filmov
tv
Afana$ - LockMind (prod. Suprexor)
Показать описание
Produced by Suprexor
Lyrics by Afana$
Cover Art by Phantom & Suprexor
Ηχογραφήθηκε στο Ραφείο
Όχι δεν έχει ψυχή, αυτός που ρίχνει φόλα σε σκυλί, άμα τον πετύχω θα του δώσω να τη φάει εκείνη τη στιγμή, να τη καταπιεί, το βράδυ πως μπορεί να κοιμηθεί, ενώ αφαίρεσε μία ζωή, ίσως να είναι ο ίδιος που θα υποστηρίξει και τον βιαστή.
Έχουν δει πολλά τα μάτια μας, και είναι νωρίς ακόμη, σπαταλάμε πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας επάνω σε μία οθόνη, πάρε το αμάξι του πατέρα σου και κάνε μια βόλτα μέσα στη πόλη, θα σου κόψουν πρόστιμο για τη μάσκα και όχι γιατί δε φοράς ζώνη.
Νιώθαμε σαν υπερήρωες με τη στολή, όταν ήμασταν μικροί, αντίθετα από την αστυνομία που κοιτάει να σ'εκμεταλλευτεί, ίσως μια μέρα όλοι αυτοί οι μπάτσοι γίνουνε αστυνομικοί, μα αγχώνομαι περισσότερο πως αυτή η μέρα ποτέ δε θα 'ρθει.
Δε μπορώ να μετακινηθώ από νομό σε νομό, αυτό είναι κακό, μου λείπει η γιαγιά και ο παππούς μα δε γίνεται από κοντά να τους δω, μου το απαγορεύει το κράτος γιατί ίσως απ'τον ιό μολυνθώ, εκτός αν έχω μια καλύτερη σχέση, με τον πρωθυπουργό.
Μου απαγορεύουν να βγω, δε μ'αφήνουν να εκφραστώ, με φίλους δύσκολα επικοινωνώ βαρέθηκα όλη μέρα στο κινητό κάτι πρέπει να κάνω γι'αυτό να τους κόψω το ύφος το ειρωνικό, μα χωρίς κονέ είναι περίπλοκο κι γω δεν έχω βύσμα ούτε για το στρατό. (2X)
Άρρωστες κακοποιήσεις παιδιών, περνάνε απαρατήρητες, και αυτοί που μπορούν να βοηθήσουν δε κάνουν κάτι μένουνε παρατηρητές, όταν όμως μυρίσουν λεφτά τρέχουν να τα πάρουν μ'απίστευτες ταχύτητες, αναίσθητα όντα που έχουν εξουσία και παίζουν βρώμικα επίτηδες.
Το έγραψα λίγο πριν συμβεί, πριν η σκέψη τοποθετηθεί, τη στιγμή που γίνονταν απλά φανταζόμουν την έκφραση του ακροατή, η πίστη του ήταν αυτή, που τον έκανε να αντισταθεί, δε παράδωσε τα όπλα του και δε τον ένοιαζε να ηττηθεί.
Όχι οι καθηγητές, μόνο τα παιδιά, είναι γεμάτα με stress, επειδή η άλλη έχει ορέξεις, κάνει στο σύστημα αλλαγές, δοκιμάζει νέα πειράματα στους μαθητές, βάζει λουκέτα σε σχολές, δε φτάνει που μαθαίνουνε άσχετα πράγματα τους στερεί και τις σπουδές.
Περάσανε τα χρόνια γρήγορα, όχι έτσι όπως περίμενα, λύνω ένα νέο πρόβλημα σήμερα, αντιστέκομαι στη χίμαιρα, όλα μου μοιάζουν περίεργα, βαθιά μέσα μου το ήξερα, γι'αυτό λίγη ευγένια φύλαξα, σ'ένα καλύτερο αύριο πίστεψα.
Μου απαγορεύουν να βγω, δε μ'αφήνουν να εκφραστώ, με φίλους δύσκολα επικοινωνώ βαρέθηκα όλη μέρα στο κινητό κάτι πρέπει να κάνω γι'αυτό να τους κόψω το ύφος το ειρωνικό, μα χωρίς κονέ είναι περίπλοκο κι γω δεν έχω βύσμα ούτε για το στρατό. (2X)
Ο κάθε πολιτικός υποστηρίζει κι από μία ανοησία, μας πιέζουνε να συνηθίσουμε να ζούμε σε μία δικτατορία, αρχίζουμε καταλαβαίνουμε ότι η ελευθερία, έχει σημασία, τη κλέβουν μέσα από τα χέρια μας και τους κοιτάμε σα να 'ναι ταινία.
Κάτω τα κράνη, κάτω οι στολές, κάτω η αστυνομία, να αφήσουνε αυτό που κάνουν και να 'ρθουν μαζί μας στη διαμαρτυρία, στέκονται δίπλα στο κράτος, υποστηρίζουν μία προδοσία, ο πρωθυπουργός είναι κακοποιός μα κατακρίνει τον εγκληματία.
