MySalonika.gr 55o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσ/νίκης: Τιμητική βράβευση Π. ΒΟΥΛΓΑΡΗ & Λ.ΠΑΠΑΣΤΑΘΗ

Η αυλαία του 55ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έπεσε το Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014, με την τελετή λήξης της διοργάνωσης που πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο Ολύμπιον. Την τελετή παρουσίασε η ηθοποιός Στεφανία Γουλιώτη. Στην αρχή της τελετής λήξης του φεστιβάλ, πραγματοποιήθηκε η απονομή των τιμητικών βραβείων σε τέσσερις Έλληνες καλλιτέχνες που έχουν προσφέρει σημαντικό έργο στον χώρο του πολιτισμού: τις ηθοποιούς Βούλα Ζουμπουλάκη και Άννα Συνοδινού, καθώς και στους σκηνοθέτες Παντελή Βούλγαρη και Λάκη Παπαστάθη. Η υφυπουργός Πολιτισμού Άντζελα Γκερέκου απένειμε τα τιμητικά βραβεία στους Βούλγαρη και Παπαστάθη, υπογραμμίζοντας: «Είναι σπουδαία τιμή να βρίσκομαι στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που τιμά δύο σκηνοθέτες με ξεχωριστό έργο». Αναφερόμενη στον Παντελή Βούλγαρη, η κ. Γκερέκου τον περιέγραψε ως «έναν αγαπημένο Έλληνα σκηνοθέτη με διεθνείς περγαμηνές και βραβεία, που μας κάνει περήφανους ως Έλληνες κι έναν σκηνοθέτη ο οποίος αγαπά πραγματικά τους ηθοποιούς. Είχα την ευκαιρία ως ηθοποιός να έχω μία πολύ σημαντική συνεργασία μαζί του». Παραλαμβάνοντας το βραβείο, ο Παντελής Βούλγαρης έκανε μία συγκινητική αναδρομή στο παρελθόν. «Το Φεστιβάλ κλείνει φέτος τα 55 του χρόνια κι εμείς, μία παρέα σκηνοθετών, μεταξύ των οποίων και ο Λάκης Παπαστάθης, συμπληρώσαμε πενήντα χρόνια σ’ αυτό. Ήμασταν 6 νέοι σκηνοθέτες που βρεθήκαμε εδώ το ‘65, μια μεγάλη παρέα που φτιάξαμε ό,τι μπορέσαμε σ’ αυτόν τον τόπο», είπε ο κ. Βούλγαρης, ευχαριστώντας ιδιαίτερα το κοινό της Θεσσαλονίκης για την υποδοχή που επιφύλαξε όλα αυτά τα χρόνια στις ταινίες του.

Αμέσως μετά, η κ. Γκερέκου απένειμε το βραβείο στον Λάκη Παπαστάθη προσφωνώντας τον ως «έναν κινηματογραφιστή με σπουδαίο έργο στη μυθοπλασία και το ντοκιμαντέρ , έναν άνθρωπο που μέσα από το ‘’Παρασκήνιο’’ ανέδειξε την καλλιτεχνική ζωή του τόπου και σημαντικούς έλληνες δημιουργούς». Ο τιμώμενος σκηνοθέτης ευχαρίστησε το Φεστιβάλ για τη βράβευση και, μεταξύ άλλων, πρόσθεσε ότι: «το Φεστιβάλ αντανακλά τις προσπάθειες των νέων κινηματογραφιστών του ’65 να κάνουν το δικό τους σινεμά, προσανατολιζόμενοι από τη μια στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο των μεγάλων δημιουργών κι από την άλλη στην ελληνική λογοτεχνία και ιστορία. Αυτή η σύνδεση μας καθόρισε. Θυμάμαι τον Θόδωρο Αγγελόπουλο να λέει ότι καταφύγαμε στην Ιστορία για να μάθουμε ποιοι είμαστε, ποια είναι τα αίτια της δικής μας κακοδαιμονίας. Δεν ξέρω αν τα μάθαμε, σίγουρα όμως τα ψηλαφίσαμε. Η γενιά του ’65 κατάφερε να αλώσει το Φεστιβάλ στα χρόνια της δικτατορίας και να το κάνει στέκι αντιστασιακό για έναν κινηματογράφο που να αξίζει στους πολίτες μίας δημοκρατικής χώρας».