Η Christina Cünne τραγουδά Θεοδωράκη - Το εκκρεμές

Η Christina Cünne, λυρική τραγουδίστρια στην Ολλανδία και μετέπειτα ηθοποιός ήρθε στην Ελλάδα 2 φορές στα μέσα της δεκαετίας 1960 και εκεί συνάντησε τον Μίκη Θεοδωράκη. Σε ταξίδι του στην Ολλανδία το Φεβρουάριο του 1966 ο Μίκης πήγε το "Μαουτχάουζεν" στον παραγωγό Loet Steenbergen και του εμπιστεύτηκε την κυκλοφορία του έργου στην Ολλανδία. Τους προλαβαίνει το πραξικόπημα. Η Cünne στα χρόνια της χούντας θα βγάλει μόνη της 4-5 δίσκους με τραγούδια του Θεοδωράκη. Ο πρώτος δίσκος ειν'αυτός εδώ... Οι άλλοι δίσκοι θα επικεντρωθούν ειδικά στο έργο του Μίκη από το πραξικόπημα και μετά, στην παρανομία, τις φυλακές και την εξορία. Αλλά αυτός ο δίσκος κυρίως περιέχει σημαντικά κομμάτια του συνθέτη που γράφτηκαν πριν την εδραίωση της χούντας στην εξουσία. Κι από τους δίσκους που έβγαλε η Cünne ο πρώτος έχει και τις πιο ωραίες ενορχηστρώσεις (ίσως επειδή υπήρχαν οι τυπωμένες παρτιτούρες, υπήρχαν οι δίσκοι κλπ σε αντίθεση με τα έργα που γράφτηκαν στις φυλακές και τις εξορίες και που διοχετεύτηκαν στο εξωτερικό όπου συνήθως το τραγούδι καταγραφόταν σε μια ηχογραφημένη πομπίνα) και ωραίο παίξιμο από καλούς μουσικούς. Αλλά τελικά είναι και ένας σημαντικός δίσκος στη Θεοδωρακική δισκογραφία.

Πέραν από το ωραίο παίξιμο και την καλή ενορχήστρωση, η ερμηνεία της Christina Cünne είναι υπέροχη! Στο Μαουτχάουζεν (που αποτελεί την Α' πλευρά του δίσκου) δεν είναι μονο καλή, είναι υποδειγματική η ερμηνεία της. Εγώ έμεινα όταν την άκουσα. Τη θεωρώ μια από τις πιο σημαντικές ερμηνείες αυτού του σπουδαίου έργου του Θεοδωράκη (και του Καμπανέλλη), πέραν εννοείται από την ορίτζιναλ με τη Φαραντούρη.

Αλλά εμένα με καθήλωσε και η ερμηνεία της στο "Ποιος να το πει;" από τη Ρωμιοσύνη του Ρίτσου. Πρώτη φορά που ακούω τη Ρωμιοσύνη από λυρική φωνή, και μάλιστα γυναικεία. Υποδειγματική η εκτέλεση σ'αυτό το κομμάτι.

Οι ερμηνείες στα άλλα κομμάτια είναι επίσης καλές αν και ίσως δεν αγίζουν την τελειότητα αυτών που ανέφερα πιο πάνω. Αλλά ο δίσκος είναι ιστορικός για άλλους δυο λόγους επίσης: απ'ό,τι ξέρω είναι η μόνη δισκογραφημένη εκτέλεση του άγνωστου σε μένα τραγουδιού "Λευτεριά" σε στίχους μιας Δήμητρας Σιδέρη -- ενδέχεται οι στίχοι να μπήκαν μετά το πραξικόπημα. Πάντως η μελωδία δεν είναι άγνωστη σε μας -- 40 χρόνια μετά την κυκλοφορία αυτού του δίσκου το 1967, θα την ξανασυναντήσουμε αυτή τη μελωδία το 2007 στο τραγούδι "Θάλασσα μάγισσα" του κύκλου τραγουδιών "Οδύσσεια" (στο μεταξύ την ίδια μελωδία θα ντύσει με στίχους της η σέρβα Vanja Stojković τo 1968 στο τραγούδι της "Volite Jedan Drugog" σε μουσική του Μίκη).

Ο άλλος λόγος που βγαίνει ιστορικός αυτός ο δίσκος είναι που συμπεριλαμβάνει την πρώτη δισκογράφηση της "Αλυσίδας", τραγουδιού από το "Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού" που έκοψε η λογοκρισία και που ηχογραφήθηκε στην Ελλάδα μόνο αρκετές δεκαετίες μετά. Άρα αυτή εδώ είναι η πρεμιέρα του τραγουδιού στη δισκογραφία.

Έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια που έβγαλε τον τελευταίο της δίσκο με τραγούδια του Μίκη, και 55 από τότε που κυκλοφόρησε αυτόν τον δίσκο... Άμα γκουγκλάρει κανείς τη Christina Cünne δεν θα βρει πολλά πράγματα. Τελικά αυτό που έμεινε από τη ζωή αυτής της γυναίκας, αυτό που άξιζε να θυμηθούμε από την ύπαρξή της είναι αυτοί οι δίσκοι που έκανε με τα έργα του Μίκη, ο αγώνας που έκανε για τη λευτεριά του Ελληνικού λαού. Γιατί αυτοί οι δίσκοι δεν έγιναν για εμπορικούς σκοπούς, αλλά για να ευαισθητοποιηθεί η διεθνής κοινή γνώμη και να μη ξεχάσει την Ελλάδα και το λαό της που υποφέρανε από τη δικτατορία. Και αυτό τον αγώνα υπηρέτησε η Christina Cünne, και γι αυτό τής πρέπει ένα μικρό μνημείο, που το πιο σπουδαίο που έκανε αυτή η Ολλανδέζα και που έχει μείνει στην ιστορία ήταν που συνέδραμε τους Έλληνες δημοκράτες όταν το είχαν ανάγκη.