Γιώργος Χονδραλής | Ορφέας | Official Audio Release

Ορφέας
Κείμενα Γιώργος Χονδραλής
Μουσική A Shamaluev Music

ΟΡΦΕΑΣ

Γεννήθηκε στην Πιερία σε μια σπηλιά κοντά στην Πίμπλεια του Ολύμπου και ήταν βασιλιάς των Κικόνων.
Οι γονείς του ήταν ο βασιλιάς της Θράκης Οίαγρος-Απόλλων και η Μούσα Καλλιόπη. Το όνομά του είναι γνωστό από την εποχή του Ιβυκού 530 π.Χ. και λίγο αργότερα ο Πίνδαρος 522-442 π.Χ., αναφέρεται σε αυτόν ως τον πατέρα του τραγουδιού.
Ο ίδιος ο θεός Απόλλωνας του δίδαξε την μουσική και του χάρισε την λύρα του. Κι ο Ορφέας έπαιζε τόσο αρμονικά την επτάχορδη λύρα και τραγουδούσε αγγίζοντας τις ψυχές όλων των όντων τόσο βαθιά που ακόμη και τα αγρίμια του δάσους μαζεύονταν γύρω του να τον ακούσουν. Τα δέντρα κι οι βράχοι κάνανε τόπο μπροστά στη μουσική του.
Πολύ νέος ταξίδεψε στην Αίγυπτο και Λιβύη όπου σπούδασε θεολογία και φιλοσοφία κοντά στους Αιγύπτιους ιερείς. Σε προχωρημένη ηλικία συμμετείχε στην Αργοναυτική Εκστρατεία με τον Ιάσονα και τους άλλους μυθικούς ήρωες.
Με την μουσική της λύρας του αποκοίμησε τον δράκο-φύλακα από το Χρυσόμαλλο δέρας κι έτσι μπόρεσε ο Ιάσονας να το πάρει. Στο δρόμο της επιστροφής γλίτωσε τους Αργοναύτες από τις Σειρήνες και την παγίδα τους παίζονταςτόσο δυνατά κι αρμονικά που ξεπέρασε σε ομορφιά δύναμη και μαγεία το τραγούδι των Σειρήνων.
Παρομοιώδης έμεινε ο έρωτας του με την Ευρυδίκη. Η πολυαγαπημένη του σύζυγος κάποια μέρα, ενώ ξέφυγε την ερωτική καταδίωξη του ποιμένα Αρισταίου, πληγώθηκε από ένα φίδι που ήταν κρυμμένο στα χόρτα και πέθανε.
Απέραντος ο πόνος του Ορφέα και μη γνωρίζοντας πως να τον απαλύνει, συμβουλεύτηκε τους θέους και αποφάσισε να κατέβει στον Άδη για να την αναζητήσει.
Στον κάτω κόσμο με τη μουσική του απάλυνε τις καρδιές του Άδη και της Περσεφόνης κι ο Πλούτωνας δέχθηκε να του επιτρέψει να την πάρει μαζί του κάτω από έναν όρο:
Να μη γυρίσει να την κοιτάξει μέχρι να ανέβουν στο φως της γης.
Η επιθυμία όμως του Ορφέα να ξαναδεί την αγαπημένη του ήταν δυσβάστακτη και πρωτού φτάσουν στην γη του φωτός γύρισε και κοίταξε αν τον ακολουθεί και τότε αυτή χάθηκε για πάντα από τα μάτια του!
Κοιμήσου Ευριδίκη στην αγκαλιά του Άδη και της Περσεφόνης, για πάντα στα έγκατα της γης,αχ αχ μα δεν θα ξαναδείς το φως της οικουμένης.
Χρόνια μετά και κατά την διάρκεια της Αργοναυτικής Εκστατρείας η ανάστατη ψυχή του Ορφέα ερωτεύτηκε ένα νέο αργοναύτη τον Κάλαη κι η κατάσταση του επιβεβαιώνει την αρχαία ελληνική εικόνα του έρωτα ως βασανιστήριο ιδιαίτερα της νύχτας και της μοναξιάς. Συντρέχει με την αντίληψη του ελληνιστικού έρωτα ως πόθου της ψυχής και την απουσία της λογικής.
Ορφέας, περιφρονητής της λατρείας των υπόλοιπων θεών εκτός του Ήλιου, συγκεντρώνει την προσοχή του σε αυτόν και τον αποκαλεί Απόλλωνα δείχνοντας τον ηλιακό χαρακτήρα του θεού που υμνεί το ζωοδότη ήλιο για όλα τα όντα.
Η κάθοδος του Ορφέα στον Άδη συμβολίζει τη νυχτερινή απουσία του Ήλιου κι η εξαφάνιση της Ευρυδίκης πριν δει το φως της ημέρας, τη νίκη του Ήλιου και την κυριαρχία του Ορφέα στο θάνατο.
Η αρμονία στο παίξιμο της λύρας του εξαγνίζει όλα τα όντα. Μεταρρύθμισε τα Ελευσίνια Μυστήρια προσθέτοντας τη λατρεία του Διονύσου στο αρχαίο τελετουργικό και σε όλη την ιστόρια εμφανίζεται αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα σε υψηλές σφαίρες του Πνεύματος και στις σφαίρες της Ύλης, ανάμεσα στον Απόλλωνα και Διόνυσο. Έτσι ένα πρωινό ανέβηκε στο Όρος Παγκαίο στο Μαντείο του Διονύσου για να τον χαιρετίσει κατά την ανατολή, αλλά οι θρακικές Μαίναδες τον τεμάχισαν κατά τη φρενίτιδα των βακχικών τους οργίων.
Η ορφική θεολογία κυριάρχησε για αιώνες στον ελληνικό χώρο και μεταφέρθηκε αργότερα και στη δύση. Υπήρξε το έμψυχο πνεύμα της ιερής Ελλάδας κι αφύπνησε τη θεία ψυχή. Κάθε χορδή της λύρας του αντιστοιχεί σε μια πτυχή της ανθρώπινης ψυχής.
Στα ορφικά Μυστήρια υπήρχαν τελετουργίες εξαγνισμού με νηστείες κι εξάσκηση ψυχής και σώματος.
Αποτελούνταν από 9 βαθμούς και διαιρούνταν σε 3 κατηγορίες. Και το ελληνικό πνεύμα με τους ορφικούς ύμνους, μύθους κι εξορκισμούς έφτασε να γίνει ένα είδος θρησκευτικής τάσης συμπεριλαμβάνοντας την αντίληψη για ορφική κοσμογωνία με το κοσμικό αυγό, την αθανασία της ψυχής με τον ορφικό τροχό και την πορεία του ακατάπαυστου εξαγνισμού στην υπάρχουσα ζωή.
Τραγουδάει πάνω από όλα τη ζωή και το νόημά της. Τραγουδά και προχωρά.
Αιώνια η μνήμη σου Ορφέα, αιώνια η πορεία του ακατάπαυστου εξαγνισμού.