filmov
tv
'Ένας Ήρως με Παντούφλες' (1958) - Διάλογος Καλλιτέχνη και Ήρωα (Β. Πρωτοπαππάς - Β. Λογοθετίδης)

Показать описание
"Τα φαινόμενα της διαφθοράς, της διαπλοκής, του παλαιοκομματισμού, του λαϊκισμού και των λογής αεριτζήδων του έθνους ούτε καινούρια ήταν το 1958 ούτε και αποκλειστικά ελληνική υπόθεση. Ήταν όμως από τα πυρηνικά υλικά με τα οποία πλάστηκε το νεοελληνικό κράτος, ένα σκοτεινό πλέγμα αλληλοεξαρτώμενων συμφερόντων που ξεδιπλωνόταν με εθνικούς διχασμούς, ανώμαλες πολιτικές εξελίξεις, ακόμα και εμφύλιες συρράξεις.
Και πράγματι μέσα στον εμφύλιο σπαραγμό έγραψαν οι Σακελλάριος-Γιαννακόπουλος το αξέχαστο θεατρικό τους (1947), που το 1958 θα διασκεύαζε ο πρώτος για τον κινηματογράφο παραδίδοντας μια από τις καλύτερες και αιχμηρότερες ταινίες του παλιού καλού ελληνικού σινεμά, με σπαρταριστούς διαλόγους και ευρηματικότατο τρόπο, αφήνοντας τα μεγάλα κοινωνικο-πολιτικά ζητήματα να μπαίνουν απλώς από τα παραθύρια!
Εδώ η κουτοπονηριά του Έλληνα και το σμπαράλιασμα των ηθικών αξιών της κοινωνίας υποκλίνονται στο εύκολο κέρδος, μέσω των αποκαλυπτηρίων ενός ανδριάντα για έναν εθνικό ήρωα, τον στρατηγό Δεκαβάλα. Μόνο που αυτό που θα συμβεί είναι το απόλυτο ξεγύμνωμα των ρόλων που διαδραματίζουν οι επιτήδειοι και οι παρατρεχάμενοι των υπουργείων.
Ο ιδεολόγος πάντα θα πέφτει θύμα του αριβίστα, μας λένε χωρίς περιστροφές οι Σακελλάριος-Γιαννακόπουλος, καθώς αυτό που θέλει ο έντιμος ήρωας έρχεται σε παράταιρη αντίθεση με αυτό που επιτάσσουν οι πατριδοκάπηλοι καιροί του....."
Από τον - διαχρονικό - διάλογο του στρατηγού Δεκαβάλα με τον γλύπτη Λυμπεριάδη τον Νάξιο που φιλοτέχνησε τον ανδριάντα του:
"- Αμ τι νόμιζες στρατηγέ μου; Για καλό σε θυμηθήκανε;
- Δηλαδή... αυτοί με θυμηθήκανε;
- Αμ ποιος να σε θυμηθεί στρατηγέ μου;
- Δηλαδή... δε με θυμήθηκε η πατρίς;
- H πατρίδα δεν εχει υποχρέωση σε κανέναν στρατηγέ μου. Γιατί ό,τι κάνει κανείς για τη πατρίδα του - και αυτό εσύ το ξέρεις καλύτερα απο κάθε άλλον - δεν ειναι ρουσφέτι, ειναι καθήκον!
- Βεβαίως καθήκον, αυτό έλεγα κι εγώ, καθήκον!!
- Αλλά στρατηγέ μου, αν σε όλους αυτούς τους ήρωες που αγωνιστήκανε για αυτόν τον τόπο, τους στήναμε και απο ένα άγαλμα, θα φρακάριζαν οι δρόμοι και οι πλατείες και δε θα 'χαμε μέρος να περπατήσουμε.
- Δηλαδή;...Δηλαδή;;
- Δηλαδή, ο Απόστολος γέλασε εσένα, γέλασε εμένα, γελάσανε τον υπουργό, ο κύριος ιδιαίτερος εξαργύρωσε τα κατορθώματά σου, τα κάνανε λιανά και τώρα τρώνε με 12 μασέλες! Κι όσο για μας; Φάε εσυ τη δόξα κι εγώ την τέχνη! Χααχαχαχα! Εις υγείαν!"
