Απόστιχα Μ Πέμτης εσπέρας ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ ΤΖΕΛΑΣ με αμυγδαλύτιδα

Όντως, έχει απόλυτο δίκαιο στο σχόλιό του ο Δ. BOURG που αποκαλεί τον αείμνηστο Τζελά Μέγα Λαμπαδάριο. Η συμβολή του στην εδραίωση της ακραιφνούς βυζαντινής μουσικής στον ελληνορθόδοξο χώρο, από τα τέλη της δεκαετίας του 50 και εντεύθεν, είναι εξίσου σημαντική με εκείνην του αείμνηστου Μεγάλου διδασκάλου Περιστέρη.
Σχετικά τώρα με την επιθυμία του να μάθει τη συνέχεια εκείνης της Μ. Εβδομάδος του 1975, που ο Μέγας λαμπαδάριος έπασχε από αμυγδαλίτιδα, είναι μια θλιβερή ιστορία που κατέληξε σε έγγραφες αναφορές προς τον Αρχιεπίσκοπο. Και καθώς ο αναρτών είχε την τύχη να γνωρίζει τα γεγονότα με όλη την αντικειμενικότητά τους και από τις δύο πλευρές, από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, η υπερχειλίζουσα πικρία που τον καταβάλλει όταν τα φέρνει στη θύμησή του δεν τον αφήνουν να συνεχίσει. Απλά λέμε ότι ο «καλοθελητής» και θλιβερός επαίτης της θέσης του Μεγάλου Λαμπαδάριου δεν τα κατάφερε. Ας είναι η μνήμη του αιωνία. Συγχαίρουμε με την ευκαιρία τον Α. Χρόνη για τον πυροσβεστικό ρόλο που έπαιξε τότε.