filmov
tv
Θα μπορούσα & Χρέος ~ Νικηφόρος Βρεττάκος

Показать описание
Μουσική: Giovanni Marradi
Ποίηση: Νικηφόρος Βρεττάκος
ღ ღ ♡ ❥¸¸.☆¨¯` *☆* * * ღღ ♡ ❥¸¸.☆
__________ Θα μπορούσα __________
Τόσο πολύ μου περίσσεψε η λύπη
που μπορώ να παρηγορήσω ακόμη
κι αυτόν το Θεό με τραγούδια χαρούμενα.
Θα μπορούσα να ρίξω μια γλυκύτατη αχτίδα
φεγγαριού σε βαριά κατασκότεινη θάλασσα.
Θα μπορούσα ν’ ανάψω τα κεριά των ελπίδων
στις σβηστές εκκλησιές κάτω απ’ όλους
τους κρύους παράλληλους της γης,
που στηρίζουνε πάνω τους την τέντα της νύχτας.
Να σκορπίσω ένα ρίγος στον Άδη, σαν ένα γαλάζιο αλληλούια.
__________ Χρέος __________
Δεν θα ήθελα να κλείσω τα μάτια δίχως να ιδώ
Δεν θα ιδώ χωρίς να μιλήσω.
Και δεν θα μιλήσω χωρίς
να τραβήξω το λόγο από μέσα βαθιά μου, όπως ένα
μπηγμένο μαχαίρι. Το φως έχει μέσα του
αίμα, το αίμα έχει φως,
κ’ η καρδιά μου, ευτυχώς, τρυπημένη απ’ τα βλέμματα
χιλιάδων παιδιών, είναι τώρα γιομάτη
καρφωμένα μαχαίρια.
___ Δυο μητέρες νομίζουν πως είναι μόνες στον κόσμο___
(απόσπασμα)
Η μαύρη της μπόλια είναι λυμένη.
Οι άκρες της κρέμονται ως κάτου στο πάτωμα.
Στον τοίχο, αντίκρυ της, η εικόνα ταράζεται.
Η Παναγία τη βλέπει, τρέμουν τα χέρια της,
θα της φύγει θαρρείς, θα της πέσει το βρέφος της.
Οι φωτογραφίες στο βίντεο των: Γιάννη. Μπεχράκη , Άρη Μεσσήνη και Μάρως Κουρή.
Αποποίηση: Το παρόν βίντεο δεν δημιουργήθηκε με σκοπό το κέρδος. Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα. Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο και δεν επιθυμώ να επωφεληθώ από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών.
Ποίηση: Νικηφόρος Βρεττάκος
ღ ღ ♡ ❥¸¸.☆¨¯` *☆* * * ღღ ♡ ❥¸¸.☆
__________ Θα μπορούσα __________
Τόσο πολύ μου περίσσεψε η λύπη
που μπορώ να παρηγορήσω ακόμη
κι αυτόν το Θεό με τραγούδια χαρούμενα.
Θα μπορούσα να ρίξω μια γλυκύτατη αχτίδα
φεγγαριού σε βαριά κατασκότεινη θάλασσα.
Θα μπορούσα ν’ ανάψω τα κεριά των ελπίδων
στις σβηστές εκκλησιές κάτω απ’ όλους
τους κρύους παράλληλους της γης,
που στηρίζουνε πάνω τους την τέντα της νύχτας.
Να σκορπίσω ένα ρίγος στον Άδη, σαν ένα γαλάζιο αλληλούια.
__________ Χρέος __________
Δεν θα ήθελα να κλείσω τα μάτια δίχως να ιδώ
Δεν θα ιδώ χωρίς να μιλήσω.
Και δεν θα μιλήσω χωρίς
να τραβήξω το λόγο από μέσα βαθιά μου, όπως ένα
μπηγμένο μαχαίρι. Το φως έχει μέσα του
αίμα, το αίμα έχει φως,
κ’ η καρδιά μου, ευτυχώς, τρυπημένη απ’ τα βλέμματα
χιλιάδων παιδιών, είναι τώρα γιομάτη
καρφωμένα μαχαίρια.
___ Δυο μητέρες νομίζουν πως είναι μόνες στον κόσμο___
(απόσπασμα)
Η μαύρη της μπόλια είναι λυμένη.
Οι άκρες της κρέμονται ως κάτου στο πάτωμα.
Στον τοίχο, αντίκρυ της, η εικόνα ταράζεται.
Η Παναγία τη βλέπει, τρέμουν τα χέρια της,
θα της φύγει θαρρείς, θα της πέσει το βρέφος της.
Οι φωτογραφίες στο βίντεο των: Γιάννη. Μπεχράκη , Άρη Μεσσήνη και Μάρως Κουρή.
Αποποίηση: Το παρόν βίντεο δεν δημιουργήθηκε με σκοπό το κέρδος. Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα. Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο και δεν επιθυμώ να επωφεληθώ από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών.