Φεύγω με πίκρα στα ξένα/Φώτης Βεργόπουλος-Ανατολή Μαργιόλα/Ευτ Παπαγιαννοπούλου /Μουσ. Στ Καζαντζίδη

Φώτης Βεργόπουλος μπουζούκι-τραγούδι
Ανατολή Μαργιόλα τραγούδι
Γιάννης Κάτος- μπουζούκι-τραγούδι
Γιωργος Χρονόπουλος κιθάρα-τραγούδι
~~~~ 🎵 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στον Ροζ Γάτο 31 Μαρτίου προς 1 Απριλίου 2024

Φεύγω με πίκρα στα ξένα

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης

Βίκυ Μοσχολιού - Σταύρος Ξαρχάκος - Φεύγω με πίκρα στα ξένα

Φεύγω με πίκρα στα ξένα - Δημήτρης Μητροπάνος & Χάρις Αλεξίου 2009
&
Φεύγω με πίκρα στα ξένα 1977

Όταν πρωτοκυκλοφόρησε σε δίσκο το 1959, ο Στέλιος Καζαντζίδης εμφανιζόταν στην ετικέτα και σαν συνθέτης και σαν στιχουργός.
Όμως στο τηλεοπτικό πορτρέτο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου που ετοιμάσαμε με την Δάφνη Τζαφέρη το 1977, αλλά και στον δίσκο-αφιέρωμα στην μεγάλη στιχουργό, που πρότεινα λίγο μετά στην εταιρία ΛΥΡΑ, το τραγούδι «Φεύγω με πίκρα στα ξένα», γνωστό και ως «Μανούλα θα φύγω», παρουσιάστηκε κανονικά με το όνομα της Παπαγιαννοπούλου για τους στίχους. Άλλωστε, ήταν ένα από τα δεκάδες τραγούδια που η ίδια είχε αναφέρει σε συνεντεύξεις ως δικά της, χωρίς να διαψευσθεί από κανέναν όσο ζούσε. Τραγούδια που τα πούλαγε, συνήθως σε τιμή ευκαιρίας, για να βολεύει το πάθος για την τράπουλα. Στην ηχογράφηση του Καζαντζίδη του '59, τραγουδούσε μαζί του η Μαρινέλλα.
Στον δίσκο-αφιέρωμα της ΛΥΡΑ που βγήκε το 1982, η Βίκυ Μοσχολιού ήταν η ερμηνεύτρια και ο Σταύρος Ξαρχάκος είχε αναλάβει την ορχήστρα.

Τέλος, στη «Μουσική βραδιά» του 1977, που ήταν και η πρώτη-πρώτη τηλεοπτική παρουσίαση της Παπαγιαννοπούλου ακριβώς πέντε χρόνια μετά τον θάνατό της, το «Μανούλα θα φύγω» το τραγούδησε η Χάρις Αλεξίου, ανταποκρινόμενη ευθύς στην πρόσκλησή μας. Μα είναι κάτι που το χρωστάμε στην Ευτυχία, μού είπε όταν τής τηλεφώνησα. Αλλά θέλω να πω το «Δυο πόρτες έχει η ζωή» και το «Μανούλα θα φύγω», συμπλήρωσε. Ήταν ακριβώς τα δυο τραγούδια που και εμείς είχαμε σκοπό να τής προτείνουμε. Δίπλα της ο Αντώνης Βαρδής.

Γιώργος Παπαστεφάνου

Μανούλα θα φύγω, μην κλάψεις για μένα.
Η μοίρα το γράφει μονάχος να ζω.

Το μίσος του κόσμου με δέρνει σκληρά
και φεύγω με πίκρα στα ξένα.

Μ’ αδίκησαν, μάνα, βαριά με πληγώσαν
και ότι αγαπούσα το έχασα πια.

Ποτέ το παιδί σου δεν είδε χαρά
και φεύγει για πάντα στα ξένα.

Πικρές αναμνήσεις μαζί μου θα πάρω.
Στα ξένα που θα ‘μαι ρημάδι θα ζω.

Παιδί πια δε θα ‘χεις μανούλα γλυκιά
εκεί θα πεθάνω στα ξένα.