Πιάστε κορίτσια το χορό

“Πιάστε κορίτσια το χορό": Μουσική σύνθεση του Σταύρου Κουγιουμτζή, σε στίχους δικούς του, γραμμένη το 1973. Ερασιτεχνική ερμηνεία με μουσική υπόκρουση βάθους.

[alimedon]

Στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής

Άνεμος και Παναγιά,
τα ματάκια σου με κλαίνε.
"Δώσ’ μας τρεις και πάρε τη μια",
οι γειτόνοι σου μου λένε.

Πιάστε κορίτσια το χορό
κι εγώ θα τραγουδήσω,
κόκκινα χείλη αγαπώ
και πώς να τα φιλήσω.
Δελφίνια ταξιδεύουνε
σε πελαγίσιες στράτες
κι οι φίλοι μου ψαρεύουνε
ξανθές και μαυρομάτες.

Τρία χρόνια ορφανός
κι άλλα δύο στο Μισίρι,
ασκητής και μοναχός
ήμουν σ’ ένα μοναστήρι.

[alimedon]

Ο Σταύρος Κουγιουμτζής (1932 - 12 Μαρτίου 2005) απέδωσε, όπως ο Μούτσης, την ατμόσφαιρα της λαϊκής συνοικίας, αλλά σε στιγμές ομίχλης και βροχής, ανεβάζοντας τον τόνο από το παράπονο στον σπαραγμό, με αδιάκοπη μετάπτωση του ήχου, δραματική τραχύτητα και απροσδόκητες εκρήξεις. Γεννήθηκε το 1932 σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στο Επταπύργιο, κοντά στις φυλακές του Γεντί-Κουλέ. Μικρασιάτης στην καταγωγή έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Θεσσαλονίκη, την πόλη που αγαπούσε. Μπήκε στον χώρο της μουσικής σε ηλικία 15 ετών, με σπουδές στην Σχολή πιάνου του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης. Το 1952, για λόγους βιοπορισμού, άρχισε να εργάζεται ως πιανίστας σε νυχτερινά κέντρα της Θεσσαλονίκης. Έγραψε το πρώτο του τραγούδι «Περιστεράκι» το 1961 με το οποίο συμμετείχε στο Φεστιβάλ του ΕΙΡ, με ερμηνεύτρια την Ζωή Κουρούκλη. Ακολούθησαν επιτυχίες όπως "Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά" (1962 με την Μάριον Σίβα) Ας ήταν να ΄χα (1965, Αλ.Γεωργίου), Έρημος μες στην ερημιά (1965, Φ.Δήμας), Καλαμαριά (1965, Γ.Πουλόπουλος Θαν.Μαργαρίτης) και "Μη μου θυμώνεις μάτια μου", με τον Γιάννη Πουλόπουλο. Το 1966 εμφανίστηκε και στον χώρο του θεάτρου, γράφοντας μουσική για το «Το ταξίδι» του Γιώργου Θέμελη στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, σε σκηνοθεσία Ευγένιου Σπαθάρη. Μετακόμισε στην Αθήνα το 1967 για να συνεργαστεί με την δισκογραφική εταιρεία ΜΙΝΟΣ και με τους τότε ανερχόμενους τραγουδιστές Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Καλατζή και Γιάννη Πάριο. Αυτή την περίοδο έγραψε τα σημαντικότερα τραγούδια: Πού 'ναι τα χρόνια (Α. Δασκαλόπουλος), Να 'τανε το '21 (Σ. Τσώτου) - το τραγούδι που τον καθιέρωσε, Κάπου νυχτώνει (Σ. Κουγιουμτζής), Όλα καλά κι όλα ωραία (Σ. Κουγιουμτζής), Ο ουρανός φεύγει βαρύς (Σ. Κουγιουμτζής), Έτσι ειν' οι ανθρώποι (Σ. Τσώτου). Αν και έγραφε στίχους ο ίδιος, συνεργάστηκε με σπουδαίους στιχουργούς όπως Μάνο Ελευθερίου, Κ. Βίρβο, Σώτια Τσώτου, Μ. Μπουρμπούλη, Λευτέρη Παπαδόπουλο και ποιητές σαν τον Γ. Θέμελη, Ντ. Χριστιανόπουλο, και Κώστα Βάρναλη. Αργότερα συνεργάστηκε με μια σειρά άλλων μεγάλων ερμηνευτών όπως την Άννα Βίσση, τον Αντώνη Καλογιάννη, την Βίκυ Μοσχολιού, τον Δημήτρη Μητροπάνο και την Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, το Κόκκινο φουστάνι (1986). Ακολούθησε μια σιωπή 11 ετών, κατά την διάρκεια των οποίων επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη από το 1988. Επανήλθε στο προσκήνιο το 1998, με καινούργια κομμάτια βασισμένα στην βυζαντινή παράδοση, που ηχογραφήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής, με τον Γ.Νταλάρα και την Αιμιλία Κουγιουμτζή και συνοδεία χορωδίας, με τον τίτλο "Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων". Η τελευταία του δισκογραφική παρουσία το 2001 ήταν το " Έβρεχε ο κόσμος" με 11 τραγούδια που έγραψε για την κόρη του Μαρία Κουγιουμτζή και τον Γιώργο Χριστοδούλου. Πέθανε το Σάββατο 12 του Μάρτη 2005, στα 73 του χρόνια, από ανακοπή καρδιάς. Κύκλοι τραγουδιών του ήταν: 70 Νά 'τανε το 21, 71 Όταν ανθίζουν πασχαλιές, 73 Ηλιοσκόπιο, 74 Μικρές πολιτείες, 75 Στα ψηλά τα παραθύρια, 76 Λαϊκές Κυριακές, 77 Τραγούδια του καιρού μας, 79 Όταν σε περιμένω, 82 Μικραίνει ο κόσμος, 85 Τα νυχτέρια μας, 86 Τρελοί και άγγελοι, 98 Ύμνοι αγγέλων, 2000 Έβρεχε ο κόσμος.