filmov
tv
Ο Φανός στο Πιαούλι της Νισύρου Ιούνιος 2011
Показать описание
Παραμονή του άη Γιαννιού και στις γειτονιές του Μανδρακίου, μόλις πέσει ο ήλιος, καίνε τα μαγιάτικα στεφάνια. Κάποτε κάθε μαχαλάς έκανε και τον δικό του φανό, τη μεγάλη δηλαδή συγκέντρωση ξερών θάμνων και "κοντόστερε" (συναγωνιζόταν) με τους υπόλοιπους να δουν ποιου ο φανός θα ήταν ο μεγαλύτερος.
Όταν ήμουν παιδί φανό άναβε και το Λευκαντιό, η γειτονιά μου. Όμως τώρα πια με τη διαπλάτυνση του δρόμου δίπλα στο κύμα, χώρος δεν υπάρχει. Το ίδιο συνέβη και στη γειτονιά του Άη Σάββα. Στη γειτονιά του Έλιτθα και του Τρούλλου δεν ανάβουν πια φανοί.Έτσι απέμεινε μονάχα η Ταύλα του Γιαλού, το σημείο στη γειτονιά του Πιαουλιού, ακριβώς κάτω από τα βράχια της Παναγιάς Σπηλιανής όπου συνεχίζουν τα παιδιά να μαζεύουν εκτός από θάμνους ό, τι άλλο φανταστείτε! Η μικρότερη φωτιά στα αριστερά είναι από το κάψιμο του Ιούδα.
Μπορεί να άλλαξαν πολλά, μπορεί να μην υπάρχει η χαρά του συναγωνισμού, όμως είναι παρήγορο που έστω και υπό αυτές τις συνθήκες το έθιμο παραμένει. Θα μπορούσα να αναφερθώ αναλυτικά στις δικές μου αναμνήσεις, όμως αυτό δεν κρίνω πως είναι του παρόντος.
Όπως και να 'χει, ήθελα να μείνει στο διαδίκτυο κάτι από το έθιμο, από τη στιγμή που με την κάμερά μου έβαλα σκοπό να καταγράφω όσα κάποτε ήθελα, μα δεν είχα τη δυνατότητα.
ΣΤΑ ΝΙΣΥΡΙΚΑ: Ότι κι αν ει', μπάρο μου, α τθυμηθού θθέλει πουτο μπαιδιά και εμαεύγασι τους σπάρτους για το φφανό, ετραβούσα ντους αφ' τη Βαγγελίστρα δεμένους και τους εφέρνασι γκάτω! Κι εβάλα μπιο βλεπιούς εις το χαλατό που τα φυλάασι, μη ντυχό γκι έρτουσι νοι άλλοι και σαρμάρου ντους σπάρτους. Μάνα μου, χρόοονια!
Όταν ήμουν παιδί φανό άναβε και το Λευκαντιό, η γειτονιά μου. Όμως τώρα πια με τη διαπλάτυνση του δρόμου δίπλα στο κύμα, χώρος δεν υπάρχει. Το ίδιο συνέβη και στη γειτονιά του Άη Σάββα. Στη γειτονιά του Έλιτθα και του Τρούλλου δεν ανάβουν πια φανοί.Έτσι απέμεινε μονάχα η Ταύλα του Γιαλού, το σημείο στη γειτονιά του Πιαουλιού, ακριβώς κάτω από τα βράχια της Παναγιάς Σπηλιανής όπου συνεχίζουν τα παιδιά να μαζεύουν εκτός από θάμνους ό, τι άλλο φανταστείτε! Η μικρότερη φωτιά στα αριστερά είναι από το κάψιμο του Ιούδα.
Μπορεί να άλλαξαν πολλά, μπορεί να μην υπάρχει η χαρά του συναγωνισμού, όμως είναι παρήγορο που έστω και υπό αυτές τις συνθήκες το έθιμο παραμένει. Θα μπορούσα να αναφερθώ αναλυτικά στις δικές μου αναμνήσεις, όμως αυτό δεν κρίνω πως είναι του παρόντος.
Όπως και να 'χει, ήθελα να μείνει στο διαδίκτυο κάτι από το έθιμο, από τη στιγμή που με την κάμερά μου έβαλα σκοπό να καταγράφω όσα κάποτε ήθελα, μα δεν είχα τη δυνατότητα.
ΣΤΑ ΝΙΣΥΡΙΚΑ: Ότι κι αν ει', μπάρο μου, α τθυμηθού θθέλει πουτο μπαιδιά και εμαεύγασι τους σπάρτους για το φφανό, ετραβούσα ντους αφ' τη Βαγγελίστρα δεμένους και τους εφέρνασι γκάτω! Κι εβάλα μπιο βλεπιούς εις το χαλατό που τα φυλάασι, μη ντυχό γκι έρτουσι νοι άλλοι και σαρμάρου ντους σπάρτους. Μάνα μου, χρόοονια!
0:05:19
0:00:32
Комментарии