Volkan Hacıoğlu, Lord Byron'un 'Sözünü Etmem' adlı şiirini okuyor

SÖZÜNÜ ETMEM

Sözünü etmem, peşine düşmem, adını anmam senin;
Kederle dolu sesim, utanç içindedir ünlediğim ismin;
Ama şimdi yanağımda yanan gözyaşı açığa vurur
O derin düşünceleri ki yüreğin sessizliğinde durur.
Tutkumuz için çok fazla kısa, huzurumuz için çok fazla uzun,
Değil miydi şu saatler—sonu yok mu verdikleri acının ya da mutluluğun?
Pişman olacağız, vazgeçeceğiz, kurtulacağız zincirlerimizden,—
Ayrılacağız, uçup gideceğiz—birleşmeye yeniden!
Ah! senin olsun mutluluk, ve bana kalsın duygusu suçluluğun!
Affet beni, taptığım sevgili!—terk et beni çiçekler gibi solgun;
Ama senin olan bu yürek alçalmadan yitip gidecek,
Ve sen ne yaparsan yap, insanlar onu incitemeyecek.
Ve kibirliye karşı sert, sana karşı sıradan olacak,
Görünen bu ruh en koyu bir karanlıkta ancak;
Ve geçen günlerimiz göründüğü kadar hızlı, ve daha hızlı anlarımız,
Yan yana olduğumuz zaman, yerden kesilmişçesine ayaklarımız.
Aşkla dolu bir tek bakışınla hüzünlü gönlün derin bir iç çekecek,
Belki vuracak beni, belki kurtaracak, cezalandıracak ya da ödüllendirecek.
Ve ben şaşkınlık içerisinde kalpsiz bir halde ölüp gideceğim—
Seni susturmak için dudaklarını ölü dudaklarımla öpeceğim.

LORD BYRON, Mayıs 1830

Tercüme: 2008, Volkan Hacıoğlu

Orijinal metin:

I Speak Not

I speak not, I trace not, I breathe not thy name;
There is grief in the sound, there is guilt in the fame;
But the tear that now burns on my cheek may impart
The deep thoughts that dwell in that silence of heart.
Too brief for our passion, too long for our peace,
Were those hours - can their joy or their bitterness cease?
We repent, we abjure, we will break from our chain, -
We will part, we will fly to - unite it again!
Oh! thine be the gladness, and mine be the guilt!
Forgive me, adored one! - forsake if thou wilt;
But the heart which is thine shall expire undebased,
And man shall not break it - whatever thou may'st.
And stern to the haughty, but humble to thee,
This soul in its bitterest blackness shall be;
And our days seem as swift, and our moments more sweet,
With thee at my side, than with worlds at our feet.
One sigh of thy sorrow, one look of thy love,
Shall turn me or fix, shall reward or reprove.
And the heartless may wonder at all I resign -
Thy lips shall reply, not to them, but to mine.

George Gordon Byron, Lord Byron