Μόρφου Νεόφυτος: Αφιέρωμα στον άγ. Ευμένιο Σαριδάκη. (1 μέρος)

Οι καμπάνες ήχησαν χαρμόσυνα στην αναγγελία του Οικουμενικού Πατριαρχείου ότι ο Γέροντας Ευγένιος Σαριδάκης, ο κρυφός άγιος της εποχής μας , ενεγράφη κατόπιν εισήγησης της Κανονικής Επιτροπής στο Αγιολόγιο της κατ’ Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας.

[ΦιλίππαΛιόλιου]

Ο Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης!!

Ο πατήρ Ευμένιος ήταν θεόκλητος στον μοναχισμό. Ο ίδιος έλεγε: «εγώ δεκαεπτά χρόνων πήγα στο μοναστήρι. Ήμουν δεκαέξι χρόνια στο χωριό μου. Αγαπούσα τον Θεό, βέβαια, σκεπτόμουν πολλές φορές να γίνω καλόγερος. Μια μέρα μού λέει ο παπάς: «ελα να σε κάνω νεωκόρο». Πήγα κ εγώ. Άναβα τα καντήλια πρωί-βράδυ, διάβαζα κιόλας, ό, τι βιβλία έβλεπα τα διάβαζα. η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Πέμπτη 14 Απριλίου 2022 προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Γέροντα Ευμενίου Σαριδάκη. Τον Ιούνιο του περασμένου έτους η Ι. Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης αποδέχθηκε το υποβληθέν αίτημα του Μητροπολίτου Γορτύνης κ Αρκαδίας κ. Μακαρίου για την εγγραφή στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Πανοσιωτάτου Αρχιμανδρίτου Ευμενίου Σαριδάκη, με καταγωγή από την Εθιά, κ το προωθησε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για τις περαιτέρω Εκκλησιαστικές Ενέργειες. Ποιος είναι ο π. Ευμένιος Σαριδάκης; Ήταν γόνος μιας πολυμελούς κ πάμπτωχης οικογενείας από την Εθιά. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1931. Οι γονείς του, Γεώργιος και Σοφία Σαριδάκη, ήταν άνθρωποι ευσεβείς κ ενάρετοι κ είχαν οκτώ παιδιά. Το όγδοο κ τελευταίο τους παιδί ήταν ο πατήρ Ευμένιος, που στην βάπτιση του πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Ο μικρός Κωνσταντίνος ορφάνεψε από πατέρα σε ηλικία μόλις δύο ετών. Ήταν που ήταν φτωχή, χάνοντας κ το στήριγμά της βρέθηκε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Σ’ αυτό το περιβάλλον κ με πολλές στερήσεις μεγάλωσε. Παπούτσια φόρεσε στα δώδεκα του χρόνια. Παρ’ όλες τις στερήσεις, την πείνα κ την ανέχεια, το ήθος κ το φρόνημα του μικρού αυτού παιδιού δεν αλλοιώθηκαν. Ο πατήρ Ευμένιος ήταν θεόκλητος στον μοναχισμό. Ο ίδιος έλεγε: «εγώ δεκαεπτά χρόνων πήγα στο μοναστήρι. Ήμουν δεκαέξι χρόνια στο χωριό μου. Αγαπούσα τον Θεό, βέβαια, σκεπτόμουν πολλές φορές να γίνω καλόγερος. Μια μέρα μου λέει ο παπάς: «Έλα να σε κάνω νεωκόρο». Πήγα κι εγώ. Άναβα τα καντήλια πρωί-βράδυ, διάβαζα κιόλας, ό, τι βιβλία έβλεπα τα διάβαζα. