Το προβλημά σου με κρατάει σε εγρήγορση
μα δεν ξέρω αλήθεια άμα θέλω να το λύσω
Δε θέλω να μιλήσω για τη χρόνειά μου ίωση
να φεύγω απ΄το μηδέν και να γυρνάω πάλι πίσω
Δεν μας αλλάζουνε τα σπίτια που αλλάζουμε
ακόμα και στη γη είμαστε απλά περαστικοί
Τους θεούς σου, τους κοιτάζουμε στια μάτια και φωνάζουμε
"να πα να γαμηθείτε, εμείς γελάμε μαζί"
Παράλληλη γραμμή σαν παραλήρημα
έχω αδέρφια, δεν χρειάζομαι της κυριακής το κήρυγμα
Πιστοί σε εκκλησίες πίνουν κρασί από ένα κουτάλι
κι εμείς μες στις πλατείες απλά γυρνάμε το μπουκάλι
Μιλάμε στην ανάγκη, έπειτα αυτό γίνεται ανάγκη
κι έχω ανάγκη όταν μιλάω, ο αναπτήρας σου μια κάφτρα
να ανάβει, να μου πεις ότι με νιώθεις
ή ότι πάλι μαλακίες λεω, έλα, το΄χεις
Όλα είναι λογική ή και όχι
κάθε πρόβλημα έχει λύση ή κάθε λύση έχει κόλλημα;
Το γαμίδι το παιχνίδι μ΄έχει εθίσει
οπότε παίζω εγώ μαζί του σαν να μην υπάρχει πρόβλημα
Ακόμα ένα κουπλέ που δεν μπορώ να σ΄αποφύγω
αφού σε άφησα να μάθεις τα ελαττώματα που έχω
Έμαθες απ΄έξω το κορμί και τις ουλές μου
και δοκίμαζες τα νεύρα μου να δεις πόσο αντέχω
Και φταίω, γιατί πίστεψα στο απίστευτο
στο πάμε να τη κάνουμε, να μη μας δει κανένας
στη μία αγκαλιά απ΄το πρωί ως τα χαράματα
ανταλάζοντας ποιήματα στη πίεση της μέρας
που είσαι; Τα δίνω όλα απ΄την αρχή
κι ας γνωρίζω ότι στο τέλος καταλήγω ο χαμένος
Έπρεπε να παίξω το παιχνίδι και το έκανα
"τι όμορφο ταξίδι;!" κι ας γυρίζω μπερδεμένος
Πέφτουνε τα δάκρυά μου στ΄άκρα απ΄το χαμόγελο
τουλάχιστον αυτά με ξεδιψάν αυτό το βράδυ
πίνω από το πόνο που μου έδωσες γλυκία μου
ώσπου αυτός να γίνει φως και να φωτίσει το σκοτάδι
Όλα είναι λογική ή και όχι
κάθε πρόβλημα έχει λύση ή κάθε λύση έχει κόλλημα;
Το γαμίδι το παιχνίδι μ΄έχει εθίσει
οπότε παίζω εγώ μαζί του σαν να μην υπάρχει πρόβλημα
Απόψε η Λογική έρχεται δεύτερη
εθίστηκα στη φίλη της, την λένε Ηρωίνη
δεν πονάει όταν κόψεις, μα όταν φύγει μακριά σου
και βρει άλλη ψυχούλα για να γίνει