μέσα στό θαῦμα τοῦ σχεδίου τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σω­τηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὄχι μόνο νά δανείσει τήν ἀνθρώπινη σάρκα στόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά κρατήσει στή μητρική της ἀγκάλη τόν ἀχώρητο Θεό, ἀλλά καί νά γίνει ἡ ἴδια καί οἱ ἱερές της εἰκόνες πηγές ἀκενώτων ἰαμάτων καί θαυμάτων.

Καί μπορεῖ ἐμεῖς οἱ χοϊκοί ἄν­θρω­ποι νά μήν ἐννοοῦμε τά ἀμέ­τρητα καί ἀκατανόητα θαύματα τῆς Παναγίας μας, ὅπως ψάλαμε καί προηγουμένως, γιατί ὑπερβαί­νουν τήν ἀνθρώπινη λογική, θά πρέπει ὅμως νά προσπαθή­σου­με νά τά προσεγγίσουμε μέ τήν πίστη. Νά τά προσεγγίσουμε μέ τήν πίστη πού εἶχαν οἱ πατέρες μας, γι᾽αὐτό καί περιέβαλαν μέ τόση ἀγάπη καί τόσο σεβασμό τήν Παναγία μητέρα μας.

Γι᾽αὐτό μοι­ραζόταν μαζί της καί τά χαρμό­συνα καί τά λυπηρά γεγονότα τῆς ζωῆς τους. Γι᾽αὐτό καί ἀνηφό­ρι­ζαν γιά αἰῶνες στό μοναστήρι της γιά νά τῆς ἐμπιστευθοῦν τίς ἀνά­γκες τους, γιά νά τῆς μιλήσουν γιά τά προβλήματά τους, ἀλλά καί γιά νά τήν εὐχαριστήσουν γιά τά θαύ­μα­τα πού ἐπιτελοῦσε γιά χάρη τους.

Γιατί ἡ Παναγία μας δέν παύει ποτέ νά θαυματουργεῖγιά χά­ρη τῶν πιστῶν της τέκνων. Δέν παύει ποτέ νά θαυματουργεῖγιά χάρη ὅσων ζητοῦν τή μεσιτεία καί τή βοήθειά της.

Καί εἶναι θαῦμα τῆς Παναγίας μας ἡ παρουσία τῆς θαυματουργοῦ καί ἱστορικῆς της εἰκόνος ἀπό τό μοναστήρι τοῦ ὄρους Μελᾶ στήν Τραπεζοῦντα ἐδῶ στή Μακεδονία μας, στίς πλαγιές τοῦ Βερμίου, ὅπου ἦρθε γιά νά συντοφεύει καί νά προστατεύει τά παιδιά της, τούς Ποντίους ὅπου γῆς, πού συρρέουν καί αὐτοί μέ κάθε τρόπο θέλοντας νά τῆς δείξουν τήν εὐγνωμοσύνη καί τήν ἀγάπη τους, ἀλλά καί ὅλους τούς Μακεδόνες καί ὅλους τούς Ἕλληνες.