ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΜΟΥ - ΠΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ

Γραμμενο το 1999 για τον κύκλο τραγουδιών "Περιπλανώμενες μοναξιές I" σε στίχους του Λουκά Ταμπουρατζή ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ & ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ..."ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ" ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ
....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΑΣΗ-ΑΚΡΟΑΣΗ-ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΜΟΥ

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΟΥΚΑΣ ΤΑΜΠΟΥΡΑΤΖΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΠΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ

Απόδραση απο τη φυλακή του παραδείσου μου
Όνειρο χαμένο σε θρύψαλα αναμνήσεων
Τον έρωτα σου γυρεύω μα όπου κι αν κοιτάξω
Πυκνό σκοτάδι με κυκλώνει
Και πρέπει τώρα εγώ να βρω τον δρόμο των ονείρων μου
Μέσα απο το σκοτεινό μονοπάτι της τρέλας
Λεκέδες αίματος μιας καρδιάς αιμορραγούσας
Πάνω σε μια ξύλινη ακουστική κιθάρα
Νεκρική ησυχία γύρω, πανικό σκορπάει
Μπορώ να ακούσω της ψυχής το γυάλινο κλάμα
Ακομη ένα χαμένο ηλιοβασίλεμα στον ορίζοντα
Μιας αδιάβατης και μουντής ομορφιάς
Με ρίχνει στον ποταμό δακρύων της δικής σου αγάπης...
Στο γαλάζιο της θάλασσας γραμμένη η φυγή
Μα η βάρκα της .... αργεί
Η θάλασσα αγριεύει και ο ουρανός τώρα σκοτεινός
Καταιγίδα πλησιάζει κι εγώ στην ακροθαλασσιά σχεδόν γυμνός
Στο κορμί μου βρίσκουν καταφύγιο χίλια ξεριζωμένα κλαδιά
Απόδραση λοιπόν απο τη φυλακή του παραδείσου μου
Ονειρα σκορπισμένα πάνω σε θρύψαλα ένοχων συναισθημάτων
Τον έρωτα σου ακόμα ψάχνω
Τώρα που απέραντο σκοτάδι είναι ακόμα εδώ...
Οράματα που φεύγουν απαρατήρητα απ' τη ζωή μου
Κατρακυλούν σαν βράχοι σε χαράδρα
Και δεν υπάρχει τίποτα να τα σταματήσει
Παρα μόνο μια άτακτη -μα αναπόδραστη- φυγή μου....