filmov
tv
Ο Διάφανος | Σωκράτης Μάλαμας

Показать описание
Το μουσικό ..Φύλλο
Από την εμφάνιση του Σωκράτη Μάλαμα στην Τεχνόπολη στο τέλος του Ιούνη 2012
Μαζί του οι:
Μαρίνα Δακανάλη / τραγούδι
Μαρία Λούκα / τραγούδι
Νίκος Μαγνήσαλης / κρουστά
Γιάννης Παπατριανταφύλλου / κοντραμπάσο
Φώτης Σιώτας / βιολί, βιόλα
Κυριάκος Ταπάκης / λαούτο, μπουζούκι
Ηχοληψία / Βαγγέλης Λάππας, Βασίλης Δρούγκας
Φωτισμοί / Χρήστος Λαζαρίδης, Βασίλης Πουφτής
Υπεύθυνος στησίματος ήχου / Αργύρης Λιανός
Επιμέλεια σκηνής / Δημήτρης Κατέβας
Διάφανος
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σα σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...
Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...
Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω,
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...
Σπυθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας,
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω....
Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ'αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια,
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...
Από την εμφάνιση του Σωκράτη Μάλαμα στην Τεχνόπολη στο τέλος του Ιούνη 2012
Μαζί του οι:
Μαρίνα Δακανάλη / τραγούδι
Μαρία Λούκα / τραγούδι
Νίκος Μαγνήσαλης / κρουστά
Γιάννης Παπατριανταφύλλου / κοντραμπάσο
Φώτης Σιώτας / βιολί, βιόλα
Κυριάκος Ταπάκης / λαούτο, μπουζούκι
Ηχοληψία / Βαγγέλης Λάππας, Βασίλης Δρούγκας
Φωτισμοί / Χρήστος Λαζαρίδης, Βασίλης Πουφτής
Υπεύθυνος στησίματος ήχου / Αργύρης Λιανός
Επιμέλεια σκηνής / Δημήτρης Κατέβας
Διάφανος
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σα σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...
Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...
Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω,
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...
Σπυθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας,
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω....
Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ'αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια,
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...