Ώρα αγάπης

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Από τη συλλογή: «Κραυγή στα πέρατα...»
Μέρος Δ΄: 1954 Στην Αθήνα (48/51)
. . . . . . . . . . . . . . .
Μην πεις καλή μου πως αυτό θα τελειώσει.
«Φτάνει» μην πεις – θα 'ναι μαχαιριά.
Έτσι όπως μας ραίνει η αστροφεγγιά,
έτσι όπως δένουμε τα χέρια
σα δυο αγάλματα που πέτρωσαν στο πάρκο...
Μην ακούς. Και μη μιλάς.
Αν κάποιο τρένο περάσει για τον Παράδεισο,
«στάσου» μην του πεις. Εμείς δε θα πάμε.
Γύρε μονάχα το ξαναμμένο σου κεφάλι,
σ' αυτόν τον ώμο που το ζητά. Έτσι.
–σαν παπαρούνα που ζαλίστηκε απ' τον ήλιο–
Κι ακούμπησε κοντά μου.

Ακούμπησε δω την απαλάμη μου
–ω τι ευτυχισμένη απαλάμη!–
Ν' αδειάσει το στήθος μου απ' τα βογγητά.
Να συλλαβίσει τ' όνομά σου.
Να σε πάρουν ολόκληρη τα μάτια μου.
Έτσι. Ευχαριστώ...
Μα ποιος κλαίει εκεί κάτου;
Ποιος φώναξε «κάτω η τυραννία;»
Έ ρ χ ο μ α ι !