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 1944, το απόγευμα, πήγα, άναψα τα καντήλια στην εκκλησία και, μετά, πήγα στο σπίτι μας. Ήταν εκεί η αδελφή μου η Ευγενία. Φάγαμε ξεροτήγανα, τηγανίτες κ μακαρόνες. Εκεί που τρώγαμε, ήρθε μια λάμψη κ με τύφλωσε κ μπήκε μέσα στα βάθη τής ψυχής μου. Κ αμέσως, την ίδια στιγμή, φώναξα της Ευγενίας: «Ευγενία, θα γίνω καλόγέρος». Εκείνη την στιγμή με φώτισε ο Θεός. Την είδα με τα μάτια μου εκείνη την λάμψη που μπήκε μέσα μου. Μόλις είδα αυτή την λάμψη, είπα κατ’ ευθείαν: «θα γίνω καλόγερος». Τα βήματά του τότε τον οδηγούν στην Ιερά Μονή Αγίου Νικήτα, στα νότια της Κρήτης. Μετά την τριετή του δοκιμασία, εκάρη μοναχός κ ονομάστηκε Σωφρόνιος. Ως μοναχός, ο Σωφρόνιος έβαλε θεμέλιο της μοναχικής του ζωής την ταπεινοφροσύνη, την υπακοή κ την εργατικότητα. Επιδόθηκε σε νέους αγώνες. Τις ημέρες κοπίαζε σωματικά κ τις νύκτες παρέμενε άυπνος κ προσευχόμενος. Αυτό το τυπικό το κράτησε μέχρι τέλους τής ζωής του. Μετά πήγε στο στρατό, όμως αρρώστησε βαριά από λέπρα. Στον αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών ο πατήρ Σωφρόνιος νοσηλεύτηκε επιτυχώς και θεραπεύτηκε τελείως. Η ασθένεια δεν του άφησε καμία παραμόρφωση, ούτε το παραμικρό σημάδι. Μετά την θεραπεία του από αυτήν τη σοβαρή ασθένεια, παρέμεινε μέσα στον Αντιλεπρικό Σταθμό από αγάπη για τους πάσχοντες αδελφούς του. Η διεύθυνση του σταθμού, επειδή ήταν μοναχός, του παραχώρησε ατομικό κελλάκι, δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων. Στο κελλάκι αυτό ο παππούλης πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Εκεί ξανάρχισε τους πνευματικούς αγώνες, που είχε στερηθεί λόγω τουτ στρατού κ της ασθένειάς του. Καθημερινές ασχολίες του πατρός Σωφρονίου ήταν η φροντίδα για την ευπρέπεια του ναού, στον οποίο ανέλαβε κ καθήκοντα ιεροψάλτου, κ η περιποίηση ασθενών που ήταν παράλυτοι κ δεν είχαν κανένα να τους φροντίσει. Ακόμη έφτιαχνε λιβάνι κ το μοίραζε σε μοναστήρια κ ναούς κ γέμισε τους θαλάμους με ιερές εικόνες κ πνευματικά βιβλία. Τα καλοκαίρια πήγαινε για μήνες στο Άγιο Όρος, στο οποίο αναπαυόταν πολύ. Πήγαινε επίσης στην Κρήτη, στην Μονή της μετανοίας του και στην Ιερά Μονή Καλυβιανής, όπου συνδέθηκε με τον ιδρυτή της, Μητροπολίτη Τιμόθεο, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Κρήτης. Όταν έκλεισε το Λωβοκομείο τής Χίου, του έστειλε ο Άγιος Άνθιμος τον Οσιώτατο μοναχό Νικηφόρο, τυφλό κ παράλυτο.Ο πατήρ Σωφρόνιος τον υπηρέτησε με όλη του την ψυχή κ καρδιά κ τον είχε πνευματικό πατέρα κ οδηγό. Το 1975 σε ηλικία 44 ετών ο μοναχός Σωφρόνιος χειροτονήθηκε εις πρεσβύτερον και πήρε το όνομα "Ευμένιος". Ο πατήρ Ευμένιος συνέχισε τη ζωή του στο Λοιμωδών ως Ιερεύς και διακρίθηκε κ ως άριστος πνευματικός. Τον πατέρα Ευμένιο, τον "παππούλη", όπως τον έλεγαν όλοι, κάλεσε ο Κύριος κοντά του στις 23 Μαΐου τού 1999, ημέρα Κυριακή, ενώ βρισκόταν στο θεραπευτήριο Ευαγγελισμός.

[ionitadumitru]

Χριστοσ ανεστη_βοήθεια ολουσ μασ✝️✝️✝️

[ΦιλίππαΛιόλιου]

– Ο ταπεινός δέχεται με υπομονή ό, τι δεν μπορεί ν’ αλλάξει και περιμένει. Ο υπερήφανος θέλει να γίνονται όλα όπως τα θέλει και όταν τα θέλει.

– Ο ταπεινός αναπαύεται και αναπαύει. Ο υπερήφανος αναστατώνεται και αναστατώνει.

Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης.