08.Ένοπλος - Απόχρωση (Συμμ.Άνθρωπος 0)

Παραγωγή: Sic Blue

[basilisxrisis]

Δεν χώραγαν στην περιγραφή :)
Στίχοι:
στο μεσοδιάστημα μιας ανάσας κατάλαβα το ποιος πραγματικά είμαι γι αυτό έχασες το νόημα όταν
πλάι σου μιλούσα με κομμένες ανάσες κι εσύ γέλαγες μα απλά υπεραναλύουμε τόσο μέσα σ' ένα
οβάλ πράγμα, μα γάμα το σημείο αναφοράς κι αφέσου να χορέψουμε στο γαμημένο σπιράλ, έτσι κι
αλλιώς ομόκεντροι κύκλοι ποτέ δε δούλεψαν σ' ένα σύμπαν που συνεχώς διαστέλλεται πλήρης
διαστολή οφθαλμού κι έτσι κοίτα στην παρουσία σου το σύμπαν μου πως αχνοφαίνεται δες, ναι, τι
σκατά να πάρω εγώ από χαμπάρια για νύχτες που ήσουν μαζί μα τις συχνότητες των σκέψεών μου
άκουγαν μόνο τα ντούβαρια κι έτσι πάγωσα το χρόνο, για να μη χρειαστεί να σπάσω τον πάγο
πρώτα μόνο ένα χαμόγελο στη φάτσα περί ουσίας, όλοι παλεύουμε με μια ταράτσα έτσι κι αλλιώς
και μακάρι η υψοφοβία να ξεπερνούσε το φόρο ακίνητης περιουσίας είναι αντάρτικο στους
νευρώνες εγκέφαλος τυλιγμένος με μπαλακλάβα κι άμα τα βλέπεις θετικά τότε η μεταβλητή του x
εν δυνάμει παραγωγίζεται σε μονάδα κι η μονάδα σε μηδέν τι ψάχνεις ταχα; τ' άπειρο να 'χα, μα παπάρια
ό, τι πιο κοντά σ' αυτό ήταν νύχτες που περπάταγα με οχτάρια μάλλον θα φταίει που τα βλέπω
όλα κάθετα νύχτες με κατεβασμένα στόρια αντί για παράθυρα, εκεί να σε βλέπω να μαθαίνεις να πετάς,
εκεί σου πα έλα, όλα θα παν καλά άστα πρώτα να παν στο διάολο να κάνουν γκέλα
και καβάτζωσε δυο χαμόγελα για μας...

Οι άλλοι χαμογελάγανε εμείς όχι, τελικά μονάχα ένα μπαλκόνι μας ενώνει
μήπως με κάνει και δω τον κόσμο πιο όμορφο, αφού δεν βλέπω ήλιο πάντα ξυπνώ όταν νυχτώνει..
μην με ρωτάς και απόψε τι ώρα θα γυρίσω, έχουμε πόλεμο ξέρεις πρέπει να αργήσω
έχω βρει εκατό λόγους για να μπορώ να σε μισήσω μα μονάχα έναν που δεν θέλω, μα θέλει να ζήσω..
Σκέψου το, είπες θα κάνεις τον κόσμο υπέροχο και φτιάχνω άμυνες για να με βλέπεις έτοιμο
αν κάποτε με κοίταξες με αυτό το ένοχο βλέμμα άσε τον Βασίλη προτιμώ να τον αφήνω αμέτοχο..
λέει να το σηκώσω θα με πάρει είχε πει πως δίνει πολλά μα δεν θέλει τίποτα να πάρει
που να με πάρει, μην μου μιλάς για λίγο προσπαθεί ο καταραμένος ύπνος πάλι να με πάρει
μα τελικά ξεμείναμε από χρόνο και έχω ανάγκη να σε δω, τουλάχιστον έναν χρόνο
όσα νιώθω δεν πάνε με τον πόσο, κλείσε την πόρτα και άσε με έχω κι άλλα να σου πω και να σου δώσω..
σε κούρασα και έχει περάσει η ώρα, έχω τα θέματα μου ώρες ώρες με εμένα
σου είπα πως σιχάθηκα τα δώρα, γιατί το τελευταίο το είχα πάρει από εσένα και όντως
κάτι καλύτερο δεν είχαμε πατέρα, μεγάλωσα και εσύ ήσουν πέρα
είπες πως έχουμε δύο πλευρές σαν ένα κέρμα, μα εσύ είχες δύο ζωές και εγώ το έκανα ένα θέμα..
και έλα λίγο στην θέση μου εσκεμμένα μου πες να γίνει σωστά όχι λανθασμένα
ήμουν περίεργα βγήκα να πάρω αέρα αν και ξέχασα χρόνια πολλά αφού μας το ζητάει η μέρα..
Και έλα λίγο να μου πεις πως όλα θα πάνε καλά για τελευταία φορά και ας χαθήκαμε
ο δείκτης στο 0 και σκέφτομαι αν είναι αργά μα πόσες φορές για να κάνουμε κάτι αργήσαμε??
Και έλα λίγο να μου πεις πως όλα θα πάνε καλά για τελευταία φορά και ας χαθήκαμε
ο δείκτης στο 0 και σκέφτομαι αν είναι αργά μα πόσες φορές για να κάνουμε κάτι αργήσαμε??Η ΔΕΝ ΤΟ ΚΆΝΑΜΕ ΠΟΤΈ...

[bosaone]

Ένα μπαλκόνι μας ενώνει, ίσως και μια ταρατσα τελικά

[onstantinosmpouzalas]

anthrwpe 0 nomzw kai orizontia na ta evlepes ta pragmata pali afto tha itan oti pio kontino sto apeiro vrikes ..