Lyrics by Afana$
Cover Art by Phantom & Suprexor
Ηχογραφήθηκε στο Ραφείο
Όχι δεν έχει ψυχή, αυτός που ρίχνει φόλα σε σκυλί, άμα τον πετύχω θα του δώσω να τη φάει εκείνη τη στιγμή, να τη καταπιεί, το βράδυ πως μπορεί να κοιμηθεί, ενώ αφαίρεσε μία ζωή, ίσως να είναι ο ίδιος που θα υποστηρίξει και τον βιαστή.
Έχουν δει πολλά τα μάτια μας, και είναι νωρίς ακόμη, σπαταλάμε πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας επάνω σε μία οθόνη, πάρε το αμάξι του πατέρα σου και κάνε μια βόλτα μέσα στη πόλη, θα σου κόψουν πρόστιμο για τη μάσκα και όχι γιατί δε φοράς ζώνη.
Νιώθαμε σαν υπερήρωες με τη στολή, όταν ήμασταν μικροί, αντίθετα από την αστυνομία που κοιτάει να σ'εκμεταλλευτεί, ίσως μια μέρα όλοι αυτοί οι μπάτσοι γίνουνε αστυνομικοί, μα αγχώνομαι περισσότερο πως αυτή η μέρα ποτέ δε θα 'ρθει.
Δε μπορώ να μετακινηθώ από νομό σε νομό, αυτό είναι κακό, μου λείπει η γιαγιά και ο παππούς μα δε γίνεται από κοντά να τους δω, μου το απαγορεύει το κράτος γιατί ίσως απ'τον ιό μολυνθώ, εκτός αν έχω μια καλύτερη σχέση, με τον πρωθυπουργό.
Μου απαγορεύουν να βγω, δε μ'αφήνουν να εκφραστώ, με φίλους δύσκολα επικοινωνώ βαρέθηκα όλη μέρα στο κινητό κάτι πρέπει να κάνω γι'αυτό να τους κόψω το ύφος το ειρωνικό, μα χωρίς κονέ είναι περίπλοκο κι γω δεν έχω βύσμα ούτε για το στρατό. (2X)
Άρρωστες κακοποιήσεις παιδιών, περνάνε απαρατήρητες, και αυτοί που μπορούν να βοηθήσουν δε κάνουν κάτι μένουνε παρατηρητές, όταν όμως μυρίσουν λεφτά τρέχουν να τα πάρουν μ'απίστευτες ταχύτητες, αναίσθητα όντα που έχουν εξουσία και παίζουν βρώμικα επίτηδες.
Το έγραψα λίγο πριν συμβεί, πριν η σκέψη τοποθετηθεί, τη στιγμή που γίνονταν απλά φανταζόμουν την έκφραση του ακροατή, η πίστη του ήταν αυτή, που τον έκανε να αντισταθεί, δε παράδωσε τα όπλα του και δε τον ένοιαζε να ηττηθεί.
Όχι οι καθηγητές, μόνο τα παιδιά, είναι γεμάτα με stress, επειδή η άλλη έχει ορέξεις, κάνει στο σύστημα αλλαγές, δοκιμάζει νέα πειράματα στους μαθητές, βάζει λουκέτα σε σχολές, δε φτάνει που μαθαίνουνε άσχετα πράγματα τους στερεί και τις σπουδές.
Περάσανε τα χρόνια γρήγορα, όχι έτσι όπως περίμενα, λύνω ένα νέο πρόβλημα σήμερα, αντιστέκομαι στη χίμαιρα, όλα μου μοιάζουν περίεργα, βαθιά μέσα μου το ήξερα, γι'αυτό λίγη ευγένια φύλαξα, σ'ένα καλύτερο αύριο πίστεψα.
Μου απαγορεύουν να βγω, δε μ'αφήνουν να εκφραστώ, με φίλους δύσκολα επικοινωνώ βαρέθηκα όλη μέρα στο κινητό κάτι πρέπει να κάνω γι'αυτό να τους κόψω το ύφος το ειρωνικό, μα χωρίς κονέ είναι περίπλοκο κι γω δεν έχω βύσμα ούτε για το στρατό. (2X)
Ο κάθε πολιτικός υποστηρίζει κι από μία ανοησία, μας πιέζουνε να συνηθίσουμε να ζούμε σε μία δικτατορία, αρχίζουμε καταλαβαίνουμε ότι η ελευθερία, έχει σημασία, τη κλέβουν μέσα από τα χέρια μας και τους κοιτάμε σα να 'ναι ταινία.
Κάτω τα κράνη, κάτω οι στολές, κάτω η αστυνομία, να αφήσουνε αυτό που κάνουν και να 'ρθουν μαζί μας στη διαμαρτυρία, στέκονται δίπλα στο κράτος, υποστηρίζουν μία προδοσία, ο πρωθυπουργός είναι κακοποιός μα κατακρίνει τον εγκληματία.
0:04:05