Pan - Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΜΟΥ (Prod. Ink.ognito)

Στίχοι:

Συνήθως νευρικός αλλά και μόνος
Γράφω μπας και οι λέξεις μου θα απαλύνουν το πόνο
Μα θέλει πράξεις για να αλλάξεις ένα κόσμο
Και μάταια το έμαθα πιο σεβασμό? αφού ζούμε στο νότο

Έπαθα και έκανα για να βγω από το σκότος
Μα τα μάτια λένε ψέματα και γύρισα στο δρόμο
Κούνα το στόμα σου μα δεν βρίσκω το λόγο
Να απαντήσω τι να πω εκτός αν θέλεις να πισμώσω

Είναι νόμος να αγαπάς ότι μισείς
Kαι αυτό που σε αγαπά όταν ψάχνεις να μην το βρεις
Όλα σχετικά μαζί μα εδώ δεν παίζει λογική
Kαθώς καίγονται μυαλά όταν γράφουμε μουσική

Eιναι μπάσταρδος κόσμος που θα κρίνει οτι πεις
Kαι όταν ακούσεις τα χειρότερα να μην ασχοληθείς
Ξέχασες να αγαπάς τώρα μόνο μισείς
Και σε σκοτώνει ίσα ίσα μέχρι να το ερωτευτείς

Δεν μιλάμε πια τα λάθη είναι πάθη και εκεί βρίσκω ομορφιά
Ότι γεμίζει ένα κενό μου με αφήνει ξαφνικά και με μισεί
Μα και για αυτό υπάρχει πάντα κάποιος λόγος τελικά

Δεν μιλάμε πια τα λάθη είναι πάθη και εκεί βρίσκω ομορφιά
Ότι γεμίζει ένα κενό σου σε αφήνει ξαφνικά και σε μισεί
Μα και για αυτό υπάρχει πάντα κάποιος λόγος τελικά

Τακτική μου η κατάθλιψη έχω το τρόπο ανάρμοστο
Αφού αγάπησα με πλήγωσαν μοιάζει απάνθρωπο
Είναι η γη μια κόλαση ο καθένας ένας διάβολος
Και όλοι ισχυρίζονται πως έχουν το αλάνθαστο

Να παν να γαμηθούνε δεν με νοιάζει αυτό το Σάββατο
Ενώ βλέπεις παιδιά να πεθαίνουν για μεροκάματο
Νιώθεις καλά; καλημέρα τι λέει και όλοι με κοιτούν στα μάτια λες και ξέρουν τι φταίει

Είναι ωραία νιώθεις χαρά μα όχι για πάντα
Περνάμε δύσκολες στιγμές το ξέρω πόσο μάλλον στη κατάντια
Όταν βρεις αυτό που ψάχνεις τότε μην κλείσεις τα μάτια
Όλα κρίνονται στα δευτερόλεπτα και όλα αφήνουν σημάδια

Κάτσε τελείωσα βαρέθηκες κουράστηκα
Έστω για λίγο να ένιωθες και όλα θα σου τα χάριζα
Μην χαίρεσαι πλέον τσάμπα δεν γνωρίζεις άλλα άλλαξα
Για άλλους έφτιαξα και για άλλους πάλι κάπως χάλασα

Δεν μιλάμε πια τα λάθη είναι πάθη και εκεί βρίσκω ομορφιά
Ότι γεμίζει ένα κενό μου με αφήνει ξαφνικά και με μισεί
Μα και για αυτό υπάρχει πάντα κάποιος λόγος τελικά

Δεν μιλάμε πια τα λάθη είναι πάθη και εκεί βρίσκω ομορφιά
Ότι γεμίζει ένα κενό σου σε αφήνει ξαφνικά και σε μισεί
Μα και για αυτό υπάρχει πάντα κάποιος λόγος τελικά