Σουφλί 30 Μαρτίου 2023

Το Σουφλί αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Τούρκο περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή στα 1667. Την περίοδο εκείνη ήταν ένα κεφαλοχώρι απαλλαγμένο από φόρους. Η τουρκική ονομασία Σοφουλού φανερώνει ότι πιθανότατα αποτελούσε κτήμα μοναστικού τάγματος που όντως μαρτυράται στην περιοχή. Αργότερα βέβαια οικογένειες Σουφλιωτών κατέφυγαν στο Σουφλί και τα πατρωνύμιά τους μνημονεύονται σε σημερινά επώνυμα.

Είναι ωστόσο ιστορικά διαβεβαιωμένο ότι το Σουφλί κατοικούνταν από τη Νεολιθική Εποχή. Αυτό διαπιστώνεται από αντικείμενα που βρέθηκαν στην περιοχή, καθώς και την ανακάλυψη τάφων της Ελληνιστικής Περιόδου. Το έντονο θρακιώτικο στοιχείο στα έθιμα της περιοχής, μαρτυρά την καταγωγή των Σουφλιωτών από το μεγάλο Θρακικό φύλο της Βαλκανικής χερσονήσου και των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου.

Κατά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το Σουφλί αποτελούσε ισχυρό οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό κέντρο, που απλωνόταν και στην ανατολική όχθη του ποταμού Έβρου με πληθυσμό της τάξης των 60.000 ατόμων. Η ραγδαία ανάπτυξη οφείλεται στην σηροτροφία, που υπήρξε ο οικονομικός πνεύμονας της περιοχής για πολλές δεκαετίες. Τότε ιδρύονται και τα τέσσερα εργοστάσια επεξεργασίας μετάξης που απασχολούν συνολικά πάνω από 500 εργάτριες.
Η καροποιία, αμπελουργία και η οινοποιεία παρουσιάζουν μεγάλη και γρήγορη ανάπτυξη. Αυτά ήταν τα κύρια σκέλη της οικονομικής ζωής του τόπου. Τα 40 καροποιεία και 10 σιδηρουργεία που λειτουργούσαν πριν το 1922 και μέχρι το τέλος της 10ετίας του 70 τροφοδοτούσαν με κάρα όλη την Ελλάδα αποτελώντας τη βαριά βιομηχανία του τόπου!!
Το 1923 έρχεται ο ίδιος ο Βενιζέλος στο Σουφλί και παραγγέλνει 2000 κάρα για τους πρόσφυγες!,
Υπήρχαν επίσης και οι 4 ατμοκίνητοι αλευρόμυλοι και αρκετές μονάδες παραγωγής σισαμέλαιου - ταχινιού(Γιαχανάδες). Ξυλουργοί, Κουγιουμτζήδες, πιλοποιοί, τερζήδες, υποδηματοποιοί, φουτσιτζήδες λευκοσιδηρουργοί, σαγματοποιοί, πεταλωτήδες, υφάντρες, μπογιατζήδικα, τσαγγαράδικα, κεραμοποιεία, παραγωγοί κάρβουνου, εμπορικά μεγάλα με τρόφιμα, με υφάσματα...
Ολη η περιοχή, μαζί και η μετέπειτα Ανατ.Θράκη ψωνίζει από το Σουφλ, το οποίο και αποτελεί το εμπορικό κέντρο του Έβρου με πολλά νέα παιδιά της ευρύτερης περιοχής του Έβρου, να μαθητεύουν στους αξιόλογους τεχνίτες του ή να δουλεύουν στα εμπορικά καταστήματα!!!
Λειτουργεί επίσης Αστική σχολή, απ την οποία αποφοιτούν οι φημισμένοι έμποροι και μουσικοί), μαντολινάτα, τρεις θεατρικές ομάδες, παρθεναγωγείο, τέσσερα Δημοτικά Σχολεία, νηπιαγωγεία, παιδικοί σταθμοι..
Το Σουφλί ονομάζονταν και δασκαλοχώρι γιατί κάθε οικογένεια είχε τουλάχιστον και ένα παιδί δάσκαλο, το λιγώτερο..

Με την ανταλλαγή των πληθυσμών η Ανατολική Θράκη περιέρχεται στην κυριότητα του νεοσύστατου Τουρκικού κράτους και το Σουφλί χάνει το μεγαλύτερο μέρος της πεδιάδας των 70.000 στρεμμάτων μορεολίβαδων(αποκλειστική τροφή του μεταξοσκώληκα). Επιπλέον, η σηροτροφία και το εμπόριο μεταξιού περιέρχονται στο ελληνικό, νομικό και φορολογικό καθεστώς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση της παραγωγής και των εξαγωγών σε ευρωπαϊκές χώρες. Η ανακάλυψη και διάδοση της τεχνητής μεταξωτής ίνας ανακόπτει οριστικά και αμετάκλητα την πορεία της σηροτροφίας. Τα 4 εργοστάσια αναπήνησης καθώς και οι πολλές οικοτεχνίες παραγωγής μεταξιού παύουν να λειτουργούν.
Αυτή τη στιγμή λειτουργούν 5 βιοτεχνίες ύφανσης και παραγωγής μεταξωτών ειδών καθώς και καταστήματα που εμπορεύονται μεταξωτά είδη.
Το 1993, η παραγωγή κουκουλιών ανερχόταν σε 5.000 κιλά από 800.000 κιλά που ήταν το 1908.