Καπνισμένο τσουκάλι

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Πολιτικών Κρατουμένων
ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΙ ΛΗΜΝΟΥ
Δεκέμβρης 1948 – Φλεβάρης 1949
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ΑΠΟΣΥΝΑΓΩΓΟΙ
Κυνηγημένοι περάσανε πολλές ερημιές, πολλούς φόβους. Κοιμήθηκαν σ' άγριες σπηλιές ακούγοντας όλη νύχτα τους λύκους. Άδειο ταγάρι, άδειο παγούρι. Μοιράστηκαν με τα μουλάρια τους ξερά χαρούπια και βελανίδια. Απ' την κορφή του λόφου είδαν το καραβάκι της άγονης γραμμής να φεύγει λυπημένο. Δεν είχαν πουθενά να στείλουν χαιρετίσματα. Και κείνο που τ' ονόμαζαν δόξα –τι ήταν; Πολλά τραύματα επούλωσε, πολλές στερήσεις μετάλλαξε σε θησαυρούς. Ώσπου, τέλος, απόμεινε μια πάγχρυση μονάχα προσωπίδα, και πίσω απ' αυτή την προσωπίδα πρόσωπο κανένα.

Γιάννης Ρίτσος (Καρλόβασι 13.VII.87)