ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΕΣ TΡΩΑΔΕΣ | Σκηνοθεσία-μουσική Λουΐζας Κωστούλα (Violet Louise)

Κυριακή 22 Μαΐου 2016, στις 20:30
Δευτέρα 23 Μαΐου 2016, στις 21:00

ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΕΣ TΡΩΑΔΕΣ

Οπτικοακουστική σκηνική αφήγηση
βασισμένη στις Τρωάδες του Ευριπίδη
σε μετάφραση Μιχάλη Κακογιάννη

Σκηνοθεσία-μουσική: Λουΐζα Κωστούλα (Violet Louise)
Eκάβη: Αγλαΐα Παππά

Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρουσιάζει μία ιδιαίτερη παράσταση-ένα οπτικό-ηχητικό τοπίο με τρεις ξεχωριστούς περφόρμερς που μας μεταφέρουν τον τραγικό αποχαιρετισμό των γυναικών της Τροίας στην πατρίδα και τους νεκρούς τους, όταν νικημένες από τον πόλεμο, ακολουθούν τη μοίρα τους, τον δρόμο της σκλαβιάς στη χώρα των Ελλήνων νικητών.

Η παράσταση "Μαρμαρωμένες Τρωάδες", τίτλος συμβολικός που μεταφέρει όλο το διαχρονικό βάρος των δεινών και της φρίκης του πολέμου, βασίζεται στις Τρωάδες του Ευριπίδη σε μετάφραση του Μιχάλη Κακογιάννη, και θα ανέβει την Κυριακή 22 Μαΐου 2016, στις 20:30 και τη Δευτέρα 23 Μαΐου 2016, στις 21:00, στο Θέατρο του ΙΜΚ.

Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε, και ενθουσίασε το κοινό, στην Αίθουσα αετωμάτων του Μουσείου της Αρχαίας Ολυμπίας (20/4/2016), στο πλαίσιο των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων για την Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας και μετά τη στάση της στην Αθήνα θα ταξιδέψει σε πόλεις της περιφέρειας και το εξωτερικό.

Για το έργο σημειώνει η Λουΐζα Κωστούλα: "Όταν η λογική λιποτακτεί θεριεύει ο φόβος, γράφει ο Ευριπίδης στο έργο του Τρωάδες. Η θεωρία περί δίκαιου και άδικου πολέμου είναι τόσο παλιά όσο και η ύπαρξη του ίδιου του πολέμου. Η ιστορία της πολιτικής σκέψης θεωρεί την ειρήνη ως το διάλειμμα ανάμεσα σε δύο πολέμους. Οι Τρωάδες γράφτηκαν το 415 π. Χ. στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Λίγο νωρίτερα, μήνες μόνον, οι Αθηναίοι είχαν επιτεθεί στη Μήλο την οποία κυριολεκτικώς ερήμωσαν, σκοτώνοντας όλους τους άνδρες και πουλώντας ως σκλάβους όλα τα γυναικόπαιδα. Στη συνέχεια δε ετοιμάζονταν να εκστρατεύσουν κατά της Σικελίας. Ο Ευριπίδης κατακρίνοντας την επεκτατική πολιτική των Αθηναίων, τάσσεται ενάντια σε κάθε μορφής επιθετικό πόλεμο."

Η παράσταση αποτελεί μία σύγχρονη μορφή αφήγησης. Η μετάφραση του Μιχάλη Κακογιάννη με την αμεσότητα και τη μουσικότητα που διαθέτει, αποτέλεσε μία ισχυρή βάση για αυτό το εγχείρημα. O λόγος, η μουσική, η εικόνα, ο ήχος, οι ηθοποιοί δημιουργούν ένα περιβάλλον βιωματικό για το θεατή.