Καμμένος Μοναχός § Σκότος

Στίχοι/Ηχοληψία/Επεξεργασία : Καμμένος Μοναχός
------------------------------------------------------------------------------------
("Άν η ζωή σου ήταν ένα παραμύθι"
Τι θα ήταν αυτό;
Άξιο να μεταδοθεί).

Εξυμνώ τους ανθρώπους που είναι δίπλα εδώ,
Άλλο που κάποτε ήθελα να είμαι λύκος μοναχικός,
Στα μυστικά βουνά να τριγυρνώ,
Βλέμμα ψηλά στον άγνωστο ουρανό,φιλοσοφώ.
Δίχως αγέλη, μόνος σιωπηλός,
Τραγουδώντας με τον πικραμένο εαυτό,
Χορεύοντας Ιερά σε κάθε μία νότα πάνω,
Ουρλιάζω, τον άνθρωπο μισώ, για όλο το κακό.
Πρώτος σηκώνω το χέρι εγώ,
Έτσι μας συγχωρώ,
Δυνατός σαν κεραυνός,
Πάνω απ'την υφήλιο,σαν αετός,
Κρυμμένος στο βουνό, άνθρωπο ζητώ!
Και τις φωνές αυτές τις άκουσε μόνο ένα δέντρο,
Σ'όμοια συχνότητα συγχρονισμένο,
Κι 'αυτό είναι ανυπέρβλητο.

Παράλληλα η ηχώ απ 'τις φωνές μου αντειχούσε, στα αυτιά της νυχτερίδας,
Γέμισε λύπη ο αέρας,
Άδραξε την σπηλιά,
Δεν χρειάζεται μάτια,
Ουτε κάποια οπτική ματιά,
Νιώθω πλήρης απ' αυτά που συζητάει τα παγωμένα βράδυα η κουκουβάγια,
Την γλώσσα της αλήθειας,
Στερημένη απ 'την λησμονιά!

Αν υποθέσουμε ότι ο διάβολος υπάρχει εδώ,
Τότε μέσα μας έχει βαλθεί αυτός.
Καλά κρυμμένος μέσ' το σκότος,
Μόνο με φώς, αφανίζεται αυτός!
Πολεμιέται με το λαμπερό σπαθί της γνώσης,
Κράτα δυνατά την εύθραυστη ασπίδα σου, υπομονή,
Γιατί μέχρι οριστικά να τον σκοτώσεις,
Θα έχεις πεθάνει ήδη ,πολλές φορές κι 'εσύ!

Σοφό της αλλαγής ,το αίτιο,
Στα σκέλια του το ήθος ,
Αλυσοδεμένο με τον πόνο ,
Σε απογειώνη έως το θείο,
Απ 'το μεταβαλλόμενο, πέρα απ 'το γήινο,
Πέρα απ΄των αναγκών του κόσμου όλου,το αμύθητο.
Πάντα υπάρχει αίτιο,
Μέχρι να βρείς το αίτιο δίχως το αίτιο,
Τον πρώτο λόγο,
Δίχως ατέλειες,το τέλειο.
Μα ακόμα δεν γνωρίζω!
Αν κάποιο ρόλο διαδραματίζει αυτό,
Στου ανθρώπινου πεπρωμένου το δράματος.
Και αν παίζει ρόλο καίριο , εγώ το ευγνωμονώ,
Σύμβολο του ο κύκλος,
Σαν γαλήνιος κύκνος,στο νερό,
Σ 'αυτό το άχρωμο και άοσμο συμπαντικό στοιχείο,
Από μένα σεβασμός,
Γιατί είναι ο λόγος που ζω,
Και προσπαθώ να καταλάβω,
Πως δημιουργήθηκε αυτό!

Κι' εσύ τώρα μπορεί να με περνάς για παλαβό,
Επειδεί μιλώ για το νερό,
Σαν πως δεν έχω κάτι άλλο πιο ενδιαφέρον,να πω,
Και δεν ξέρω πως έφτασε όλο αυτό εδώ.
Και τώρα γράφω,
Αντί να είμαι έξω και να ζω,
Η τουλάχιστον να προσπαθώ γι'αυτό.
Και άλλο το να ζω,με το να επιβιώνω,
αν κάτι έχει νόημα θαρρώ,
μπορώ να αντέξω πόνο.
Σ' όλο του το μεγαλείο,
αρκεί να έχει αξία,το ξαναλέω!

Άρα για αυτό είμαι ακόμα εδώ,
Άλλο που δεν ξέρω ποιός είμαι εγώ,
Τουλάχιστον είμαι ακόμα εδώ,
Γιατί μπορεί σε μία στιγμή επάνω,
Να βρώ αυτό που τώρα ψάχνω!
Και στην τελική δεν ξέρω αν θα το μοιραστω
Κι'αν το μοιραστώ,
Σημαίνει ότι νίκησα τον φόβο, καλό αυτό!
Αλλά ήρθε η ώρα να το κλείσω κάπου εδώ,
Γιατί ίσως να σου φαίνεται οτι αρχίζω να παράλογω,
Η απλά ήρθε πάλι μια βόλτα ένας φόβος.

Τ' αποφάσισα, θα το μοιραστώ!
Νίκησα τον φόβο!
Αλλά ήρθε η ώρα να το κλείσω κάπου εδώ,
Γιατί ίσως να σου φαίνεται ότι αρχίζω να παραμιλώ.
Η ήρθε πάλι μια βόλτα ένας φόβος.