Έχεις μάτια το φεγγάρι - Φωτεινή Βελεσιώτου - 2016

preview_player
Показать описание
Από την μουσική παράσταση της Φωτεινής Βελεσιώτου«Δι’ ασήμαντον αφορμήν» στο Θέατρο Πέτρας 14/7/2016
Συνταξιδιώτες επί σκηνής οι:
Ψαραντώνης, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Αργύρης Μπακιρτζής, Χάικ Γιαζιτζιάν
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νίκος Παπαναστασίου: Διεύθυνση ορχήστρας , Πιάνο, ακορντεόν
Σωτήρης Μπαλλάς: κιθάρα, φωνή
Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος: κιθάρα
Γιώργος Καραµφίλλης: µπουζούκι
∆ιονύσης Μακρής: κοντραµπάσο
Θωµάς Κωστούλας: τύµπανα
Γιάννης Οικονοµίδης: τροµπέτα, φλικόρνο

Στίχοι:Μάνος Ελευθερίου
Μουσική:Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνείες:
1.Αντώνης Καλογιάννης
2.Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Έχεις μάτια το φεγγάρι
κι είναι η νύχτα σπιτικό σου
μα από αυτά που μου ’χεις πάρει
τίποτα δεν είν’ δικό σου.

Έχεις δάκρυα την αγάπη
με φωτιά και με μαχαίρι
κι έχεις για κρασί φαρμάκι
και το χωρισμό στο χέρι.
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Ομορφιά ! Εξαιρετικό τραγούδι ... παραμελημένο.
Εξαιρετική ερμηνεύτρια ... υποτιμημένη.

ΓιώργοςΒοσνιάκος
Автор

Απίστευτα ωραίο τραγούδι και απίθανη ερμηνεια

GeoS
Автор

ΦΩΤΕΙΝΗ ΕΙΣΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΦΩΝΗ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙΣ ΜΕ ΚΑΜΙΑ

ΘΑΝΑΣΗΣΚΑΛΑΝΤΖΗΣ-εη
Автор

Θεέ μου, τι φοβερό, τι μεγάλο τραγούδι!
Πόσο με έχει σημαδέψει την ζωή μου όλη!
Τι γνήσια και αυθεντικά ωραία τα λες ρε Φωτεινή!

ΚοσμάςΣαράντης
Автор

"Φθάνει να είχε τα μάτια μου…"

Πάντα κοίταζα το φεγγάρι από μικρό - μια στάλα παιδί πού’μουν!
Όταν “αυτό” ήταν καθαρό, μεγάλο κι αστραφτερό έβλεπα τις σκιές πάνω στην γαλάζια επιφάνεια του, κι έλεγα :

- “Α!Να τα μάτια του, να πιο κει η μύτη του, και πιο κάτω το στόμα του!”…

Ήθελα “Αυτό” πού’φεγγε απέναντι μου, κει στον Ουρανό, τις ξάστερες βραδιές μου των παιδικών μου χρόνων, νά'ταν ίδιο σαν και μένανε!

Νάχει τα μάτια μου, να με βλέπει από κει, να βλέπει το ίδιο. Να δει, να καταλάβει επιτέλους, που τού’τρεφα κι εγώ έννοιες κι αγάπες, και ας μού’ριχνε μια ματιά έστω, “αυτό”, πόσο τό’θελα τόσο!

Στις τόσες ματιές που τού χα ρίξει από παιδί, επί ώρες ολόκληρες κοιτάζοντας το ονειροπόλα, μιά - τού ματιά την δικαιούμουν, θα μού’φθανε να μού’ριχνε!
Σαν όπως το αίσθημα της λύτρωσης μες την ψυχή, απ' ένα "δίκιου" αργοπορημένου, που αποδόθηκε ετεροχρονισμένα αργά σε Έναν από Κάποιον Άλλον προς Αυτόν επιτέλους!

Φθάνει, αρκεί να είχε τα μάτια μου…
Φθάνει το φεγγάρι να είχε τα δικά μου μάτια!...

ΚοσμάςΣαράντης