Ηδονοβλεψίας

ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑΣ

Ένας ήρεμος ποταμός επιστρέφει.
Ανάλαφρο το μειδίαμα
σχηματίζεται κατά την ένωση.

Πάντα μια ένωση μπροστά στα μάτια μου
φασματοποιεί τα αντικείμενα που αγαπώ,
αποκαθηλώνει τα εξαίσια τους χρώματα.

Το άρωμα των χρωμάτων με συνεπαίρνει
και ανέρχομαι ακολουθώντας τροχιά
αναθρώσκοντα μισοζαλισμένου καπνού.

Όμως δεν φταίω μόνο εγώ
για τις αποτυχίες μου.

Εκεί που ήμουν έτοιμος να ξανοιχτώ
σε ουράνια ρεύματα
παρασυρόμενος για πάντα μακριά,
ατμοσφαιρικές ιδιοτροπίες
μου συμπυκνώνουν τα συναισθήματα
μου στερεοποιούν τις εκλάμψεις,
και σαν ανύμφευτη νιφάδα ξαπλώνω
στα κατάλευκα στήθη των σκοτεινών ορέων.

Και πώς κατέρχομαι τώρα, σώος,
των απόκρημνων συναισθημάτων πόθου.

Αρπάζω το τηλεσκόπιο του πυροφύλακα
και ατενίζω με ζήλεια
και με κομμένη ανάσα ηδονοβλεψία,

μια θάλασσα στο βάθος
ν’ αγκαλιάζει έναν ήρεμο επιστρέφοντα ποταμό.