filmov
tv
Ρίλκε - Σωκράτης Μάλαμας / Σταυρός του Νότου 2018

Показать описание
Δευτέρα 26 / 2 / 2018
Ο Σωκράτης Μάλαμας και οι μουσικοί του στην κεντρική σκηνή Σταυρός του Νότου .
Βρείτε το Σωκράτης Μάλαμας - Τάλα από τον δίσκο Με Στόμα Που Γελά στα:
Στίχοι
Στην έξαρσή του ο ποιητής μας δείχνει τη στιγμή
στον ήλιο της απόγνωσης, ακίνητη σαν σαύρα.
Ρίξε το βλέμμα πάνω της - δες το σαν προσταγή-
και νιώσε τα σπαράγματα και τη στυφή τους αύρα.
Ο Ρίλκε είναι μεγάλος.
Με στόμα που γελά,
όταν ο θάνατος θαρρεί
πως ξεχειλίζει από ζωή,
τολμά να κλάψει, ο ποιητής,
στο κέντρο της καρδιάς του!*
Οι κόγχες μας δανείζονται τα μάτια αλλονών,
οι λέξεις μας μυρίζουνε χαμό και χαμομήλι,
λιώνουν τα ακροκέραμα στα σπίτια των τρελών,
του κόσμου το παιχνίδισμα, πόρτα είναι που τρίζει.
Ο Ρίλκε είναι μεγάλος.
Με στόμα που γελά,
όταν ο θάνατος θαρρεί
πως ξεχειλίζει από ζωή,
τολμά να κλάψει, ο ποιητής,
στο κέντρο της καρδιάς του!
Αρχίζουνε το βέλασμα οι ψάλτες και τ’ «αμήν»,
παίρνουν και τ’ αναλόγια μόνα τους να γυρνάνε.
Του ανθρώπου παρακάμπτεται η ατέλεια «προς στιγμήν».
Τώρα νυχτώνει απότομα κι οι γρύλοι τραγουδάνε:
«Ο Ρίλκε είναι μεγάλος.
Με στόμα που γελά,
όταν ο θάνατος θαρρεί
πως ξεχειλίζει από ζωή,
τολμά να κλάψει, ο ποιητής,
στο κέντρο της καρδιάς του!».
*Το ρεφρέν είναι αντιστροφή-διασκευή του ποιήματος του Ρίλκε «Επίλογος»:
«Ο θάνατος είναι μεγάλος.
Είμαστε δικοί του κι όταν γελούμε.
Κι εκεί που θαρρούμε
πως η ζωή μας ζώνει,
τολμά να κλάψει εντός μας».
(Μετάφραση Άρης Δικταίος)
Ο Σωκράτης Μάλαμας και οι μουσικοί του στην κεντρική σκηνή Σταυρός του Νότου .
Βρείτε το Σωκράτης Μάλαμας - Τάλα από τον δίσκο Με Στόμα Που Γελά στα:
Στίχοι
Στην έξαρσή του ο ποιητής μας δείχνει τη στιγμή
στον ήλιο της απόγνωσης, ακίνητη σαν σαύρα.
Ρίξε το βλέμμα πάνω της - δες το σαν προσταγή-
και νιώσε τα σπαράγματα και τη στυφή τους αύρα.
Ο Ρίλκε είναι μεγάλος.
Με στόμα που γελά,
όταν ο θάνατος θαρρεί
πως ξεχειλίζει από ζωή,
τολμά να κλάψει, ο ποιητής,
στο κέντρο της καρδιάς του!*
Οι κόγχες μας δανείζονται τα μάτια αλλονών,
οι λέξεις μας μυρίζουνε χαμό και χαμομήλι,
λιώνουν τα ακροκέραμα στα σπίτια των τρελών,
του κόσμου το παιχνίδισμα, πόρτα είναι που τρίζει.
Ο Ρίλκε είναι μεγάλος.
Με στόμα που γελά,
όταν ο θάνατος θαρρεί
πως ξεχειλίζει από ζωή,
τολμά να κλάψει, ο ποιητής,
στο κέντρο της καρδιάς του!
Αρχίζουνε το βέλασμα οι ψάλτες και τ’ «αμήν»,
παίρνουν και τ’ αναλόγια μόνα τους να γυρνάνε.
Του ανθρώπου παρακάμπτεται η ατέλεια «προς στιγμήν».
Τώρα νυχτώνει απότομα κι οι γρύλοι τραγουδάνε:
«Ο Ρίλκε είναι μεγάλος.
Με στόμα που γελά,
όταν ο θάνατος θαρρεί
πως ξεχειλίζει από ζωή,
τολμά να κλάψει, ο ποιητής,
στο κέντρο της καρδιάς του!».
*Το ρεφρέν είναι αντιστροφή-διασκευή του ποιήματος του Ρίλκε «Επίλογος»:
«Ο θάνατος είναι μεγάλος.
Είμαστε δικοί του κι όταν γελούμε.
Κι εκεί που θαρρούμε
πως η ζωή μας ζώνει,
τολμά να κλάψει εντός μας».
(Μετάφραση Άρης Δικταίος)
Комментарии