ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΔΕ ΧΑΡΗΚΑ - Φωτεινή Μαυράκη 1973 (HQ)

Показать описание

Η Φωτεινή Μαυράκη ξεκίνησε την πορεία της το 1962. Ο στιχουργός και κουρέας Μιχάλης Αλεξάκης, την άκουσε να τραγουδά και ηχογράφησε μαζί της, ένα τραγούδι που υπέγραφε ο ίδιος, με μουσική του Κώστα Καρουσάκη. «Μη φύγεις για την ξενιτιά». Ο Καρουσάκης και ο Αλεξάκης έπεισαν τον Δημήτρη Πολίτη να δημιουργήσει την εταιρία δίσκων «Πολυφών». Εκεί αναδείχτηκαν ή ξεκίνησαν κι άλλοι γνωστοί λαϊκοί τραγουδιστές. Η Φωτεινή Μαυράκη έγινε για χρόνια, το πρώτο γυναικείο όνομα. 1967 εποχή που κυριαρχούσαν οι δίσκοι 45 στροφών «Μικροί μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί /χρωστάμε όλοι, στο χάρο μια ψυχή/ Μουσαφιραίοι είμαστε, στο χώμα που πατάμε / απ' το μηδέν προήρθαμε και στο μηδέν θα πάμε». Το τραγούδι του Βαγγέλη Ατραίδη, που ζήλεψε ο Στέλιος Καζαντζίδης αλλά τελικά, έμελλε να γίνει η πρώτη μεγάλη επιτυχία για την νεαρή κάπου 20-21 χρονών ήταν, όταν το τραγούδησε. Αργότερα, ο Ατραίδης θα γράψει για τον Καζαντζίδη το «Άλλος πατάει στα χαλιά / και άλλος στα σανίδια / μόνο στο θάνατο μπροστά / τα πάντα είναι ίδια» και ο Καζαντζίδης θα γίνει ένας από τους πιο ένθερμους υποστηριχτές της φωνής και της έκφρασης της Φωτεινής Μαυράκη. Το ρεπερτόριο αυτό, θα κάνει θραύση στα τζουκ μποξ και τους ερασιτεχνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς που κυριαρχούν τότε. Τον κινηματογράφο θα τον προλάβει στη δύση του με την εμφάνισή της, σε μια από τις κωμωδίες των αρχών του ’70, στην ταινία «Το πιο γρήγορο μπουζούκι» ( 1973 ). Σ αυτήν, η Μαυράκη εμφανίζεται να τραγουδά ( πλέι μπακ ) το «Όλοι με κατακρίνουν» του Χρήστου Νικολόπουλου και το «Χίλιες φωτιές» του Γιάννη Βασιλόπουλου (πίσω από το όνομα του, κρύβεται συνήθως ως δημιουργός ο Βαγγέλης Ατραίδης) δυο τραγούδια από τον 4ο δίσκο της. Και καθώς ξεκινά η δεκαετία του ’80, θα αποσυρθεί διακριτικά, για προσωπικούς λόγους...

Στίχοι: Γιάννης Βασιλόπουλος
Μουσική: Παναγιώτης Παναγιωτίδης
Άλμπουμ: ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙΣ 1973

Εγώ ποτέ δε χάρηκα
και να πονώ κουράστηκα
τη γη ποτίζω δάκρυα
ώσπου να βρω την άκρια.

Μπήκα στη στράτα σου ζωή
κάθε μου βήμα μια πληγή
τώρα το τέρμα σου ζητώ
για πάντα να ξεκουραστώ.

Εγώ ποτέ δε χάρηκα
κι απ’ τη ζωή δικάστηκα
να περπατώ ισόβια
σε δρόμο δίχως όρια.

Μπήκα στη στράτα σου ζωή
κάθε μου βήμα μια πληγή
τώρα το τέρμα σου ζητώ
για πάντα να ξεκουραστώ...
______________________________