----------------------------
Οι δυο ηθοποιοί γνωρίστηκαν ως συμπολεμιστές στο Αλβανικό μέτωπο. Ο Βαγγέλης Πρωτoπαππάς μάλιστα τιμήθηκε με το παράσημο του Σιδηρού Σταυρού εξαιρέτων πράξεων. Από τότε μια δυνατή φιλία έδεσε τους δύο άνδρες που συνεργάστηκαν μέχρι και τον θάνατο του Βασίλη Λογοθετίδη το 1960.
Και πράγματι μέσα στον εμφύλιο σπαραγμό έγραψαν οι Σακελλάριος-Γιαννακόπουλος το αξέχαστο θεατρικό τους (1947), που το 1958 θα διασκεύαζε ο πρώτος για τον κινηματογράφο παραδίδοντας μια από τις καλύτερες και αιχμηρότερες ταινίες του παλιού καλού ελληνικού σινεμά, με σπαρταριστούς διαλόγους και ευρηματικότατο τρόπο, αφήνοντας τα μεγάλα κοινωνικο-πολιτικά ζητήματα να μπαίνουν απλώς από τα παραθύρια!
Εδώ η κουτοπονηριά του Έλληνα και το σμπαράλιασμα των ηθικών αξιών της κοινωνίας υποκλίνονται στο εύκολο κέρδος, μέσω των αποκαλυπτηρίων ενός ανδριάντα για έναν εθνικό ήρωα, τον στρατηγό Δεκαβάλα. Μόνο που αυτό που θα συμβεί είναι το απόλυτο ξεγύμνωμα των ρόλων που διαδραματίζουν οι επιτήδειοι και οι παρατρεχάμενοι των υπουργείων.
Ο ιδεολόγος πάντα θα πέφτει θύμα του αριβίστα, μας λένε χωρίς περιστροφές οι Σακελλάριος-Γιαννακόπουλος, καθώς αυτό που θέλει ο έντιμος ήρωας έρχεται σε παράταιρη αντίθεση με αυτό που επιτάσσουν οι πατριδοκάπηλοι καιροί του....."
Από τον - διαχρονικό - διάλογο του στρατηγού Δεκαβάλα με τον γλύπτη Λυμπεριάδη τον Νάξιο που φιλοτέχνησε τον ανδριάντα του:
"- Αμ τι νόμιζες στρατηγέ μου; Για καλό σε θυμηθήκανε;
- Δηλαδή... αυτοί με θυμηθήκανε;
- Αμ ποιος να σε θυμηθεί στρατηγέ μου;
- Δηλαδή... δε με θυμήθηκε η πατρίς;
- H πατρίδα δεν εχει υποχρέωση σε κανέναν στρατηγέ μου. Γιατί ό,τι κάνει κανείς για τη πατρίδα του - και αυτό εσύ το ξέρεις καλύτερα απο κάθε άλλον - δεν ειναι ρουσφέτι, ειναι καθήκον!
- Βεβαίως καθήκον, αυτό έλεγα κι εγώ, καθήκον!!
- Αλλά στρατηγέ μου, αν σε όλους αυτούς τους ήρωες που αγωνιστήκανε για αυτόν τον τόπο, τους στήναμε και απο ένα άγαλμα, θα φρακάριζαν οι δρόμοι και οι πλατείες και δε θα 'χαμε μέρος να περπατήσουμε.
- Δηλαδή;...Δηλαδή;;
- Δηλαδή, ο Απόστολος γέλασε εσένα, γέλασε εμένα, γελάσανε τον υπουργό, ο κύριος ιδιαίτερος εξαργύρωσε τα κατορθώματά σου, τα κάνανε λιανά και τώρα τρώνε με 12 μασέλες! Κι όσο για μας; Φάε εσυ τη δόξα κι εγώ την τέχνη! Χααχαχαχα! Εις υγείαν!"
----------------------------
Οι δυο ηθοποιοί γνωρίστηκαν ως συμπολεμιστές στο Αλβανικό μέτωπο. Ο Βαγγέλης Πρωτoπαππάς μάλιστα τιμήθηκε με το παράσημο του Σιδηρού Σταυρού εξαιρέτων πράξεων. Από τότε μια δυνατή φιλία έδεσε τους δύο άνδρες που συνεργάστηκαν μέχρι και τον θάνατο του Βασίλη Λογοθετίδη το 1960.
Комментарии