Στα Μονοπάτια της Παράδοσης - Έθιμα Λαζάρου

Τραγούδια και Εθιμα του Λαζάρου από τα χωριά: Στέρνα και Νέα Βύσσα Ορεστιάδας, τη Μάνη και το Λαγό Διδυμοτείχου καθώς και από το Αρσάκειο Ροδόπης. Λίγες μέρες πριν από το Σάββατο του Λαζάρου, οι νοικοκυρές που είχανε κοριτσάκια τα ετοίμαζαν καινούργιες φορεσιές, ενώ τα παιδιά μάθαιναν τα τραγούδια που θα έλεγαν στο κάθε σπίτι που θα πήγαιναν.

Το πρωί του Σαββάτου του Λαζάρου τα κοριτσάκια χωρίζονταν σε ομάδες και με τα καλαθάκια στα χέρια άρχιζαν να γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι. Στο κάθε σπίτι που έφθαναν έπρεπε να ξέρουν και όλα τα μέλη της οικογένειας για να πούνε το ανάλογο τραγούδι.

Εάν η οικογένεια είχε ελεύθερο παλληκάρι έλεγαν το: ‘Ένας καλός παλλήκαρος’. Εάν είχανε ελεύθερο κορίτσι το: ‘Μάναμ τη θυγατέρα σου’. Εάν πάλι είχαν αρραβωνιασμένο παιδί έλεγαν το: ’Αητός την πέρδικα άρπαξε’. Όταν σε κάποιο σπίτι πάλι είχαν νιόνυμφους έλεγαν το: ’τα δύο τα νια τα νιούτσικα, τα δυο στεφανωμένα’. Όταν πάλι, κάπως σπάνιο βέβαια, υπήρχε στο σπίτι που πήγαιναν κάποιος δάσκαλος ή τέλος πάντων μορφωμένος έλεγαν το: ’γραμματικός που κάθονταν στης Εκκλησιάς την πόρτα’.

Οι νοικοκυρές, επίσης, με πολύ μεράκι καθάριζαν τα σπίτια τους και περίμεναν τα (κοριτσάκια) Λαζαράκια. Όλες έβραζαν για την περίπτωση αυτή καλαμπόκι, που συμβόλιζε το μνημόσυνο για το Λάζαρο. Μοίραζαν λοιπόν, το καλαμπόκι στα παιδιά, μαζί, όμως με αυγά άσπρα (όχι κόκκινα), λεφτά, καρύδια, καραμέλες.