ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1848 - Γιώργος Μεράντζας

Από την συναυλία που δόθηκε στο Μέγαρο Μουσικής στις 20-1-2020,"ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ: ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΠ' ΟΛΑ ΔΕΝ ΣΤΟ 'ΧΩ ΠΕΙ ΑΚΟΜΑ"

Φλεβάρης 1848

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη (Τραγούδια της λευτεριάς 1978 )

Μανουέλ Ντουάρντε απ’ το Πράσινο Ακρωτήρι
ίσως ποτέ και να μη δω το πρόσωπό σου
ωστόσο αν κρίνω απ’ το αιμάτινο γραφτό σου
θα πρέπει να ’ναι γιομάτο από λιοπύρι

Ελμπέρτο Κόμπος Παναμέζε αδελφέ μου
ίσως ποτέ να μην ακούσω τη φωνή σου
ωστόσο ασίγαστη θε να ’ναι σαν τη γη σου
αν κρίνω απ’ τα μηνύματα του ανέμου

Ναϊμ Ασχάμπ από τις όχθες του Ιορδάνη
ίσως ποτέ και να μη σφίξουμε το χέρι
ωστόσο δίπλα μου αγρυπνάει το ίδιο αστέρι
που δίπλα σου αγρυπνάει κι αυτό μου φτάνει

Απόψε σμίξαν τις καρδιές μας σ’ έναν έστω
στιγμιαίο συντονισμό ίδιες ελπίδες
καθώς μας φώτιζαν το δρόμο οι σελίδες
απ’ το κομμουνιστικό μας μανιφέστο.

[HomoExMachina]

Ήταν Φλεβάρης του 1848 όταν στην πρώτη σελίδα ενός βιβλίου γίνονταν λόγος για "ένα φάντασμα που πλανιέται στην Ευρώπη". 170 χρόνια μετά από τη στιγμή που γράφτηκαν αυτές οι λέξεις και παρά την (προσωρινή...) ήττα και συνολική υποχώρηση σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, φαντάζει, για τους αφεντάδες και την εξουσία τους, ως τέτοιο –δηλαδή σαν ένα φάντασμα που στοιχειώνει τα όνειρα και τις ζωές τους: όλα αυτά που δεν "φαίνονται" αλλά στην πράξη είναι είναι ο καθημερινός εφιάλτης για τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, ο κομμουνισμός πρέπει από ιδέα –όνειρο για τους πολλούς, εφιάλτης για τους λίγους και "εκλεκτούς"– να γίνει πράξη για το χτίσιμο μιας κοινωνίας αλλιώτικης και καλύτερης, για να μπορούν οι άνθρωποι να αναπνέουν και να σκέφτονται ελεύθερα.

Από εκείνες τις μέρες του 1848 δεν έπαψαν να γίνονται βήματα για να πραγματοποιηθεί η ιδέα αυτή. Την πρώτη φορά που το βήμα έγινε άλμα, στο Παρίσι του 1871, το όνειρο που έγινε εφιάλτης για τους αφεντάδες, κράτησε λίγες μόνο μέρες. Και τότε κόπιασαν οι "νικητές" να πείσουν τους ξεβράκωτους ότι η εξουσία των δεσμών και των αλυσίδων δεν πρόκειται να ηττηθεί ποτέ ξανά. Ούτε ακόμα και για λίγες μέρες. Γελάστηκαν. Μιας και το δεύτερο άλμα των πολλών, τις μέρες του Οκτώβρη στη "βάρβαρη" Ανατολή, αντί για μέρες κράτησε πάνω από εφτά δεκαετίες. Και πάλι βάλθηκαν οι "νικητές" να μας πείσουν για το τέλος της Ιστορίας και των Ιδεολογιών. Και όλο αυτό συνεχίζοντας στα χνάρια των προκατόχων τους το 1848 και το 1871, να μιλούν με τα χειρότερα λόγια και με τις ψεύτικές τους "αλήθειες" γι' αυτό το φάντασμα που πάντα θα τους στοιχειώνει, μέχρι να ξεμπερδέψει ο κόσμος μια και καλή από την παρουσία τους.

Αναμένοντας, λοιπόν, το τρίτο άλμα που οι σκλαβωμένοι θα φροντίσουν τον "επί της Γης παράδεισο" από μια κατάσταση δεκαετιών να γίνει ο οικουμενικός κανόνας στο χρονικό διηνεκές.

[ΓιάννηςΤριανταφύλλου-υο]

Ο διεθνιστής Άλκης Αλκαίος συναντά τον μελωδικό Θάνο Μικρούτσικο!!!
Ένα τραγούδι για τη συναδέλφωση των λαών, που είναι δυνατή όταν μας φωτίζουν το δρόμο οι σελίδες του κομμουνιστικού μανιφέστου!!!!
Ευχαριστούμε Γιώργο Μεράντζα!!!!❤❤❤❤