Schiaparell i the death of the eagle

ο θάνατος του αετού ένα πολύ πικρό Τα Φτερά του έχει σπάσει και από εκεί που περήφανος πρώτα πετούσε αστραπή μελάνι πέφτει μέσα στα δάση μέσα στα δάση που κάποτε είχε αγκαλιάσει σε μία ρίζα πλάτανου που δεν ξέρει παρηγορεί για γλυκά στο φτωχό να χαρίσει Τα Φτερά του διπλώνει δηλαδή υποφέρει των ματιών του η φωτιά μες στη στάχτη έχει σβήσει βασιλιάς του ουρανού κυβερνήτης του αγερα την ορμή του αντικρίζει να σβήνει με θάρρος και με θυμό και φοβερά και ζητάει να τον Πάρει ο μαύρος χάρος ένα βλέμμα στέρνο τον αθέρα ικετεύει θα του δώσει ξανά τα μεγάλα Φτερά του φτερούγα είναι στιγμή θα τη δύναμη κλέβει το σπασμένο φτερό ο ορισμός του θανάτου δεν του μέλη του αετού που πεθαίνει και μόνος ξεψυχά σε μία ρίζα ενός Πλατάνου είναι κι άλλος βαθύς μεγαλύτερος πόνος

the death of the eagle a very bitter His feathers have broken and from where he proud first flashed lightning falls in the forests in the forests that once embraced in a root plane that does not know comforts for sweet to the poor to give his wings folds that is, his eye has suffered the fire in the ashes