Διακρότημα με διαπασών - Tunning fork

Το διακρότημα, ή εναρμόνια διαφωνία (αγγλ. false relation και cross-relation) είναι τύπος διαφωνίας, που απαντάται στην πολυφωνική μουσική της Αναγέννησης, ιδιαίτερα σε μαδριγάλια και κομμάτια για σύνολα με βιόλα ντα γκάμπα (consort music). Το διακρότημα αναφέρεται στην χρωματική αντίθεση μεταξύ δύο τόνων που ακούγονται ταυτόχρονα (ή σε κοντινή χρονική απόσταση), οι οποίοι ανήκουν σε ξεχωριστές φωνές ή οργανικά μέρη (συνήθως δύο). Επίσης, στην προ του 1600 μουσική, η εμφάνιση ενός τριμητόνιου ανάμεσα σε δύο νότες από διπλανές συγχορδίες, θεωρούταν διακρότημα.

A tuning fork is an acoustic resonator in the form of a two-pronged fork with the prongs (tines) formed from a U-shaped bar of elastic metal (usually steel). It resonates at a specific constant pitch when set vibrating by striking it against a surface or with an object, and emits a pure musical tone once the high overtones fade out. A tuning fork's pitch depends on the length and mass of the two prongs. They are traditional sources of standard pitch for tuning musical instruments.

The tuning fork was invented in 1711 by British musician John Shore, sergeant trumpeter and lutenist to the royal court.[1]