filmov
tv
Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ - Τάσος Καρακατσάτης / Federico Garcia Lorca (Νίκος Γκάτσος)

Показать описание
Ο Μονόλογος του Φεγγαριού
Μουσική: Τάσος Καρακατσάνης
Στίχοι: Federico Garcia Lorca
Απόδοση: Νίκος Γκάτσος
Ερμηνεία: Άρτεμις Αποστολοπούλου (Φεγγάρι) - Λευτέρης Τουμαράς (Ξυλοκόπος Β')
Από τον Ματωμένο γάμο, στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου Ρόδου τον Απρίλιο του 1996
Δίσκος: Έξι ενότητες θεατρικής μουσικής (Σείριος, 1996)
Είμ` ένας κύκνος στρογγυλός μες το ποτάμι,
είμ` ένα μάτι στα ψηλά καμπαναριά,
και μες στις φυλλωσιές φαντάζω ψεύτικο φως της χαραυγής.
Κανείς δε μου γλυτώνει εμένα!
Ποιος κρύβεται; Ποιανού το κλάμα γροικιέται μες στο χέρσο κάμπο;
Ένα μαχαίρι έχω κρεμάσει μες στον ανταριασμένο αγέρα,
που λαχταράει, μολύβι τώρα, πόνος να γίνει μες στο αίμα.
Αφήστε με να μπω! Παγώνω στους τοίχους και στα παραθύρια.
Μια στέγη ανοίχτε, μια καρδιά, να μπω να ζεσταθώ λιγάκι!
Αχ, πως κρυώνω! Οι στάχτες μου – μέταλλα κοιμισμένα –
ψάχνουν σε κάμπους και βουνά της φλόγας την κορφή να βρούνε.
Όμως το χιόνι με κουβαλάει στις χαλαζένιες πλάτες του,
και με βυθίζει όλο παγωνιά στα χαλκοπράσινα βαλτονέρια.
Μα τούτη τη νύχτα θα βαφτούν τα μάγουλα μου κόκκινο αίμα,
και τ` άγρια βούρλα θα ζαρώσουν κάτου απ` τα πέλματα του αγέρα.
Ίσκιο δε θα `βρουν και φυλλωσιά για να γλιτώσουν από μένα!
Θέλω μονάχα μια καρδιά να μπω να ζεσταθώ λιγάκι!
Δώστε μου, δώστε μια καρδιά!
Ζεστή! Το αίμα της να βάψει τα κρύα βουνά τα στήθια μου.
Αφήστε με να μπω, αχ, αφήστε!
Μουσική: Τάσος Καρακατσάνης
Στίχοι: Federico Garcia Lorca
Απόδοση: Νίκος Γκάτσος
Ερμηνεία: Άρτεμις Αποστολοπούλου (Φεγγάρι) - Λευτέρης Τουμαράς (Ξυλοκόπος Β')
Από τον Ματωμένο γάμο, στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου Ρόδου τον Απρίλιο του 1996
Δίσκος: Έξι ενότητες θεατρικής μουσικής (Σείριος, 1996)
Είμ` ένας κύκνος στρογγυλός μες το ποτάμι,
είμ` ένα μάτι στα ψηλά καμπαναριά,
και μες στις φυλλωσιές φαντάζω ψεύτικο φως της χαραυγής.
Κανείς δε μου γλυτώνει εμένα!
Ποιος κρύβεται; Ποιανού το κλάμα γροικιέται μες στο χέρσο κάμπο;
Ένα μαχαίρι έχω κρεμάσει μες στον ανταριασμένο αγέρα,
που λαχταράει, μολύβι τώρα, πόνος να γίνει μες στο αίμα.
Αφήστε με να μπω! Παγώνω στους τοίχους και στα παραθύρια.
Μια στέγη ανοίχτε, μια καρδιά, να μπω να ζεσταθώ λιγάκι!
Αχ, πως κρυώνω! Οι στάχτες μου – μέταλλα κοιμισμένα –
ψάχνουν σε κάμπους και βουνά της φλόγας την κορφή να βρούνε.
Όμως το χιόνι με κουβαλάει στις χαλαζένιες πλάτες του,
και με βυθίζει όλο παγωνιά στα χαλκοπράσινα βαλτονέρια.
Μα τούτη τη νύχτα θα βαφτούν τα μάγουλα μου κόκκινο αίμα,
και τ` άγρια βούρλα θα ζαρώσουν κάτου απ` τα πέλματα του αγέρα.
Ίσκιο δε θα `βρουν και φυλλωσιά για να γλιτώσουν από μένα!
Θέλω μονάχα μια καρδιά να μπω να ζεσταθώ λιγάκι!
Δώστε μου, δώστε μια καρδιά!
Ζεστή! Το αίμα της να βάψει τα κρύα βουνά τα στήθια μου.
Αφήστε με να μπω, αχ, αφήστε!